Του Πάνου Κρίκη
Η Καστοριανή Γουνοποιΐα δεν είναι απλά μια συνηθισμένη απασχόληση, μια βιοποριστική εργασία, ένα ελεύθερο επάγγελμα. Είναι μια ανθρώπινη δραστηριότητα που στηρίζεται σε γνώσεις και εμπειρίες και που έχει ως σκοπό τη δημιουργία όχι μόνο ενός χρηστικού αναλώσιμου προϊόντος, αλλά τη δημιουργία ενός αγαθού αισθητικά ωραίου που προκαλεί μια αισθητική απόλαυση, για την εξωτερική
περιβολή της γυναίκας. Αυτή η τέχνη, σαν ένα σύνολο συστηματοποιημένων γνώσεων, αναπτύχθηκε ιστορικά εδώ και αιώνες, από γενιά σε γενιά και έτσι η Καστοριά μας κατέστη το Παγκόσμιο, το κυριότερο Κέντρο γουνοποιητικής δραστηριότητος και το Καστοριανό γουναρικό ένα χρηστικό κομψοτέχνημα απαράμιλλης ομορφιάς και καλαισθησίας.
Μετά το 1950, η Γουνοποιΐα γνώρισε μια πρωτόγνωρη και αλματώδη ανάπτυξη, με αποτέλεσμα να γίνει πηγή πλούτου για πολλούς Γουνοποιούς Εργοδότες – Τεχνίτες, και συνέβαλε τα μέγιστα να καταστεί η Καστοριά μοναδικό κέντρο της παγκόσμιας γουνοποιΐας και πλουτοπαραγωγική πηγή και για τις άλλες επαγγελματικές τάξεις, λόγω ανάπτυξης και του τουρισμού.
Έτσι για μερικές δεκαετίες η Καστοριά αποτέλεσε ένα οικονομικό θαύμα που προκάλεσε κατάπληξη, θαυμασμό, ίσως και φθόνο.
Αυτά μέχρι τη δεκαετία του ’80. Γιατί ύστερα αρχίζει η μεγάλη κατρακύλα στον πρωτόγνωρο και αριστουργηματικό αυτόν κλάδο.
Ύστερα από μια πρωτόγνωρη κρίση γενικά στον κλάδο, κρίση στους συνδικαλιστικούς φορείς της Γούνας, ανέρχονται πρόσωπα χωρίς φαντασία, χωρίς οραματισμούς, χωρίς εποικοδομητικά προγράμματα που με τη δραστηριότητά τους και το προσωπικό τους συμφέρον, που απέβλεπε στο χάρισμα, συνεπικουρούμενοι και από πολιτικούς, δημοσιογραφικά λαμόγια και άλλους, έγιναν υπαίτιοι της οπισθοδρόμησης, της ύφεσης στον κλάδο της Γούνας, της ανεργίας, της οικονομικής και κοινωνικής κατρακύλας. Επί 20 χρόνια δεν φρόντισαν για τον κλάδο της Γουνοποιΐας, των γουνεργατών και των κατοίκων του Νομού, αλλά προέταξαν το προσωπικό τους και μόνον συμφέρον, και έριξαν το βάρος στο χάρισμα των προσωπικών τους δανείων και όχι στη διέξοδο από την κρίση. Τα μετέπειτα γεγονότα είναι γνωστά και δεν χρειάζεται περαιτέρω υπόμνηση.
Απλά, για την ιστορία και μόνον, ας τονισθεί πως δύο ανεκδιήγητοι πολιτικοί, ένας του ΠΑΣΟΚ και ένας της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, αλλά και αλλοπρόσαλλοι και άκρως ιδιοτελείς, όπως και ένας ανεκδιήγητος τότε Νομάρχης κοινώς «Καραγκιόζης» οδήγησαν την Γουνοποιία της Καστοριάς και τις υγιείς και κερδοφόρες επιχειρήσεις στο έσχατο σημείο, στο έσχατο όριο της οικονομικής ύφεσης. Ευτυχώς όμως, χάριν του εμπορικού δαιμονίου των Καστοριανών γουνοποιών και της τέχνης των γουναρικών, η γουνοποιία αναγεννήθηκε από την τέφρα της και παρά τις δυσμενείς διεθνείς, εσωτερικές και άλλες συγκυρίες, χωρίς βέβαια την υλική, ηθική και άλλη στήριξη και βοήθεια του κράτους και άλλων φορέων εξακολουθεί να επιβιώνει και να απασχολεί ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού μας.
