Ο Παύλος Μελάς μάλλον δε συμφέρει. Άφησε την κοσμική και άνετη ζωή του στην Αθήνα και πιθανώς μια καριέρα αξιωματικού που μπορούσε να απογειωθεί και ήρθε στα μέρη μας να οργανώσει, να πολεμήσει, να παλέψει και να βοηθήσει τον ταλαιπωρημένο και χιλιοβασανισμένο κόσμο στα χωριά και τις πόλεις της Μακεδονίας. Κόντρα στη βία των κομιτατζήδων της Βουλγαρίας και του Οθωμανικού κράτους.
Πιο πολύ από την οργάνωση που πέτυχε μαζί με τον Καραβαγγέλη, τις μάχες που έδωσε μαζί με τον Κώττα, τον Πύρζα και άλλους, μεγαλύτερο αποτέλεσμα είχε ο θάνατός του. Εκεί ήταν που ξεσηκώθηκε η Αθήνα. Ένα γερό ταρακούνημα για όλους. Άλλωστε μη ξεχνάμε πως είχε συμπαραστάτες τον Ίωνα Δραγούμη, τον Λάμπρο Κορομηλά, τον Δημήτριο Καλαποθάκη και ήταν από πολύ γνωστή οικογένεια. Ήταν ένα δυνατό σοκ για την Αθηναϊκή κοινωνία ο θάνατός του και ξύπνησε πολλούς που είχαν ξεχάσει τη Μακεδονία.
Αποκαλυπτική των συναισθημάτων του και των προσπαθειών που έκανε για τη Μακεδονία είναι η βιογραφία του από τη σύζυγό του Ναταλία Μελά. Πολύ χρήσιμο βιβλίο για όσους πραγματικά ενδιαφέρονται και όχι για όσους μιλάνε για πατρίδα και θυσίες μόνο για το “φαίνεσθαι”. Βρείτε το και διαβάστε το. Ναι διαβάστε ένα βιβλίο στα χρόνια του Ίντερνετ.
Είναι πρότυπο ανθρώπου που παράτησε τα πάντα και ήρθε να βοηθήσει στον αγώνα για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Μια τέτοια μέρα ας τον θυμόμαστε, αποφεύγοντας τα μεγάλα λόγια και τους πύρινους λόγους γιατί δε ξέρω αν είμαστε άξιοι να μιλάμε εμείς οι Νεοέλληνες που σκεφτόμαστε μόνο το προσωπικό μας συμφέρον. Ας τον θυμόμαστε με αξιοπρέπεια και ευγνωμοσύνη. Και ας μη πουλάει στους κύκλους της κουλτούρας και της…διανόησης της σημερινής Ελλάδας. Κι ας τον χρησιμοποιούν διάφοροι για να δείξουν πως είναι πιο πατριώτες από τους άλλους. Όχι άλλη εκμετάλλευση τέτοιων αγνών αγωνιστών. Όχι και στο θάψιμο τέτοιων σελίδων της Ιστορίας.
Ένας ανήσυχος πολίτης
