Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα μπορεί να βγει κερδισμένη από τις διαπραγματεύσεις.
Έχει όντως η Ελλάδα το “πάνω χέρι” στις διαπραγματεύσεις;
Η Ελλάδα και ο Αλέξης Τσίπρας μπορούν να βγουν κερδισμένοι από την “κόντρα” με τους πιστωτές, κι αυτό το σενάριο είναι πολύ πιθανό, αναφέρει ο γνωστός αρθρογράφος των Financial Times και του Spiegel Βόλφγκανγκ Μίνχαου.
Αναλυτικά το άρθρο του στο Spiegel:
«Οι διαπραγματεύσεις που τώρα γίνονται, αφορούν την τελευταία δόση του προηγούμενου πακέτου διάσωσης. Εάν η Ελλάδα δεν λάβει την δόση, τότε η χώρα μπορεί πολύ σύντομα να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις.
Εάν όμως υπάρξει μία συμφωνία, ανεξαρτήτως περιεχομένου. Αυτή την εβδομάδα ή τον επόμενο μήνα η Ελλάδα θα πρέπει να αποδεχθεί ως αντάλλαγμα μία σειρά από μεταρρυθμίσεις που θα επιβληθούν απ’ τους δανειστές τμηματικά. Θα ανακοινωθεί η αύξηση του ΦΠΑ, ενώ η αύξηση των συντάξεων θα καθυστερήσει.
Και μετά από το τέλος των συζητήσεων. Θα ξεκινήσουν νέες συζητήσεις.
Αλλά αυτό, όπως σημειώνει ο αρθρογράφος δεν ξεκαθαρίζει την κατάσταση. Η Ελλάδα θα χρειαστεί και άλλα Κεφάλαια για να μπορεί να ανταπεξέρχεται των δανειακών της υποχρεώσεων.
Και πολύ σύντομα θα υπάρξει νέα σύγκρουση με τους πιστωτές, όπως εκτιμά. Η Ελλάδα θα επιμείνει σε μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, που για τους Γερμανούς αποτελεί μεγάλο ταμπού. Και το “τσίρκο” των διαπραγματεύσεων θα συνεχιστεί.
Οι Έλληνες παρά την οικονομική τους αδυναμία είναι σχετικά σε ισχυρότερη διαπραγματευτική θέση επειδή έχουν κάνει ξεκάθαρο ότι είναι αναγκαίοι αλλά και έτοιμοι να φύγουν απ’ την Ευρωζώνη. Και αυτό παρά το γεγονός ότι θα προτιμούσαν μία συμφωνία που θα τους επέτρεπαν την παραμονή στο ευρώ.
Εάν όμως δεν την έχουν τότε είναι πρόθυμοι να αναλάβουν τις συνέπειες. Αυτό είναι και το σημείο στο οποίο η κυβέρνηση Τσίπρα διαφέρει απ’ τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Οι κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου και του Αντώνη Σαμαρά αρνούνταν κατηγορηματικά μία μονομερή διαγραφή του χρέους και την έξοδο της χώρας απ’ το ευρώ. Γι αυτό και οι δανειστές κατάφεραν να επιβάλουν τους όρους τους.
Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα όμως πρεσβεύει κάτι άλλο. Ο Χανς Βέρνερ Σιν έχει δίκιο όταν λέει πως η διαπραγματευτική στρατηγική του Έλληνα υπ. Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη είναι ξεκάθαρα πιο έξυπνη απ’ ότι γενικώς πιστεύεται.
Απ’ τη στιγμή που η ΕΚΤ χρηματοδοτεί τις ελληνικές τράπεζες μέσα από ένα έκτακτο πρόγραμμα, οι εκροές ρευστού απ’ την Ελλάδα εμμέσως υποστηρίζονται απ’ τις Κεντρικές Τράπεζες άλλων χωρών. Δεν χρηματοδοτούν οι Έλληνες την έξοδο των Κεφαλαίων αλλά οι Κεντρικές Τράπεζες των πιστωτριών χωρών.
Το έλλειμμα της Ελλάδας στο Ευρωσύστημα φθάνει πλέον τα 100 δισ ευρώ. Όταν η Ελλάδα δεν θα εξυπηρετεί το χρέος της, τότε οι συνολικές ζημιές για τους πιστωτές θα είναι τεράστιες. Και αυτή αυξάνεται εβδομάδα την εβδομάδα που διαρκούν οι διαπραγματεύσεις. Και μία συμφωνία για την τελευταία δόση του δεύτερου πακέτο διάσωσης δεν θα αλλάξει θεμελιωδώς αυτό το πρόβλημα.
Εάν κανείς δει πέρα απ’ τα όρια των διαπραγματεύσεων που πραγματοποιούνται τώρα στις Βρυξέλλες, υπάρχουν μόνο δύο πιθανές λύσεις:
Η πρώτη είναι οι πιστωτές να ασκήσουν πιέσεις αλλά να δώσουν μία συμφωνία στον Τσίπρα που θα του επιτρέψει να επιβιώσει πολιτικά ενώ οικονομικά δεν θα του απαιτήσουν περαιτέρω μέτρα λιτότητας. Αυτό θα είναι ένα πακέτο που θα παράγει σημαντικά λιγότερα πλεονάσματα του προϋπολογισμούς, απ’ αυτά που απαιτούν τώρα οι δανειστές. Ήδη μετά από κάποιους μήνες η πρόβλεψη και οι πραγματικότητα συγκλίνουν. Το πακέτο αυτό θα είναι τελικά η άτυπη ομολογία για ένα μελλοντικό κούρεμα του χρέους.
Η δεύτερη λύση είναι να σταματήσει η Ελλάδα να εξυπηρετεί το χρέος της. Κάτι που μπορεί να συμβεί αυτό το μήνα κιόλας.
Ωστόσο, προσωπικά υπολογίζω ότι τελικά θα υπάρξει μία συμφωνία, που ωστόσο, θα ενεργοποιήσει άμεσα συζητήσεις για ένα τρίτο πακέτο βοήθειας. Έως τότε η Ελλάδα θα εγείρει θέμα αναδιάρθρωσης του χρέους, το οποίο θα ενισχύεται πάντα απ’ την απειλή να μην εξυπηρετείται το μελλοντικό χρέος.
Με αυτή την οπτική η ελληνική κυβέρνηση με το να εμφανίζεται ότι είναι στην πραγματικότητα πρόθυμη να αναλάβει το ρίσκο μίας μονομερούς στάσης πληρωμών αποτελεί μία στρατηγική η οποία πιθανόν να πετύχει: Είτε η Αθήνα θα κερδίσει με μία καλή συμφωνία για την Ελλάδα ή οι πιστωτές θα χάσουν επειδή θα παραμείνουν κολλημένοι στο ζήτημα του χρέους.
Βλέποντας όμως κανείς την τηλεφωνική διπλωματία που διεξάγεται μεταξύ Βερολίνου, Παρισίων και Αθήνας αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει η προθυμία οι Ευρωπαίοι να τα βρουν με την Αθήνα. Ειδάλλως γιατί να έμπαιναν στον κόπο να συζητήσουν;
Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα μπορεί να βγει θριαμβεύτρια απ’ αυτές τις διαπραγματεύσεις».
http://www.spiegel.de/wirtschaft/soziales/griechenland-tsipras-gute-position-beim-schuldenschnitt-a-1036503.html
