Ο νέος Φαέθων - OlaDeka

Ο νέος Φαέθων

Ο νέος Φαέθων

Η Κίνα παρομοίασε την κυβέρνηση της Ελλάδας με το γιό του ήλιου που,
παρά τις προειδοποιήσεις του πατέρα του, διεκδίκησε με επιτυχία το
πύρινο, πολύτιμο άρμα – οδηγώντας το με θάρρος, έως ότου έχασε τον
έλεγχο του και κατακεραυνώθηκε από το Δία.

“Ο Φαέθων ήταν ο γιος του Ήλιου και της Ωκεανίδας Κλυμένης, η οποία ήταν
η σύζυγος
του βασιλιά της Αιγύπτου. Η πιο γνωστή ιστορία για τον
Φαέθωνα υπάρχει στις Μεταμορφώσεις, όπου μας αναφέρει πως, όταν ο Φαέθων
αποφάσισε να βεβαιωθεί για την καταγωγή του, η Κλυμένη τον έστειλε στο
παλάτι του Ήλιου. Ο Ήλιος επιβεβαίωσε ότι πράγματι ήταν γιος του και
υποσχέθηκε να του δώσει οτιδήποτε θελήσει. Ο Φαέθων ζήτησε να οδηγήσει
για μία μόνο ημέρα το άρμα του.

Ο θεός Ήλιος, φοβούμενος για την ασφάλεια του γιου του, προσπάθησε να
τον μεταπείσει – τίποτα όμως δεν μπορούσε να καταστείλει τον
ενθουσιασμό του. Ο Ήλιος αναγκάστηκε να τηρήσει το λόγο του. Με πολλές
ανησυχίες αλλά και με οδηγίες από τον πατέρα του, ο Φαέθων ανέβηκε στο
άρμα και τα τέσσερα άλογα ξεκίνησαν, καλπάζοντας στον αέρα.

Πολύ σύντομα όμως βρέθηκε εκτός ελέγχου, σέρνοντας το άρμα εκτός
πορείας, στα ύψη, κοντά στα αστέρια – αλλά και κάτω, πολύ κοντά στην γη.
Βάζοντας τους ουρανούς στις φλόγες, δημιούργησε τον Γαλαξία. Από την
έντονη θερμότητα στη γη, στέρεψαν τα ποτάμια και οι θάλασσες. Συνέπεια
αυτής της θερμότητας και της ξηρασίας ήταν τα δέρματα των Αιθιόπων να
καούν και να γίνουν μαύρα – η Βόρεια Αφρική να μετατραπεί σε έρημο.

Για να σώσει τον κόσμο από την ολοκληρωτική καταστροφή, ο Δίας
εκσφενδόνισε τον Φαέθωνα από το άρμα του με ένα κεραυνό και το πτώμα του
έπεσε στον Ηριδανό ποταμό. Εκεί τον πένθησαν οι αδελφές του, οι
Ηλιάδες. Κλαίγοντας ασταμάτητα, μετατράπηκαν σε λεύκες και τα δάκρυά
τους σε κεχριμπάρι – ενώ ο μουσικός και βασιλιάς της Λιγουρίας, ο οποίος
επίσης ήρθε να θρηνήσει τον Φαέθωνα, μετατράπηκε σε κύκνο”.

Άρθρο

Σύμφωνα με τους περισσότερους ξένους αναλυτές, η ελληνική κυβέρνηση
κατάφερε μέσα σε μία μόλις εβδομάδα να καταστρέψει τόσα πολλά
«διπλωματικά σερβίτσια», όσο καμία άλλη μέχρι σήμερα – γεγονός που
δημιουργεί μεγάλες απορίες, σε σχέση με το πώς ακριβώς θα οδηγήσει την
Ελλάδα στην έξοδο από την κρίση, καθώς επίσης υποψίες, σχετικά με το που
στηρίζεται ή/και ποιός την ενισχύει.

