Στη δεκαετία του ογδόντα ένα μικρό σε μέγεθος και έκδοση βιβλίο γίνεται ο σύντροφος στη βιβλιοθήκη κάθε σπιτιού. Ανακαλύπτουμε την Σημειολογία και μαζί έναν εξαιρετικό κόσμο ανάλυσης. Η ‘’Σημειολογία της καθημερινής ζωής’’ γίνεται σχεδόν φετίχ και όλοι μιλούν ξαφνικά για έναν ευφυή Ιταλό με διεισδυτική ματιά στα πράγματα, που κοιτάζει πέρα από τα προφανή.
Χθες τη νύχτα η οικογένεια του επιβεβαίωσε πως δεν είναι πια μαζί μας. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 84 ετών την Παρασκευή.
Γεννημένος σε μια ακόμα Αλεξάνδρεια, την Αλεσσάντρια του Πιεμόντε το 1932, έζησε τον ιταλικό εμφύλιο τον οποίο συχνά διηγούνταν να θυμάται τις μάχες του σαν ένα γουέστερν, σπούδασε Νομική για χάρη του πατέρα του και Φιλοσοφία από κέφι, εγκατέλειψε νωρίς την Καθολική πίστη και πέρασε για λίγο από διευθυντική θέση στο Rai από όπου και απολύθηκε και έγινε το 1975 καθηγητής Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, και από το 1988 πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Μελετών Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μαρίνο. Προτιμούσε πάντα το Μιλάνο από τη Ρώμη και τις ιταλικές έξοχες του Ρίμινι, σε ένα παλιό σχολείο Ιησουιτών που είχε μετατρέψει σε εξοχικό.
Ο πλανήτης τον μαθαίνει όταν το 1981 τιμάται με τα βραβεία Strega και Medicis Etranger για το «Το Όνομα του Ρόδου». Το βιβλίο του γίνεται ταινία και κάνει ρεκόρ εισπράξεων. Φτάνει στα πέραντα του κόσμου.
Θα ακολουθήσουν και άλλα. «Το Εκκρεμές του Φουκώ», «Το νησί της προηγούμενης μέρας», το «Μπαουντολίνο», «Η μυστηριώδης φλόγα της βασίλισσας Λοάνα», «Το κοιμητήριο της Πράγας» και «Το φύλλο μηδέν» το 2015.
Απρόβλεπτος μέχρι τέλους έλεγε πως: ‘’ Ένας συγγραφέας πρέπει να γράφει αυτά που δεν περιμένουν οι αναγνώστες. Το θέμα δεν είναι να τους ρωτήσεις τι χρειάζονται αλλά να τους αλλάξεις… Να δημιουργήσεις το είδος του αναγνώστη που θέλεις για κάθε ιστορία’’.
Τα πράγματα που τον επηρέασαν και μελέτησε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ήταν οι ραγδαίες και βίαιες αλλαγές στην καθημερινότητα της Ιταλικής ζωής στα χρόνια του εβδομήντα τις οποίες αποτύπωσε αριστουργηματικά. Οι κοινωνίες και οι παθογένειες τους από το Μεσαίωνα μέχρι σήμερα. Ενταγμένος στην Αριστερά δεν δίσταζε συχνά να της ασκεί κριτική.
Άνθρωπος βαθιάς κουλτούρας και καλλιέργειας μιλούσε άπταιστα πέντε γλώσσες, μεταξύ των οποίων αρχαία ελληνικά και λατινικά. Τιμήθηκε δεκάδες φορές με τίτλους τιμής. Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής, Ταξιάρχης των Τεχνών και των Γραμμάτων, Τάγμα της Αξίας για τις Τέχνες και Επιστήμες, Κρατικό Βραβείο της Αυστρίας για την Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία, Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας με αστέρα, Βραβείο Πριγκίπισσα της Αστουρίας για την Επικοινωνία και την Ανθρωπιστική Δράση (2000)
