Δημοσκόπηση που πραγματοποίησε το Φινλανδικό Ινστιτούτο Κοινωνικής Ασφάλισης, το οποίο εξετάζει την πρόταση αυτή, έδειξε ότι το 69% υποστηρίζει την ιδέα του βασικού εισοδήματος.
Σύμφωνα με την πρόταση, κάθε Φινλανδός θα δικαιούται 800 ευρώ αφορολόγητα τον μήνα, το οποίο θα στοιχίζει στην κυβέρνηση 52,2 δισ. ευρώ τον χρόνο. Η κυβέρνηση αναμένεται να λάβει την τελική απόφαση τον Νοέμβριο του 2016.
Η Ολλανδία ήδη θέτει προς δοκιμή παρόμοια πρόταση, με την Ουτρέχτη να εφαρμόζει πρώτη πιλοτικά το πρόγραμμα το 2016.
Το Bloomberg θεωρεί ότι το συγκεκριμένο σχέδιο είναι μη ρεαλιστικό για τη Φινλανδία η οποία «έχει από τις πιο ασταθείς οικονομίες στην ΕΕ». Βρίσκεται σε ύφεση συνεχώς από τα μέσα του 2012 και δεν έχει ευκαιρίες για ανάπτυξη.
Ο παραδοσιακά ισχυρός τομέας της βιομηχανίας χαρτιού είναι σε παρακμή ενώ ο τεχνολογικός υπολείπεται αφότου η Nokia έπαψε να κατέχει την ηγετική θέση στην αγορά κινητών τηλεφώνων.
Η πλουσιότερη Ελβετία, που θα πραγματοποιήσει δημοψήφισμα για το βασικό εισόδημα το 2016, είναι μάλλον απίθανο να το εφαρμόσει λόγω του ότι το έξοδο είναι υπέρογκο.
Η Φινλανδία όμως ενδέχεται να το εφαρμόσει ακόμη και πριν την Ολλανδία επειδή η ιδέα έχει την υποστήριξη της πλειοψηφίας ενώ διαθέτει και την απαραίτητη πολιτική ομοφωνία για το ζήτημα. Στις περισσότερες χώρες, είναι εξαιρετικά μη δημοφιλές να χρησιμοποιούνται τα χρήματα των φορολογούμενων για να δίνεται βασικό εισόδημα σε όλους, είτε εργάζονται είτε όχι.
Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι όσοι λαμβάνουν βασικό εισόδημα δεν τεμπελιάζουν. Αντίθετα επενδύουν στην προσωπική τους ανάπτυξη και καταλήγουν να καταλαμβάνουν πιο ειδικευμένες θέσεις, να εργάζονται σκληρότερα και να κερδίζουν περισσότερα απ’ όσους δεν διαθέτουν κανένα δίχτυ ασφαλείας.
Στις πιο εύπορες χώρες, μειώνουν ελαφρώς τις ώρες εργασίας τους και αφιερώνουν τον χρόνο που κερδίζουν στα παιδιά τους, στην προσωπική τους ανάπτυξη ή σε δραστηριότητες για την βελτίωση της υγείας τους.