Ειδικότερα, αναφέρεται πως η μικρή ομάδα γύρω από το νέο πρωθυπουργό
προκάλεσε το θυμό της Κομισιόν, εξόργισε τη Γερμανία, έθεσε τις βάσεις
της σύγκρουσης της Ελλάδας με την Κίνα, πανικόβαλλε το χρηματιστήριο,
ενέτεινε τις τραπεζικές αναλήψεις και εκροές, ενώ δημιούργησε μία
τεράστια ανασφάλεια τόσο στους υφιστάμενους, όσο και στους μελλοντικούς
επενδυτές, θέτοντας υπό αμφισβήτηση όλες τις δεσμεύσεις της
προηγούμενης κυβέρνησης.

Από την άλλη πλευρά βέβαια επαινέθηκε από τη Ρωσία, όσον αφορά τη στάση
της στο θέμα των κυρώσεων, ενώ εξασφάλισε, τουλάχιστον φαινομενικά, τη
στήριξη του αμερικανού προέδρου – όπου όμως δεν είναι η πρώτη φορά που
οι Η.Π.Α. αποτυγχάνουν να πείσουν τη Γερμανία να αλλάξει στάση, γεγονός
που έχει τεκμηριωθεί από τη συνέχιση της πολιτικής λιτότητας, με κάποιες
μικρές παραχωρήσεις (ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ).

Συνεχίζοντας, αρκετοί άρχισαν να αναρωτιούνται τι ακριβώς κρύβεται πίσω
από τη, λεκτική ακόμη, συγκρουσιακή πορεία της κυβέρνησης. Εάν πρόκειται
δηλαδή,

(α) για μία τολμηρή, θαρραλέα διαπραγματευτική τακτική, με βάση την
οποία γίνεται προσπάθεια να εκβιαστεί η Ευρώπη να συμβιβαστεί με τις
απαιτήσεις της Ελλάδας, εάν είναι

(β) απλά το προϊόν της απειρίας της νέας ηγετικής ομάδας, η οποία δεν είχε ποτέ μία αντίστοιχη θέση εξουσίας, ή εάν

(γ) η κυβέρνηση δεν γίνεται κατανοητή από τους εταίρους της, καθώς επίσης από τα ΜΜΕ του πλανήτη (ανάλυση).

Η αιτία είναι το ότι, κάθε φορά οι «επαναστατικές» δηλώσεις της
κυβέρνησης, ειδικά απέναντι στους δανειστές της χώρας, αποσύρονται ή
εξομαλύνονται – ενώ διαβεβαιώνει τους πάντες πως προσπαθεί να βρει μία
λύση, η οποία θα έχει πλεονεκτήματα για όλες τις πλευρές.

Εύλογα λοιπόν παρομοιάζεται από τους Κινέζους με τον Φαέθωνα, ο οποίος
είχε το θράσος να ζητήσει το άρμα από το Δία (την ηγεσία από το λαό),
θεωρώντας πως είχε την ικανότητα να το οδηγήσει – χάνοντας όμως τελικά
τον έλεγχο του, με αποτέλεσμα αφενός μεν να τιμωρηθεί από τον ίδιο του
τον πατέρα, αφετέρου να κάψει τη χώρα, επάνω από την οποία προσπάθησε να
επιτύχει το ακατόρθωτο.

Η Ευρώπη χρειάζεται μία ηγεμονική Γερμανία!

Περαιτέρω, χωρίς καμία αμφιβολία ο νέος υπουργός οικονομικών έχει πολλά
ταλέντα, τα οποία φυσικά μέλει να αποδειχθούν στην πράξη – με εξαίρεση
ένα ήδη δεδομένο, τη μοναδική δυνατότητα του δηλαδή να προβάλλεται στο
κοινό που τον παρακολουθεί, με τη βοήθεια των «σόου» τηλεοπτικών
εμφανίσεων του.

