Ιδεολογία, δομή και διεθνής στρατηγική του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου στις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
Στις 28 Οκτωβρίου 1940 ο Ιωάννης Μεταξάς πέρασε στην σύγχρονη ελληνική ιστορία με τη γνωστή αρνητική αντίδραση του στο ιταλικό τελεσίγραφο. Στη δημόσια ιστορία θεωρείται συχνά ως μια αντίφαση το ότι ο γερμανόφιλος Έλληνας δικτάτορας αρνήθηκε τη συνεργασία των Ιταλών και Γερμανών ομοϊδεατών του και προτίμησε να συνεργαστεί με τις φιλελεύθερες δημοκρατίες της Δύσης.
Στις επόμενες γραμμές θα επιχειρηθεί να εξηγηθεί γιατί η ελληνική αντίδραση στο ιταλικό τελεσίγραφο ήταν το τέλος μιας διαδρομής που είχε επιλεχθεί πολύ νωρίτερα από το 1940, ουσιαστικά αμέσως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Επίσης θα διασαφηνιστεί η δομή και η λειτουργία του καθεστώτος της 4ηζ Αυγούστου που λανθασμένα γίνεται αντιληπτό ως αμιγώς φασιστικό πολίτευμα με έναν αρχηγό, τον Ιωάννη Μεταξά.
Στην πραγματικότητα ήταν μια βασιλευομένη δικτατορία, με τον Βασιλιά Γεώργιο Β’ να έχει πολύ κεντρικό ρόλο αφού εκείνος διόρισε ως πρωθυπουργό τον Ιωάννη Μεταξά και από τη στιγμή που έλεγχε τον στρατό μπορούσε ανά πάσα στιγμή να τον καθαιρέσει. Όμως για να καταλάβουμε τη δομή του καθεστώτος καθώς και τις επιλογές του σχετικά με τις διεθνείς συμμαχίες της χώρας θα πρέπει να ξεκινήσουμε εξετάζοντας την περίοδο των αρχών του εικοστού αιώνα και ιδίως την περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και του Εθνικού Διχασμού.
Διαβάστε όλη τη μελέτη ΕΔΩ
