Έχουν γραφτεί πολλές συμβουλές για το γυμναστήριο κατά καιρούς, αλλά κανείς ποτέ δεν ασχολήθηκε με το θέμα από την αρνητική του πλευρά. Τα οφέλη που προσφέρει (σε μακροπρόθεσμη και άκρως παραπλανητική βάση) είναι τόσο κραυγαλέα flashy που δημιουργούν ιδανικές συνθήκες από πλευράς marketing για να προωθηθεί και σταδιακά να καταδυναστεύσει τις συνειδήσεις μας. Είμαστε ευάλωτοι στην ιμπεριαλιστική πολιτική του γυμναστηρίου, γιατί τα πλεονεκτήματά του ως τρόπου ζωής υπερσκελίζουν επικοινωνιακά τα σημεία που χωλαίνει. Και συνήθως, όταν το συνειδητοποιούμε αυτό, είναι πολύ αργά, ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΗΔΗ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΗ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ. Αρκετά, όμως, πέσαμε θύματα αυτής της δόλιας προπαγανδιστικής εκστρατείας. Καιρός να διατυπώσουμε χωρίς περιστροφές γιατί ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να γίνουμε συνδρομητές, για όσο ο ήλιος ανατέλλει, η κόλαση φλέγεται και η Kim Kardashian αποτριχώνει το μπικίνι της.
Για να επιφέρεις οποιοδήποτε θετικό αποτέλεσμα στο σώμα σου, δεν αρκεί απλώς να γυμνάζεσαι. Πρέπει να κάνεις και καλή διατροφή. Και όλοι ξέρουμε πως δεν είσαι διατεθειμένος να κάνεις και τις δύο θυσίες παράλληλα. Εκτός αν γυμνάζεσαι σαν τη Madonna, οπότε φαντάζομαι πως σου επιτρέπεται να είσαι και λίγο ασυνεπής στη δίαιτά σου – μιας και χάνεις δεκάδες θερμίδες με τις εξωγήινες ασκήσεις που πραγματοποιείς. Δεν ξέρω, βέβαια, τι ρόλο θα παίξουν τα αναβολικά εν προκειμένω, γιατί εξαιτίας τους η Madonna κατουράει μόνο όρθια πλέον. Δεν πιστεύω πως σε συμφέρει να το ρισκάρεις.
Στο γυμναστήριο συχνάζουν όλοι οι τύποι ανθρώπων – είναι ψεύτες όσοι ισχυρίζονται πως νιώθουν σαν τη μύγα μες στο γάλα. Εκτός αν έχουν τρία βυζιά και μία έξτρα μύτη στο μέτωπο. Σ’ αυτή την περίπτωση, OK, τους καταλαβαίνω. Το κακό είναι ότι εσύ θα συναναστραφείς σίγουρα τους πιο ακατάλληλους, εκείνους δηλαδή που θα φέρουν στην επιφάνεια τα πιο συμπλεγματικά σου σύνδρομα, μέχρι να σε πείσουν ότι δεν αξίζεις μία κι ότι πρέπει να πηδήξεις άμεσα απ’ τον πλησιέστερο λόφο για εξιλέωση. Τι νόημα έχει να γραφτείς; Θα γυμναστείς την πρώτη μέρα, θα απουσιάσεις την επόμενη για να ξεκουραστείς, και από την τρίτη φορά θα χαζεύεις γύρω γύρω, για να βεβαιωθείς πως δεν σε βλέπει κάποιος σημαντικός άνθρωπος να ξεφτιλίζεσαι.
Δεν σου αρέσει να σου λένε τι να κάνεις, γι’ αυτό άλλωστε και δεν συμμετείχες στη σχολική εφημερίδα, όταν πήγαινες γυμνάσιο. Η αρχισυντάκτρια επέμενε ότι απαγορεύεται να βρίζεις τον κόσμο, αλλά εσύ ένιωθες πως αυτό ήταν το μόνο που ήθελες και μπορούσες να κάνεις. Να είσαι σίγουρος πως στο γυμναστήριο η ελεύθερη βούλησή σου θα καταποντιστεί ακόμη περισσότερο. Ο γυμναστής σου θα σε αναγκάσει να κάνεις ένα κάρο μαλακίες, που μπορεί να έχουν νόημα όταν τις κάνει η Ελένη Πετρουλάκη, αλλά πάνω σου θυμίζουν μία παρανοϊκή εκδοχή της Susan Ashby. Μετά από μερικές επιτακτικές παρακλήσεις να σηκώσεις την μπάρα περισσότερες φορές ή να αυξήσεις τα σετ των κοιλιακών, η Κόρη μου η Σοσιαλίστρια που κρύβεις μέσα σου θα ξεσπάσει, βάζοντας οριστικό Χ στην τυραννία και διεκδικώντας εκ νέου την αυτοδιάθεσή της.