Στα πλαίσια αυτά, η πρόσφατη συνέντευξη τύπου με τον ολλανδό προϊστάμενο
του «Euro group», όπου ανακοίνωσε δημόσια ότι, η Ελλάδα δεν προτίθεται
να συνεργαστεί πια με την Τρόικα, ήταν χαρακτηριστική – ειδικά επειδή
έγινε πρώτο θέμα στο διεθνή τύπο, με τους περισσότερους να αναρωτιούνται
τι ακριβώς σημαίνει ή εάν πράγματι το εννοεί σοβαρά.

Αργότερα βέβαια, έδωσε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο βρετανικό
BBC (πηγή), όπου θέλησε να εξηγήσει τα σχέδια της κυβέρνησης του –
προσπαθώντας παράλληλα να εξομαλύνει τις αρνητικές εντυπώσεις που είχε ο
ίδιος δημιουργήσει.

Μία από τις ερωτήσεις του καναλιού ήταν, εάν πραγματικά η Ελλάδα δεν θα
ζητούσε άλλα χρήματα – αυτά δηλαδή που της οφείλονται ακόμη από την
Τρόικα. Η απάντηση του ήταν κυριολεκτικά διασκεδαστική, ειδικά όταν
συνέκρινε μία ολόκληρη χώρα με έναν οφειλέτη που, δανειζόμενος ανεύθυνα
και υπερβολικά, αδυνατεί να εξοφλήσει τα χρέη του. Ειδικότερα, είπε τα
εξής:

“Φαντασθείτε ότι μία φίλη σας έρχεται και σας λέει πως αντιμετωπίζει
δυσκολίες, όσον αφορά την πληρωμή των δόσεων του ενυπόθηκου δανείου που
έχει πάρει, είτε επειδή έχασε τη δουλειά της, είτε επειδή μειώθηκε το
διαθέσιμο εισόδημα της.

Αμέσως μετά σας παρουσιάζει μία ιδέα της, σύμφωνα με την οποία θα
μπορούσε να πάρει μία πιστωτική κάρτα, έτσι ώστε να εξοφλεί τις
υποχρεώσεις της των επομένων μηνών με δόσεις. Θα της προτείνατε να το
κάνει; Είναι αυτή η σωστή συμπεριφορά για την αντιμετώπιση ενός χρέους,
το οποίο δεν είναι πρόβλημα ρευστότητας αλλά φερεγγυότητας; Αυτό ακριβώς
το πρόβλημα έχει η Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια”.

Με απλά λόγια λοιπόν ο υπουργός οικονομικών της χώρας μας θεωρεί ότι η
Ελλάδα είναι αθεράπευτα χρεοκοπημένη – όπως ακριβώς όλοι εκείνοι οι
εθνικιστές Γερμανοί οικονομολόγοι, οι οποίοι επιμένουν πως η μοναδική
λύση της Ελλάδας είναι η έξοδος της από την Ευρωζώνη, με αντάλλαγμα τη
διαγραφή μέρους του χρέους της.

Παράλληλα, θέλει να σταματήσει η διαδικασία της λήψης νέων δανείων για
την εξόφληση των παλαιοτέρων, άρα να χρεοκοπήσει η χώρα – αν και δεν
κατευθύνονται εξ ολοκλήρου σε αυτά, όπως φαίνεται από το γράφημα που
ακολουθεί, αφού ένα μέρος τους (48,2 δις €) οδηγήθηκε στις τράπεζες,
καθώς επίσης στις λειτουργικές δαπάνες του δημοσίου (27 δις €).

Ταυτόχρονα, είπε πως δεν θέλει να σταματήσει η συνεργασία της χώρας μας
με τους ξένους δανειστές – με τους «εταίρους» της καλύτερα, όπως τους
αποκάλεσε ευγενικά. Πιθανότατα βέβαια επειδή, όπως της φίλης του
παραδείγματος του, τα δάνεια της Ελλάδας είναι ουσιαστικά ενυπόθηκα. Σε
μία τέτοια περίπτωση λοιπόν, εάν η συμπαθέστατη φίλη αρνούταν την
πιστωτική κάρτα, η τράπεζα θα πρόβαινε στην κατάσχεση του σπιτιού της –
κάτι που φαίνεται να συνειδητοποιεί, σταδιακά δυστυχώς, ο Έλληνας
υπουργός.

