Νέα Υόρκη.- Του Αποστόλη Ζουπανιώτη
Παρότι τα τελευταία 20 χρόνια οι Ελληνες έχουν χάσει τα σκήπτρα στην αγορά της γούνας στη Νέα Υόρκη, πολλοί είναι οι ομογενείς μας που συνεχίζουν να διατηρούν καταστήματα στο Μανχάταν και να διαπρέπουν τον κλάδο αυτόν, στον οποίο κάποτε απασχολούνταν χιλιάδες Ελληνοαμερικανοί. Ενας από αυτούς είναι ο Γιώργος Χρυσομαλλίδης, ιδιοκτήτης του καταστήματος USA Furs by George στην 30ή οδό του δυτικού Μανχάταν, καθώς και εργαστηρίου γούνας.
Ποντιακής καταγωγής – έχει μάλιστα θητεύσει πρόεδρος και στέλεχος του Ποντιακού συλλόγου – από την πρωτεύουσα της γούνας στην Ελλάδα, την Καστοριά, με 50χρονη υπηρεσία στο επάγγελμα.
«Δουλεύω περισσότερα από 50 χρόνια στη γούνα. Ξεκίνησα μικρός στην Καστοριά, μετά πήγα για λίγο στη Γερμανία και στη συνέχεια ήλθα στην Αμερική», δηλώνει ο κ. Χρυσομαλλίδης στη Greek News.
Εκτός της επιχείρησης που διατηρεί σήμερα, είχε κι άλλα καταστήματα, τα οποία υποχρεώθηκε να κλείσει στα χρόνια της κρίσης. Το κατάστημα USA Furs by George (212 West 30th Street, New York, NY, Tel.: (212) 643-1415), είναι τριώροφο και πέραν της έκθεσης που λειτουργεί στο ισόγειο, έχει και μεγάλο εργαστήριο γούνας στους υπόλοιπους δύο ορόφους, μαζί και χώρους συντήρησης της γούνας.
«Δόξα τω Θεώ πλέον πάμε καλά», λέει χαμογελώντας. Κι όχι άδικα, γιατί ενώ όταν πριν δέκα χρόνια είχαμε ξανασυνομιλήσει για τον κλάδο των γουναρικών οι προβλέψεις ήταν απαισιόδοξες. Πολλά καταστήματα έκλειναν, καλοί τεχνίτες έμεναν άνεργοι και υποχρεώνονταν να αλλάξουν δουλειές. Τα αίτια πολλά. Από τον ανταγωνισμό της Κίνας, μέχρι την άνοδο της θερμοκρασίας από την κλιματική αλλαγή, έως τις ευαισθησίες των οργανισμών προστασίας ζώων.
Ωστόσο περπατώντας στην 30ή οδό του Μανχάταν, παρατηρήσαμε ότι έχουν αρχίσει πάλι να ανοίγουν νέα καταστήματα.
«Η γούνα επανήλθε. Πιστεύω ότι αυτοί που είχαν γεμάτες τις γκαρνταρόμπες του, τώρα άρχισαν πάλι να τις ανανεώνουν. Βλέπω πελάτισσες παλιές να επιστρέφουν, να στρέφονται σε καινούργια μοντέλα μόδας. Νομίζω επίσης ότι όλα τα θέματα που σχετίζονταν με την αύξηση τις θερμοκρασίας και την ευαισθησία των φιλοζωικών οργανώσεων ξεφούσκωσαν. Για τις γυναίκες νομίζω η κατοχή γούνες έχει μεγάλη σημασία κι αυτό παίζει μεγάλο ρόλο. Αυτό τελικά που ισχύει για τον κλάδο μας είναι ‘’η γούνα αρρωσταίνει αλλά ποτέ δεν πεθαίνει’’. Το έλεγαν κι οι παλαιότεροι κι είναι σωστό. Τα τελευταία 10-15 χρόνια τα πράγματα ήταν δύσκολα. Μην ξεχνάς ότι τα ενοίκια είναι πολύ υψηλά στο Μανχάταν, οι ασφάλειες υψηλές. όμως όσοι αντέξαμε κι ήμασταν καλοί τεχνίτες κι τίμιοι με τους πελάτες, συνεχίζουμε».
Εκείνο που πιστεύει ότι τον κράτησε προσωπικά στα δύσκολα χρόνια της κρίσης, ήταν η ειλικρίνεια προς τον πελάτη.
«Λέω πάντα την αλήθεια στις πελάτισσες για την ποιότητα των δερμάτων που χρησιμοποιώ και την αξία της και προσέχω την δουλειά μου. Πολλές φορές, αφού έδωσα την τιμή, τους έστελνα να κάνουν σύγκριση τιμής και ποιότητας στα γύρω καταστήματα. όπως θα πρόσεξες νωρίτερα, αρκετές φορές τους ανεβάζω στο εργαστήριο για να δουν μόνοι τους που και πως ράβονται. Πολλοί έχουν καταστήματα και πουλούν λιανική, αλλά λίγοι κατασκευάζουν μόνοι τους τη γούνα. Αυτό πιστεύω κερδίζει τον πελάτη. Επειτα πολλές παραγγελίες παίρνουμε σε μεγάλες εκθέσεις στις οποίες συμμετέχω, σ’ όλη την Αμερική».
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Γιώργου Χρυσομαλλίδη, στον κλάδο της γουνοποιίας της Νέας Υόρκης απασχολούνταν στο παρελθόν περίπου 24.000 Ελληνες.
«Τη γούνα κατ’ ακρίβεια την πουλήσαμε εμείς οι Ελληνες στους Κινέζους, τους Κορεάτες κι άλλους. Σήμερα με δυσκολία βρίσκεις Ελληνα. Μόνο άτομα μεγάλης ηλικίας. Οι νέοι εγκατέλειψαν τον κλάδο,. Βλέπω εργάτες που είχα, άλλοι έγιναν ταξιτζήδες κι άλλοι σε πήγαν σε άλλες δουλειές».
Ενώ πριν από χρόνια ο Γιώργος Χρυσομαλλίδης αμφέβαλε για την τέχνη των Κινέζων και άλλων, σήμερα ομολογεί πως είναι πολύ καλοί.
«Τους υποτιμήσαμε. Ακουγα πολλούς Καστοριανούς να αμφιβάλλουν, όμως αποδείχθηκαν καλοί μαθητές. Τους διδάξαμε την τέχνη και την κάνουν σωστά. Κι η γούνα έφυγε από τα χέρια μας».
Ο κ. Χρυσομαλλίδης διατηρεί και στην Καστοριά εργαστήριο γούνας, από το οποίο κάνει τις περισσότερες χονδρικές πωλήσεις.
«Το κάνω με ευχαρίστηση, γιατί μ’ αρέσει να δίνω δουλειά στον τόπο μου. Επειτα βρίσκω και την ευκαιρία να περνώ ευχάριστα κάποιους μήνες στην πατρίδα», μας λέγει γελώντας.
Καθώς περνούν τα χρόνια και τα παιδιά του – επιστήμονες – ασχολούνται με άλλες δουλειές, ο Γιώργος Χρυσομαλλίδης βλέπει με κάποια πίκρα το μέλλον.
«Προσωπικά θα κρατήσω τη δουλειά μου όσα χρόνια ζήσω. Και το ΛΌΤΤΟ να κέρδιζα, έπειτα από τόσα χρόνια δουλειάς δεν μπορώ να σταματήσω. Όμως τα παιδιά μου σπούδασαν, έχουν τις δουλειές τους και δεν περιμένω δικηγόρος να ασχολείται με τη γούνα».
