Ο Περικλής πριν από 2,5 χιλιετίες είπε ότι η μη συμμετοχή στα κοινά είναι μορφή αυτοακρωτηριασμού.
Σήμερα, με τους νέους Καλλικρατικούς Δήμους η ανάγκη για συμμετοχή γίνεται απαραίτητη δια νόμου. Δε γνωρίζω αν ο σημερινός νομοθέτης είχε κατά νου την ενίσχυση της
συμμετοχής των απλών ανθρώπων, και των γυναικών ειδικά όταν δια νόμου θέσπισε την αντιπροσώπευση τους στις δημοτικές εκλογές .
Το ζήτημα είναι πως καλούμαστε σήμερα να πάρουμε θέση. Η συμμετοχή του κάθε ενός υποψηφίου ανεξαρτήτως κινήτρων δείχνει πως καταρχήν υπάρχει διάθεση για συμμετοχή. Και μόνο αυτή, με τη δημόσια έκθεση που συνεπάγεται, η δήλωση της παρουσίας είναι για τον κάθε ένα από εμάς μια έκφραση σεβασμού απέναντι στη δημοκρατία.
Είναι αλήθεια πως οι δημοτικές εκλογές έχουν και κάποιους άγραφους νόμους. Οι οικογένειες, οι δεσμοί δείχνουν το παρόν και πολλές φορές οδηγούν σε εκλογικά αποτελέσματα τα οποία δεν εκφράζουν τα προσωπικά πιστεύω των πολιτών αλλά τις «υποχρεώσεις» τους.
Στο κομμάτι αυτό η μόνη απάντηση μπορεί να προέλθει από τους υποψηφίους και μόνο. Με σεβασμό απέναντι σε όλους, πρέπει να ζητούμε την ψήφο όχι βάσει των δεσμών μας, αλλά βάσει εκείνων τα οποία πρεσβεύουμε και μπορούμε να προσφέρουμε σε εξυπηρέτηση ενός μόνο πράγματος. Του κοινού καλού και συμφέροντος.
Προσωπικά αισθάνομαι τιμή και ευθύνη απέναντι σε όλους που μαζί συμμετέχουμε σε αυτή την εκλογική διαδικασία, ανεξαρτήτως συνδυασμού. Είναι ένα βήμα μπροστά στη γραμμή, και αυτό είναι τιμή και όχι ντροπή. Μεγαλύτερη ευθύνη θα αισθανθώ για όποιον με την προτίμησή του με κρίνει ικανή να τον αντιπροσωπεύσω, κι αν η τελική επιλογή του συνόλου είναι για μένα στο μέτρημα ικανή, τότε θα είναι πράγματι η δικαίωση του νομοθέτη, που οδήγησε έναν άνθρωπο χωρίς πρόθεση για συμμετοχή στα πολιτικά δρώμενα, στη θετική έκφραση των συμπολιτών του για συνεισφορά στα κοινά.
Ευχαριστώ τον Ανέστη Αγγελή για την ευκαιρία που μου έδωσε να συμμετέχω σε αυτή τη συλλογική προσπάθεια της Εν-Τιμή Πρότασης.
Χριστίνα Ευαγγέλου