Ενδεχομένως αυτός ήταν ο λόγος που πρότεινε στην ίδια συνέντευξη τη
συνάντηση της Ελλάδας με τους δανειστές της, έτσι ώστε να βρεθεί μία
λογική λύση του προβλήματος – λόγω του ότι η κατάσταση δεν μπορεί να
συνεχιστεί, όπως τα τελευταία πέντε χρόνια.

Ειδικά επειδή, όπως τόνισε, θα έβλαπτε σοβαρά την Ευρωζώνη η άνοδος
εξτρεμιστικών πολιτικών παρατάξεων στις υπερχρεωμένες χώρες – γεγονός
που θεωρήθηκε ενδιαφέρον από τα ξένα ΜΜΕ, αφού ουσιαστικά χαρακτήρισε τη
σημερινή συγκυβέρνηση της Ελλάδας ως ακραία, καθώς επίσης ως προϊόν του
οικονομικού αδιεξόδου της χώρας μας.

Συνεχίζοντας διαβεβαίωσε ότι, ο στόχος της ελληνικής κυβέρνησης είναι να
προτείνει μία λύση, η οποία θα ελαχιστοποιήσει το κόστος της κρίσης για
το μέσο Ευρωπαίο φορολογούμενο – όχι μόνο για τον Έλληνα!

Όσον αφορά την Τρόικα, είπε ότι οι δηλώσεις του παρεξηγήθηκαν, αφού η
κυβέρνηση του θέλει να συνεχίσει να συνεργάζεται με το ΔΝΤ, με την ΕΚΤ,
με την Κομισιόν, καθώς επίσης με τα κράτη της Ευρωζώνης – όχι όμως με
τους υπαλλήλους τους, με τον τρόπο που δραστηριοποιούνται σήμερα στην
Ελλάδα.

Με απλά λόγια δηλαδή ανέφερε πως το πρόβλημα της ελληνικής κυβέρνησης
δεν είναι τα «αφεντικά» της Τρόικας, αλλά οι υπάλληλοι της. Επίσης όχι
το μνημόνιο, εάν έγινε σωστά κατανοητός, όταν απαίτησε ένα νέο πρόγραμμα
και μία νέα συμφωνία με τους δανειστές, αλλά η ονομασία του – η αλλαγή
της οποίας θα έφτανε για να είναι συνεπείς, τυπικά έστω, οι προεκλογικές
δεσμεύσεις της κυβέρνησης του.

Αμέσως μετά τόνισε την ανάγκη της ελληνικής οικονομίας για διαρθρωτικές
αλλαγές, επειδή διαφορετικά η χώρα δεν θα έχει μέλλον – ενώ στο τέλος,
όταν ερωτήθηκε για τη Γερμανία, προέτρεψε το συνομιλητή του να διαβάσει
ένα γραπτό κείμενο του με την ονομασία «Η Ευρώπη χρειάζεται μία
ηγεμονική Γερμανία».

Η θέση του αυτή μοιάζει ή αντιγράφει ίσως την ακριβώς αντίστοιχη του
George Soros, ενώ είναι εντελώς αντίθετη με αυτά που έχουν ανακοινωθεί
δημόσια από όλα τα στελέχη της συγκυβέρνησης – αν και πολύ εύκολα θα
δικαιολογηθεί απέναντι τους, ισχυριζόμενος πιθανότατα ότι, είχε σκοπό να
κολακέψει τη Γερμανία, χωρίς να πιστεύει πραγματικά στην ηγεμονική της
αποστολή. Εν τούτοις, μάλλον δεν θα έπρεπε να υποτιμάει τη νοημοσύνη της
Γερμανίας ή των Ελλήνων Πολιτών, με τέτοιου είδους αιτιολογίες.

