«Κατεβαίνει» από την Πειραματική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου η παράσταση «Η ισορροπία του Νash» στην οποία περιλαμβάνονται αποσπάσματα από το βιβλίο του Σάββα Ξηρού, ύστερα από τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν από συγγενείς των θυμάτων της 17 Νοέμβρη αλλά και πολιτικά κόμματα. Σε ανακοίνωση της η καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου επισημαίνει τα εξής:
Η παράσταση Ισορροπία του Nash που παίζεται στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου ξέφυγε από τον καλλιτεχνικό της στόχο και μοιάζει, χωρίς να το επιδιώκει, να εξαντλεί τις αντοχές μιας κοινωνίας. Έγινε αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης σε μια δύσκολη συγκυρία και παρερμηνεύτηκε η ιδεολογική της πρόθεση. Δέχτηκε τη σκληρή και απολύτως δογματική κριτική ανθρώπων που, ως επί το πλείστον, δεν την έχουν παρακολουθήσει.
Ενώ το βασικό της μήνυμα είναι πως καμία ιδέα δεν δικαιούται να αφαιρέσει ανθρώπινη ζωή, η παράσταση οδήγησε, ερήμην της, στο αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, προξενώντας περισσότερο πόνο παρά προβληματισμό. Τέλος, ενεργοποίησε αντιδράσεις ακραίων κύκλων, που έφτασαν στο σημείο να εκφράζουν απειλές για τη σωματική ακεραιότητα του κοινού, των καλλιτεχνών και των εργαζομένων του Εθνικού Θεάτρου.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες θεωρούμε ότι η συνέχιση της παράστασης θα καλλιεργήσει τη στρεβλή εντύπωση ότι το Εθνικό Θέατρο, αντί να προβάλει τη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία και το γόνιμο προβληματισμό, στηρίζει εγκληματίες για πάντα καταδικασμένους στη συνείδηση του ελληνικού λαού.
Για τους παραπάνω λόγους επιλέγουμε να σταματήσουμε τις παραστάσεις του έργου Ισορροπία του Nash, χωρίς επ’ ουδενί να παραιτούμαστε από το δικαίωμα, τώρα και στο μέλλον, της ελεύθερης καλλιτεχνικής έκφρασης, όπως οφείλουμε να κάνουμε ως Εθνικό Θέατρο.
Σημειώνεται πως με σκληρή ανακοίνωση είχε αντιδράσει στο ανέβασμα της συγκεκριμένης παράστασης η Ομάδα Συγγενών Θυμάτων Τρομοκρατίας «Ως Εδώ»:
«Το Εθνικό Θέατρο αποφάσισε να ανεβάσει μια παράσταση βασισμένη στο βιβλίο του Σάββα Ξηρού, φέρνοντας στο εθνικό προσκήνιο το έργο του κατά συρροή δολοφόνου. Του καταδικασμένου τρομοκράτη. Με αυτό τον τρόπο, η κεντρική Εθνική σκηνή – έστω και στην επίσης χρηματοδοτούμενη από δημόσιους πόρους, πειραματική της εκδοχή – δίνει την ευκαιρία στον κ. Ξηρό να κάνει τέχνη. Να γίνει τέχνη. Να δείξει τέχνη. Και δι’ αυτού του τρόπου να εξαγνιστεί η τρομοκρατική πράξη. Να γίνει συμπαθής ο δολοφόνος, γιατί πάνω απ’ όλα “είναι άνθρωπος”. Άνθρωπος λαλίστατος και πανταχού παρών στα ΜΜΕ, συνεντευξιαζόμενος στοχαστικά μετά την ανάδειξή του σε “κομβικό κέντρο ανάλυσης αξιακών συστημάτων’ από τη σκηνοθέτιδα. Μεγάλη ευκαιρία και σημαντικό δώρο που δίδεται στον κ. Ξηρό να βγει στη σκηνή της επικαιρότητας.
Είναι προφανές ότι ο εξαγνισμός του κου Ξηρού αποτελεί πλέον για κάποιους διαρκή και επίμονη προτεραιότητα. Και μεθοδεύεται με συστηματικό τρόπο γιατί έχει συγκεκριμένο στόχο. Την απελευθέρωσή του όχι μόνο από τη φυλακή, αλλά και από το ένοχο στίγμα του δολοφόνου. Και η διαδικασία αυτή γίνεται πράξη με τις παλιές καλές μεθόδους της ιδεολογικοποίησης της επιλογής να δολοφονείς αθώους. Έτσι έκαναν και οι ναζί. Έτσι έκαναν και οι σταλινικοί. Έτσι καλύπτει ο φασισμός τις επιλογές του.
Στο ΩΣ ΕΔΩ πολεμάμε χρόνια τώρα για τα αυτονόητα. Έχουμε κουραστεί. Πολύ. Έχουμε κουραστεί να υπερασπιζόμαστε το προφανές δικαίωμα στη ζωή, στη Δημοκρατία. Έχουμε κουραστεί να βλέπουμε τους ανθρώπους μας να δολοφονούνται ξανά και ξανά και ξανά. Έχουμε κουραστεί από την “ηρωοποίηση” μιας χούφτας ακριβοπληρωμένων δολοφόνων. Δεν είναι πως θα σταματήσουμε να αντιδρούμε. Αυτή είναι η κατάρα μας. Αλλά λίγη αυτοσυγκράτηση: Κι αν δεν έχετε το θάρρος της αντίδρασης, ας έχετε τουλάχιστον το θάρρος της σιωπής».
