Το oladeka.com πλησιάζει τα 6 χρόνια λειτουργίας του. Από την έναρξη της διαδικτυακής μας παρουσίας, ασχοληθήκαμε έντονα με τον κλάδο της γούνας στον οποίο πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο τόπος χρωστάει πολλά.
Μεταφέραμε απόψεις και θέσεις ειδικών, και δημοσιεύσαμε πάρα πολλά άρθρα και ρεπορτάζ για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της γούνας.
Αυτό που διαπιστώσαμε είναι ότι δυστυχώς η γουνοποιία πάσχει από σύνδρομο εγωισμού και ξερολισμού (όρος με μπόλικη ποιητική αδεία) των παλιών γουνοποιών αλλά και επηρεασμένων γόνων από την λιμνάζουσα έως οπισθοδρομική νοοτροπία των εκάστοτε συγγενών τους, που ηγούνται της επιχείρησης.
Δεν είναι λίγοι οι συνεχιστές μιας οικογενειακής επιχείρησης που επαναπαύονται στα κεκτημένα του πατέρα με αποτέλεσμα να καταντούν συντηρικότεροι αυτών και στη συνέχεια να δημιουργούν κρίση και ύφεση τόσο στο στενό κύκλο της δικής τους επιχείρησης, όσο και στον κλάδο γενικότερα.
Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι γούνα δεν είναι μόνο οι εκθέσεις, οι δημοπρασίες, το ντεζιάκι και οι …experts Ρωσοπόντιοι καμάκοι (θα αναφερθούμε σε αυτό το κωμικοτραγικό σε άλλο άρθρο)!
Επειδή λοιπόν έχουμε γράψει και για τα …άλλα που συνθέτουν το προϊόν αυτό που λέγεται γούνα, κάποιοι από το σύστημα που δεν θέλουν να δουν το έργο που έρχεται, μας είδαν σαν εχθρούς.
Οι πολέμιοι μας που ζητούν την κεφαλή μας επί πίνακι, ανήκουν σε δύο κατηγορίες:
Α) Αυτοί οι οποίοι αφού μεγαλούργησαν σε άλλες εποχές δεν μπορούν να δεχτούν ότι οι εποχές αυτές τέλειωσαν και οι νέες προβάλλουν διαφορετικές απαιτήσεις και νοοτροπίες.
και Β) Εκείνοι οι οποίοι δεν είναι γουναράδες και ως λιμοκοντόροι τυχοδιώκτες προσπαθούν να ωφεληθούν με τη λογική «Ο λύκος στην αντάρα χαίρεται», προσπαθώντας με αρχέγονες πρακτικές να απομυζήσουν ως παράσιτα, οφέλη από τους πραγματικούς γουνοποιούς οι οποίοι αγωνίζονται νυχθημερόν για να λύσουν τον γόρδιο δεσμό της επιβίωσης και της ανάπτυξης.
Χαρήκαμε ιδιαίτερα που ακούσαμε σήμερα από τα χείλη ενός λαμπρού νέου, πολλά από εκείνα που υποστηρίζουμε σταθερά και αδιάλειπτα εδώ και χρόνια.
Χαρήκαμε ιδιαίτερα που στο τέλος της ομιλίας του απέσπασε δικαιολογημένα το πιο δυνατό χειροκρότημα, αφού διακόπηκε και στο ενδιάμεσο αυτής για τον ίδιο λόγο.
Θα συνιστούσαμε στους επιτυχημένους πατεράδες που σήμερα έχουν σταυρώσει τα χέρια τους και νομίζουν ότι η γούνα μοιάζει με ψάρεμα (άρα χρειάζεται μόνο υπομονή για το τσίμπημα) να ακούσουν τον Ντίνο και να θυμηθούν ότι τα λόγια του μοιάζουν τόσο σύγχρονα αλλά ταυτόχρονα υποστηρίζονται και από το αρχαίο ρητό: «Συν Αθηνά και χείρα κίνει!»