Επίλογος

Η ελληνική κυβέρνηση έχει ψηφιστεί από την πλειοψηφία των εκλογέων (όχι
από όλους τους Έλληνες), οπότε πρέπει να είναι απόλυτα σεβαστός τόσο ο
πρωθυπουργός, όσο και οι υπουργοί που επέλεξε – χωρίς κανενός είδους
προκαταλήψεις.

Εκτός αυτού, έχει αναλάβει μία πολύ δύσκολη αποστολή, την οποία δεν θα
μπορέσει να φέρει εις πέρας, ακόμη και αν έχει θεϊκές ικανότητες, εάν
δεν στηριχθεί από όλους τους Έλληνες – ανεξάρτητα πολιτικών πεποιθήσεων.
Τέλος, δεν πρέπει να την κρίνει κανείς από τα λόγια της, θετικά ή
αρνητικά, αλλά από τις πράξεις που θα τα επικυρώσουν, καθώς επίσης από
τα αποτελέσματα τους – γεγονός που σημαίνει ότι, απαιτείται χρόνος και
υπομονή.

Οφείλει φυσικά να προσέξει τις παγίδες που θα στηθούν στο δρόμο της,
τόσο από το εσωτερικό, όσο και από το εξωτερικό – καθώς επίσης να
συνειδητοποιήσει ότι, ο Δαβίδ νικάει το Γολιάθ μόνο στα παραμύθια.
Επομένως, δεν πρέπει να είναι ούτε αλαζονική, ούτε αδιάλλακτη – χωρίς
αυτό να σημαίνει ότι, οφείλει να υποχωρεί σε τυχόν παράλογες απαιτήσεις
των δανειστών μας.

Εμείς πάντως, δεν περιμένουμε και δεν πρέπει να εκπληρώσει όλες τις
προεκλογικές της δεσμεύσεις, ειδικά στον τομέα των δαπανών που είναι
αδύνατον να χρηματοδοτηθούν από μία σχεδόν χρεοκοπημένη χώρα – αφού έτσι
θα κινδύνευε να οδηγηθεί το πλοίο στην ξέρα ή να βυθιστεί αύτανδρο.

Περιμένουμε όμως να ανακτήσει την εθνική μας κυριαρχία χωρίς να
χρεοκοπήσει η χώρα ή να «καταδικαστεί» στη δραχμή, να σταματήσουν οι
ιδιωτικοποιήσεις των κοινωφελών και στρατηγικών επιχειρήσεων του
δημοσίου, να διώξει το ΔΝΤ και να βάλει τη Γερμανία στη θέση της –
μεταξύ άλλων, απαιτώντας την πληρωμή των πολεμικών επανορθώσεων.

Επίσης, να επανέλθει γρήγορα η Ελλάδα σε πορεία ανάπτυξης, χωρίς την
οποία δεν λύνονται τα μεγάλα προβλήματα της – όπως η ανεργία, το
ασφαλιστικό, η αναβίωση του παραγωγικού της ιστού, η καταπολέμηση της
φτώχειας, της υπερχρέωσης των νοικοκυριών κοκ.

Όλα τα υπόλοιπα είναι περιττά, τουλάχιστο προς στιγμήν, καθώς επίσης
επικίνδυνα για το μέλλον μας – ενώ η κυβέρνηση δεν πρέπει να υποτιμήσει
τους γεωπολιτικούς κινδύνους ή/και να εμπιστευθεί συμμάχους που δεν
διακρίνονται για τη σταθερότητα, την ανιδιοτέλεια ή την εντιμότητα τους.

analyst

Κοινοποίηση
recurring
Σας αρέσει το OlaDeka?
Κάντε μας like στο Facebook!
Κλείσιμο
Ola Deka Kastoria