Διαβάζουμε κι ακούμε διάφορους προβληματισμούς για την δημοσκοπική πτώση της ΝΔ, για την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και την υποτιθέμενη άνοδο της ΧΑ, για την πολυδιάσπαση του πολιτικού σκηνικού και τι ρόλο θα παίξουν όλοι αυτοί οι παράγοντες στις επερχόμενες εκλογές κάθε είδους (αυτοδιοικητικές, ευρωβουλευτικές, βουλευτικές κλπ).
Γνωρίζουμε επίσης ότι η πολυδιάσπαση της Κεντροδεξιάς και η συνεχιζόμενη απειλητική παρουσία της ΧΑ είναι ίσως το κύριο θέμα που απασχολεί το Μαξίμου αυτήν την εποχή και ενόψει αυτών των εκλογών.
Δεν νομίζω ότι χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις για να εξηγήσουμε τις συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία και πως αυτό αντανακλά στην πολιτική. Τα πράγματα είναι απλά γι αυτό και τα λόγια πρέπει να είναι απλούστερα. Το φαινόμενο λέγεται “νέα μεταπολίτευση”, “πλήρης αλλαγή του πολιτικού σκηνικού”, “θάψιμο του παλιού και γένεση του καινούργιου”, “μπουρδέλο”, “χάος” – πέστε το όπως θέλετε, μέσα θα είστε. Οι αιτίες είναι πολλές αλλά η κυρίαρχη είναι μία: ΟΡΓΗ. Οργή για την φτώχεια, για την εθνική ταπείνωση, για την απώλεια των σταθερών που ρύθμιζαν χρόνια τώρα την ζωή μας, για την πτώση του βιοτικού επιπέδου, για την γίδα του γείτονα κλπ κλπ. Όλοι είναι οργισμένοι για κάτι. Και επειδή η κρίση έπεσε στην ελληνική κοινωνία ξαφνικά σαν ηλεκτροσόκ, επειδή το πολιτικό σύστημα αιφνιδιάστηκε και δεν ξέρει τι να κάνει, επειδή είναι ακόμα νωρίς, η οργή εκτονώνεται όπου νάναι: Στον Καμμένο, στην Ζωή, στα Χρυσαύγουλα, στην Ραχήλ, στον Χαστουκιάρη, τον Χαϊκάλη, στον Φούφουτο. Θα έρθει κάποια ημέρα που θα τα θυμόμαστε όλα αυτά και θα γελάμε – όσοι δεν θα έχουμε μετακομίσει στο μεταξύ στους προγόνους μας- αλλά σήμερα το κωμικό με το τραγικό ταυτίζονται γι αυτό και η κατάσταση είναι επικίνδυνη.
Πάμε λοιπόν στο δια ταύτα: Ο κ. Σαμαράς είναι ευγενής άνθρωπος, όπως και αρκετοί από τους συνεργάτες του και όσους έχουν τους τελευταίους 18 μήνες στα χέρια τους την τύχη της οικονομίας. Όπως ο κ. Στουρνάρας που χαρακτηρίζεται από ευγενικούς τρόπους, come il faut, όπως θα λέγαμε αν ήμασταν Γάλλοι. Αλλά επειδή είμαστε Έλληνες λέμε ότι με τρόπους… Κολωνακίου η χώρα δεν σώζεται .
Γίνεται προκοπή όταν στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο έχεις να κάνεις με λύκους και ύαινες κι εσύ πας να τους αντιμετωπίσεις με το Savoir Vivre;
Είδαμε πριν μερικές ημέρες τον Πρωθυπουργό, να προσπαθεί να πείσει τους ευρωβουλευτές για τις θυσίες του ελληνικού λαού. Και με «χαλαρή» κριτική να προσπαθεί να αποδείξει ότι τα λάθη της τρόικας έχουν κοστίσει στην Ελλάδα και πρέπει γι’ αυτό να υπάρξουν διορθώσεις. Ακριβώς γι αυτούς τους ευγενικούς τρόπους κάτι τύποι σαν τον Ν. Φάρατζ ξεσπάθωσαν και επιτέθηκαν με μένος κατά της Ελλάδας.
