Διονυσιακή πράξη είναι η απόσταξη του τσίπουρο στην Ελλάδα. Για να φθάσουν μέχρι το καζάνι τα σταφύλια η προετοιμασία είναι μεγάλη. Όταν όμως παίρνουν μπροστά οι φωτιές οι Έλληνες τιμούν το δικό τους “νερό της φωτιάς” όπως αρμόζει.
Οι ειδικοί με τους μετρητές αλκοόλης να ελέγχουν τα γράδα. “17άρι” το απαλό και από εκεί και πάνω όποιος αντέχει την γλύκα της φωτιάς του διάφανου και μοναδικού αυτού προϊόντος.
Τα καζαναριά είναι κλειστά, σχεδόν αποπνικτικά, αλλά όταν οι πρώτες σταγόνες γεμίσουν τα ρακοπότηρα ο χώρος φαντάζει εξωπραγματικός. Ο λόγος δεν είναι μόνο το τσίπουρο αλλά και τα κλαρίνα, οι πίπιζες, τα χάλκινα, ανάλογα τον τόπο, που αρχίζουν την μουσική κάλυψη του διονυσιακού σκηνικού.
Το νερό της φωτιάς των Ελλήνων
Κι αν οι Ευρωπαίοι θέλουν να απαγορεύσουν αυτή την παράδοση στην Ελλάδα κάνοντας το τσίπουρο του κάθε χωριού ή παραγωγού απαγορευμένο προϊόν αν δεν τυποποιείται, το πιο πιθανό είναι ότι η απόσταξη θα γίνεται όπως παλιά. Σε σπηλιές ή δίπλα στα ποτάμια με τον τσιλιαδόρο στην απέναντι ραχούλα.
Μέχρι τότε αναζητήστε τα χωριά που συνεχίζουν αυτή την ιεροτελεστία και είναι σίγουρο ότι θα πιστέψετε ότι ο θεός Διόνυσος άφησε πολλά καλά “κουσούρια” στους ατίθασους Έλληνες.
