Η ερώτηση είναι συγκεκριμένη και απευθύνεται σε συγκεκριμένους ανθρώπους.
Κύριοι,
Αν θέλατε να κόψετε τα τεράστια κλαδιά και κομμάτια του κορμού ενός δένδρου (και δύο και τριών και τεσσάρων δένδρων), στην αυλή του σπιτιού σας, θα αφήνατε από κάτω τα παγκάκια σας; Δεν θα σας <έκοβε> το κεφάλι σας (δεν λέω το <μυαλό> σας, για ευνόητους λόγους) να μπείτε στον ελάχιστο κόπο να ξεβιδώσετε τη βάση τους , να τα ακουμπήσετε πιο πέρα και αφού τελειώσετε το έργο σας, να τα ξανατοποθετήσετε, με μερικές απλές κινήσεις του σχετικού βιδολόγου ;
Το κόστος σας σε χρήμα θα ήταν , όχι μηδαμινό, εντελώς μηδενικό. Και το κόστος σας σε χρόνο, ελάχιστο.
Η συμπεριφορά σας, με τα ανοσιουργήματα που εκτελείτε με το δημόσιο χρήμα, σε τόσο χαλεπούς για όλους μας καιρούς, είναι εγκληματική.
Το να αφήνετε πίσω σας τις εικόνες αυτές της ντροπής, επισύρει βαριές ποινές.
Σε ποια χώρα του κόσμου θα έμενε ατιμώρητος ο εργολάβος , ο εργάτης, ο υπεύθυνος Αντιδήμαρχος, ο Δήμαρχος και οποιοσδήποτε άλλος εμπλεκόμενος σ’ αυτή την καταστροφική πράξη;
Η πιθανή –έως βέβαιη- απάντηση των αρμοδίων, θα είναι φυσικά ότι <οποιαδήποτε ζημία θα αποκατασταθεί άμεσα απ’ τους υπεύθυνους>, όμως, σ’ αυτό το σημείο αποσκοπεί η ερώτησή μου. Για το πόσο εύκολα κι ελαφρά τη καρδία δηλαδή, χαλούμε και φτιάχνουμε και πληρώνουμε και ξαναπληρώνουμε τα δημόσια πράγματα. Σε μια χώρα που –κατά τα άλλα- μας φταίει η τρόικα και η …τετράικα και η κακιά μας η τύχη…..
Σημείωση : Η τσαπατσουλιά εκείνου του τεχνίτη που <επιδιόρθωσε> τα πρώτα παγκάκια που κατά τον ίδιο τρόπο καταστράφηκαν, είναι επίσης απαράδεκτη. Και αν τον πληρώσατε, κύριοι αρμόδιοι, θα πρέπει να ντραπείτε ΚΑΙ γι ‘ αυτό. Γιατί αν <επιδιόρθωνε> κατ’ αυτόν τον τρόπο κάτι στο σπίτι σας, θα τον αφήνατε απλήρωτο και θα τον ρεζιλεύατε και σ’ όλη την φιλική σας ομήγυρη !
Για το ότι η μισή μεριά της πόλης μας παρουσίαζε αυτήν την όψη, χρονιάρες μέρες με τους χιλιάδες επισκέπτες, αφήνεται ασχολίαστο.
Υ.Γ. Σαφώς και δεν είμαι εξυπνότερη από εσάς. Η ειδοποιός διαφορά μας είναι ότι, εγώ δεν διαχειρίζομαι δημόσιο χρήμα, ούτε καν πληρώνομαι από πουθενά, αντιθέτως, πληρώνω ακόμη τους γ… νους φόρους που μου αναλογούν, και πλέον, όπως και οι περισσότεροι συμπολίτες μου, με Αίμα.
Για να πονέσεις έναν τόπο, πρέπει πρώτα να τον αγαπήσεις.
Βιβή Φαρσαλιώτου
Από την Εφημερίδα ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ, φύλλο 3364/16-4-2015