Ο κ. Σαμαράς θα είναι πρόεδρος της Ευρώπης για έξι μήνες. Το αν είναι ευχή ή κατάρα, αυτό θα φανεί στο χειροκρότημα του τέλους. Αλλά όπως το βλέπουμε εμείς είναι μια χρυσή ευκαιρία να πατήσει επιτέλους πόδι η Ελλάδα. Να αφήσει τους Κολωνακιώτικους τρόπους και να μιλήσει στα ίσια με τους Ευρωπαίους. Όπως πρόσφατα είπε η Μέρκελ, η έξοδος της Ελλάδας από την ΕΕ θα μπορούσε να σημάνει και τη διάλυσή της. Επομένως, πρέπει να τους πούμε ότι μας χρωστάνε κι από πάνω, όχι να σκύβουμε το κεφάλι. Ότι εμείς είμαστε πιο Ευρωπαίοι από αυτούς γιατί εμείς θυσιαστήκαμε για να σωθεί η Ευρώπη. Αυτοί τι έκαναν; Αβγάταιναν τα κέρδη των τραπεζών τους από τα ομόλογα; Αν αυτή η κυβέρνηση δεν έπαιρνε τα μέτρα που πήρε η Ελλάδα θα είχε χρεοκοπήσει από καιρό με ότι αυτό συνεπάγεται για την Ευρώπη. Κι αντί να το πούμε αυτό σε όλους τους τόνους , αντί να το φωνάξουμε, παρακαλάμε για νέα δάνεια και νέα μέτρα. Αντί να απαιτήσουμε, να πατήσουμε πόδι, να βάλουμε τις φωνές ανεχόμαστε τους υπαλλήλους των δανειστών να μας κουνάνε και το χέρι.
Από την άλλη, ο κ. Σαμαράς έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Επί ελληνικής προεδρίας θα γίνουν οι Ευρωεκλογές. Και όλα τα στοιχεία συνηγορούν στο γεγονός ότι η ακροδεξιά και οι ευρωσκεπτικιστές θα «σαρώσουν» παντού ως μήνυμα των πολιτών ότι δεν πάει άλλο με τη λιτότητα, με τα σκληρά μέτρα, με τη φτωχοποίηση, με το λαθρομεταναστευτικό που δε λύνεται. Τρέμει η Ευρώπη με την προοπτική αυτή. Η Μέρκελ, ο Ολάντ, οι Ολλανδοί, οι Φινλανδοί και οι άλλοι «σκληροί» φοβούνται την έκρηξη της ακροδεξιάς και ένα ευρωκοινοβούλιο που θα αποτελείται από μετριοπαθείς ακροδεξιούς αλλά και από εξτρεμιστές, έτοιμους να πυρπολήσουν τα πάντα.
Αυτό το κλίμα πρέπει να εκμεταλλευτεί η ελληνική προεδρία. Πάνω σε αυτό πρέπει να πατήσει και αντί να συνεχίζει να «χαϊδεύει» τους Ευρωπαίους να τους πει στα ίσια: «Μάγκες, ενώ εσείς συνεδριάζετε στα πολυτελή γραφεία σας χάνονται η Ευρώπη και η δημοκρατία, διαλύεται η Ένωση κι εσείς έχετε βάλει κάτω την Ελλάδα και την πατάτε; Και μας έχετε βάλει να περιμένουμε πότε θα έρθει η τρόικα, πότε θα μας δώσει την επόμενη δόση, αν θα συμφωνήσει με τη μείωση του ΦΠΑ και άλλα τέτοια;Για αλλάξτε παρακαλώ μυαλά και τακτική”
Στο κάτω – κάτω σε μας το χρωστάνε που δεν διαλύθηκε η ΕΕ και από εμάς κρέμονται ώστε να αλλάξει το κλίμα και να μη γίνει στις Ευρωεκλογές του ακροδεξιού το κάγκελο.
Ας αφήσει λοιπόν η κυβέρνηση τη χαλαρή πολιτική και την τακτική να μας έχουν οι Ευρωπαίοι στο «περίμενε». Άλλωστε, αν το καλοσκεφτούμε δεν έχουμε τίποτε άλλο να χάσουμε. Έχουμε πιάσει πάτο, δεν πάει πιο κάτω, μόνο να κερδίσουμε έχουμε. Καλό, λοιπόν, το Κολωνάκι, καλό και το Κολέγιο με τους αβρούς τρόπους που διδάσκουν εκεί, αλλά εδώ διακυβεύεται το μέλλον των επόμενων γενεών Ελλήνων.