Πολύ απλά, θα βαρεθείς. Είναι κοινό μυστικό πως δεν μπορείς να αφοσιωθείς σε τίποτα για περισσότερα από δέκα λεπτά, εκτός αν πρόκειται για κάτι φαγώσιμο. Τον αρχικό σου ενθουσιασμό θα διαδεχτεί μία ανείπωτη ανία, ενώ η βεβαιότητά σου πως γύρισες σελίδα στη ζωή σου, πολύ σύντομα θα μετατραπεί σε δημόσια παραδοχή της ήττας σου (ΠΑΙΔΙΑ, ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ). Μην παρασύρεσαι απ’ όλους αυτούς τους τεράστιους τύπους, που με μία απλή φαινομενικά κίνηση κάνουν κάθε τους μυική ομάδα να πάλλεται ρυθμικά, σαν ηχείο που παίζει dubstep. Δεν είστε το ίδιο – αυτοί είναι εξελιγμένα όντα. Επίσης τρώνε συνέχεια καρότα και κάτι άοσμες γκοφρέτες, επομένως είναι πολύ πιθανό να μην έχουν καν ανθρώπινο στομάχι.
Θα σε ζυγίσουν. Ναι, με το που θα πας, ο γυμναστής θα σπεύσει να σου βγάλει πρόγραμμα, το οποίο συνεπάγεται την καταγραφή κάθε άβολης προσωπικής σου πληροφορίας, συμπεριλαμβανομένου και του βάρους σου. Μπορεί να είσαι έτοιμος να μοιραστείς αυτή την πληροφορία με τον γυμναστή σου, αλλά κάτι μου λέει πως δεν είσαι έτοιμος να την μοιραστείς με τον εαυτό σου. Τα κιλά σου και η ηλικία της Άννας Βίσση, άλλωστε, είναι τα μόνα δεδομένα που πρέπει πάση θυσία να μείνουν κρυφά, μέχρι να εφευρεθεί κάποια αυτόματη μηχανή αντιστροφής της μάζας και του χρόνου.
Τα αποδυτήρια βρωμάνε κλανίλα. Δεν ξέρω αν το ’χεις καταλάβει, αλλά εκεί μέσα υπάρχει κόσμος που ΧΕΖΕΙ. Και δεν πρόκειται για τον αδερφό, την αδερφή, τον ξάδερφο ή τον μπαμπά σου, για να τους το συγχωρήσεις. Πρόκειται για ξένο κόσμο, που σε φέρνει χωρίς να σε ρωτήσει, σε επαφή με τα ενδότερα του εαυτού του. Μείνε μακριά απ’ το μποχίτο, δεν χρειάζεσαι τέτοια οικειότητα.
Το γυμναστήριο σου τρώει άπειρο χρόνο, τον οποίο θα μπορούσες κάλλιστα να εκμεταλλευτείς κάνοντας κάτι πιο δημιουργικό, όπως το να κάτσεις στο σαλόνι σου με σβηστά τα φώτα και να κοιτάς το κενό για δύο ώρες. Πραγματικά, είναι τόσες οι προοπτικές που μπορείς να εξερευνήσεις αντί να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου πως ασκείσαι (ενώ απλώς κλέβεις σετ και διαβάζεις ένα στραπατσαρισμένο τεύχος του ΟΚ), που απορώ γιατί τίθεται τέτοιο ψευδές δίλημμα εξαρχής.
Σε αποξενώνει από το κοινωνικό σύνολο. OK, αρκετά με τις ανέξοδες δικαιολογίες, ας ασχοληθούμε λιγάκι και με τη σοβαρή διάσταση του θέματος. ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΟΥ ΑΦΑΝΙΣΜΟΥ. Αρχίζει ως συμμόρφωση προς μία λογική παρότρυνση. Στη συνέχεια, γίνεται εσωτερική ανάγκη και εκπλήρωση προσδοκίας αυτοβελτίωσης. Εξελίσσεται σε συνήθεια και, προτού το καταλάβεις, μετατρέπεται σε ψυχαναγκασμό. Κάτι που ξεκίνησες οικειοθελώς, πλέον αποκτά δική του βούληση και σε εξουσιάζει ανηλεώς. Ζεις για να γυμνάζεσαι και να πονάς, σταδιακά χάνεις τον κοινωνικό σου περίγυρο και βγάζεις ονόματα στους αλτήρες. Όπως έκανε και ο Tom Hanks στον Ναυαγό με τη μπάλα. Μόνο που εσύ το πολύ πολύ να ναυαγήσεις στη λίμνη των δακρύων σου, όταν συνειδητοποιήσεις ότι πλέον δεν έχεις φίλους.
Σε κάνει σνομπ. Ας υποθέσουμε πως το γυμναστήριο αποφέρει ένα κάποιο αποτέλεσμα, και τα μπράτσα ή η κοιλιά σου γραμμώνουν λίγο παραπάνω. Είσαι σίγουρος πως μπορείς να διαχειριστείς αυτή την εξέλιξη; Είσαι σίγουρος πως αυτή η ξαφνική σου αναβάθμιση δεν θα σε αλλοτριώσει, στρέφοντάς σε εναντίον της παλιάς σου ταπεινοφροσύνης και σεμνότητας; Εγώ δεν είμαι. Και ξέρεις τι; Δεν θα το ρισκάρω κιόλας.
