Σας προειδοποιώ. Το κείμενο είναι μελαγχολικό. Έχει μέσα πολύ πίκρα και οργή. Λύπη και απογοήτευση. Ότι χάνουμε σαν πόλη (όπως το Σινεμά ολύμπιο), όποιο μεγάλο ή μικρό κατάστημα κλείνει αφαιρείται μας «χωριατοποιεί».
Και εάν γίνει χωριό η Καστοριά τι θα γίνουν τα χωριά; Κακά τα ψέματα. Για τους έχοντες στοιχειώδες μυαλό και βλέπουν πέρα από την μύτη τους το συμφέρον όλων είναι η ανάπτυξη και η συνεχής βελτίωση της οικονομικής του
κατάστασης ταυτόχρονα και της Καστοριάς και των χωριών. Και τα δύο πάνε μαζί. Γιατί τα μικρά και αδύναμα χωριουδάκια θα αποδυναμώσουν και θα κάνουν την ζωή στην πόλη φτωχότερη. Απλά πολλές υπηρεσίες όπως ο κινηματογράφος δεν μπορούν να συντηρηθούν μόνο από την πόλη. Αποτέλεσμα. Υποβάθμιση .Μην έχετε καμία αμφιβολία.
κατάστασης ταυτόχρονα και της Καστοριάς και των χωριών. Και τα δύο πάνε μαζί. Γιατί τα μικρά και αδύναμα χωριουδάκια θα αποδυναμώσουν και θα κάνουν την ζωή στην πόλη φτωχότερη. Απλά πολλές υπηρεσίες όπως ο κινηματογράφος δεν μπορούν να συντηρηθούν μόνο από την πόλη. Αποτέλεσμα. Υποβάθμιση .Μην έχετε καμία αμφιβολία.
Έχω ζήσει την «πτώση» του χωριού μου και την εσωτερική μετανάστευση την δεκαετία του εβδομήντα. Σιγά σιγά κοβόταν οι εκδηλώσεις, αφαιρούνταν γεγονότα, έπεφτε το ηθικό. Σε λίγα χρόνια το άλλοτε κραταιό χωριό έγινε χωριουδάκι. Δεν θέλω με τίποτα να ξαναζήσω μια τέτοια εμπειρία. Δεν θέλω να δω να συνεχίζεται ο κατήφορος ,ο μαρασμός ,η « πτώση αυτής της πόλης». Κάθε τι που αφαιρείται βοηθά αυτήν την φθίνουσα πορεία ‘Όταν έπεσε η ομάδα μάλωσα με κάποιους ανεγκέφαλους ότι ναι μεν ο τότε Πρόεδρος δεν ήταν της αρεσκείας τους αλλά δεν υπήρχε εναλλακτική λύση .
Το αποτέλεσμα το είδαμε . Γιατί η ομάδα στην Δ΄Εθνική ήταν « αφαίρεση», όπως « αφαίρεση», είναι η φυγή των νέων, το κλείσιμο επιχειρήσεων, υπηρεσιών, ΤΕΙ, τραπεζών, σχολείων κλπ. Ως γνωστό το ξέρουμε όλοι και δεν χρειάζεται να είσαι μαθηματικός , αφαίρεση και πάλι αφαίρεση χωρίς πρόσθεση μας κάνει κάποια στιγμή υπόλοιπο μηδέν. Μηδέν και πιο κάτω μείον(ωχ,ωχ,ωχ ,τρις) Δεν μπορούμε να σταματήσουμε αυτή την τάση παρά μόνο αν «αλλάξουμε πλακέτες» και αρχίζουμε να βλέπουμε με άλλο μάτι την ζωή μας στην πόλη. Να ενθαρρύνουμε να συμπαραστεκόμαστε και να στηρίζουμε ανθρώπους, μαγαζιά ,υπηρεσίες για να αντέξουν στην κρίση.
Να αλλάξουν να προσαρμοστούν. Να μην μείνουν ρομαντικοί στο «εμείς έτσι μάθαμε έτσι θα πορευτούμε». Άλλωστε όπως λέει και ο σοφός λαός μας. «Όχι όπως ήξερες νύφη, όπως βρήκες» .Αυτό για όλους μας. Για να ψάχνουμε όχι μόνο να μην κυνηγούμε τους ικανούς αλλά να τους ψάχνουμε! Η πτώση του διπλανού μας είναι κατά ένα τρόπο και μια δική μας πτώση. Η προσωρινή μας κακία και η ζήλεια με το «να δει κι αυτός τι τραβάμε» δεν βελτιώνει ούτε λύνει το δικό μας πρόβλημα! Το οξύνει!
