“Η το έθνος θα αφανίσει το χρέος, ή το χρέος θα αφανίσει το έθνος”.
Πρόκειται για την ιστορική ρήση του Ανδρέα Παπανδρέου, σχεδόν 20 χρόνια πριν και όταν στο πλαίσιο της ΕΕ προετοιμαζόταν η μετεξέλιξη της σε ΟΝΕ (Οικονομική Νομισματική Ένωση).
Μια ρήση καθόλα επίκαιρη αν αναλογιστεί κανείς την πορεία της ελληνικής οικονομίας και ειδικά τα 4 τελευταία χρόνια του Μνημονίου, που εκτόξευσαν το χρέος λόγω των δανείων και της ύφεσης από το 120%, σχεδόν στο 180% του ΑΕΠ.
Ένα τέτοιο χρέος είναι προφανές ότι δεν είναι βιώσιμο όταν η ίδια η Συνθήκη θέτει ως όριο το 60% του ΑΕΠ και με τους ίδιους τους δανειστές να θέτουν ως στόχο βιωσιμότητας το 124% του ΑΕΠ το 2020!
Με την ελπίδα λοιπόν να ξεκινήσει τουλάχιστον η διαδικασία ρύθμισης του ελληνικού χρέους ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας θα βρεθεί σήμερα ενώπιον των ευρωπαίων ομολόγων του της ζώνης του ευρώ (Eurogroup) και θα ζητήσει υλοποίηση των δεσμεύσεων των εταίρων για την ελάφρυνση του Ελληνικού δημόσιου χρέους, όπως αυτή συμφωνήθηκε το Νοέμβριο του 2012, με την προϋπόθεση του πρωτογενούς πλεονάσματος το οποίο είναι πλέον γεγονός με βάση και την Eurostat.
Η “ελληνική” πρόταση- λύση που προωθούν ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ο Γιάννης Στουρνάρας, στηρίζεται
– στη μετακύλιση της λήξης των δανείων από τα 30 χρόνια που είναι σήμερα στα 50 χρόνια, και
– στη μείωση των επιτοκίων με δυνατότητα μετατροπής των επιτοκίων από κυμαινόμενα σε σταθερά, ώστε να μην επηρεαστεί το ελληνικό χρέος από μια μελλοντική αύξηση των επιτοκίων της ΕΚΤ.
Στόχος το ελληνικό χρέος να πέσει κάτω από το 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2022.
Με το ζήτημα του χρέους είναι επίσης προφανές ότι η κυβέρνηση Σαμαρά “παίζουν” ουσιαστικά τα ρέστα τους στο πολιτικό επίπεδο, γνωρίζοντας ότι η απομείωση του χρέους σε συνδυασμό με την εισροή κεφαλαίων στις τράπεζες δημιουργούν τις προϋποθέσεις προκειμένου να πείσουν τους πολίτες ότι η ελληνική οικονομία μπορεί να αναταχθεί και να βρει την αναγκαία ρευστότητα, μέσα από τις εισροές ξένων κεφαλαίων και την μείωση τόκων και χρεωλυσίων.
Η πολιτική όμως αστάθεια λόγω των εκλογικών αναμετρήσεων σε συνδυασμό με τη ύφεση, την ανεργία και τα τεράστια προβλήματα στη πραγματική οικονομία δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, καθώς εταίροι και δανειστές εν όψει της συζήτησης για τη ρύθμιση του χρέους, θέτουν επί τάπητος ουσιαστικά νέα μέτρα με έμφαση στην ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις και στην περαιτέρω συρρίκνωση του Δημοσίου
Οι εταίροι και δανειστές δε πρόκειται να πειστούν εύκολα από την αισιοδοξία της Αθήνας, όπως αυτή αποτυπώνεται και στο νέο μεσοπρόθεσμο που θα ψηφιστεί από τη Βουλή στο τέλος της εβδομάδας με τις τελικές αποφάσεις να αναμένονται όχι νωρίτερα από το Φθινόπωρο.
Και αυτό γιατί οι Βρυξέλλες,το Βερολίνο και η Ουάσικγτον θα πρέπει να στηριχθούν πολιτικά στο νέο συσχετισμό που θα έχει διαμορφωθεί από την κάλπη των ευρωεκλογών στις 28 χώρες μέλη-κράτη και ιδίως στην Ελλάδα.
