Του Πάνου Κρίκη
Η Ελλάδα μας σήμερα διέρχεται την πιο βαθειά οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση, αλλά και κρίση Αρχών και Αξιών, κρίση ηθικής των τελευταίων πενήντα ετών.
Κρίση που μας οδηγεί δυστυχώς, αν συνεχίσει με αυτήν την ένταση, στον αφανισμό μας με μαθηματική ακρίβεια στη πλήρη εξαθλίωση του λαού μας και της χώρας μας, με δυσοίωνες συνέπειες ακόμη και για την εθνική μας ανεξαρτησία και υπόσταση.
Και το εύλογο ερώτημα που γεννάται μετ’ επιτάσεως σε κάθε σκεπτόμενο και λογικό Έλληνα πολίτη, που ενδιαφέρεται, αγαπά και αγωνιά για τον τόπο του είναι, από πού θ’ αντλήσουμε εκείνες τις απαραίτητες και αναγκαίες ψυχικές δυνάμεις για να αποτελέσουν ανάχωμα στη καταστροφική πορεία προς την άβυσσο, ενώ ταυτόχρονα θα μας ωθήσουν με σιγουριά σε μια σταδιακή ευημερία εξασφαλίζοντας ένα μίνιμουμ αξιοπρεπούς διαβίωσης και περιορισμού της κοινωνικής οδύνης του λαού μας.
Θεωρώ άκρως επιβεβλημένο, αν θέλουμε να πάμε μπροστά, να κοιτάξουμε και πίσω μας αντλώντας πολύτιμα διδάγματα από τις αστείρευτες δεξαμενές της εθνικής μας παράδοσης και ιστορίας, που μόνο εμείς διαθέτουμε σε τέτοιο εύρος και βάθος, τόσο από τις λαμπρές όσο και τις σκοτεινές περιόδους του λαού μας.
Έτσι οπλισμένοι με την πείρα, τις γνώσεις, τις αρχές και τις αξίες αλλά και την αγωνιστικότητα του λαού μας από παλαιότερες καταστάσεις ομοίων περιόδων, να θωρακίσουμε την εθνική μας ταυτότητα, υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια, επαναφέροντας την τρωθείσα οικονομική και κοινωνική συνοχή στο τόπο μας.
Αντιστεκόμενοι δυναμικά και με πείσμα στην εθνοκτόνο οικονομική πολιτική της παγκοσμιοποίησης, έργον και όργανο της παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης ολιγαρχίας δηλαδή της χειρότερης μορφής του Καπιταλισμού, καθ’ ότι είναι αποεθνοποιημένος, ασύδοτος, άπληστος και άπατρις. Τις δε ολέθριες και τραγικές συνέπειες υφιστάμεθα καθημερινά όχι μόνο εμείς αλλά και οι περισσότεροι λαοί του κόσμου.
Πρώτη μας προτεραιότητα αλλά και εθνική επιταγή θα πρέπει να αποτελέσει η συστράτευση των απανταχού της γης ΣΥΝΕΛΛΗΝΩΝ και όλων των δυνάμεων του Έθνους μας, πνευματικών, οικονομικών, πολιτικών, θρησκευτικών κ.α., που θα μπορούσαν να συμβάλουν θετικά στην αγωνιώδη προσπάθεια σωτηρίας της χώρας μας. Κάνοντας επιτέλους πράξη, την με εθνική παρρησία διατυπωθείσα ΙΔΕΑ της «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝOΤΗΤΑΣ» ενός εκ των σπουδαιότερων ρητόρων και διδασκάλων της κλασσικής μας αρχαιότητας του ΙΣOΚΡΑΤΗ. Αυτός που μετ’ επιτάσεως εξέφρασε στον περίφημο «ΠΑΝΗΓΥΡΙΚO» του, την μεγάλη προσφορά του ελληνισμού στο παγκόσμιο πνευματικό γίγνεσθαι συμβουλεύοντας όλους τους Έλληνες να ομονοήσουν, να αφήσουν τις εμφύλιες έριδες και συγκρούσεις ώστε να μεγαλουργήσουν για άλλη μια φορά. Μόνο ενωμένοι και αποφασισμένοι χωρίς μεμψιμοιρίες, δισταγμούς, μικροκομματικές επιδιώξεις και προσωπικά συμφέροντα θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε τις δυσμενείς για την χώρα μας και το λαό μας δεσμεύσεις και ταπεινώσεις που μας επέβαλαν.
Αντίσταση και αγώνας για βελτίωση της κοινωνικής ζωής είναι αντίσταση υπέρ της σωτηρίας της πατρίδας, της οικογένειας, της θρησκείας και της αληθινής Δημοκρατίας όπου οι δημαγωγοί δεν πρέπει να έχουν θέση.
Αν ζούσε στις μέρες μας ο Πλάτωνας, ο ογκόλιθος αυτός του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος και της παγκόσμιας φιλοσοφικής σκέψης, και του ζητούσαμε να χαρακτηρίσει τις μνημονιακές μας δεσμεύσεις σίγουρα θα επαναλάμβανε τη φράση που χαρακτήρισε την ανάλογη ανθελληνική «Ανταλκίδειο Ειρήνη» αποκαλώντας την απερίφραστα «αισχρόν και ανούσιον έργον».
Θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι στη δύσκολη αυτή πορεία και απώλειες θα έχουμε και θυσίες θα υποστούμε, στο τέλος όμως να είστε βέβαιοι ότι τον πόλεμο θα τον κερδίσουμε. Άλλωστε είμαστε ο μοναδικός λαός της Ευρώπης που καίτοι μικρός κατάφερε από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα να επιβιώσει μέσα από αντίξοες συμπληγάδες πέτρες και συνθήκες, αντιμετωπίζοντας εχθρικούς λαούς πολλαπλάσιους του δικού μας, διατηρώντας πάντοτε ανέπαφη την εθνική μας ταυτότητα, τις παραδόσεις μας, την πνευματική μας κληρονομιά και την Γλώσσα μας, γιατί όπως λέει ο μεγάλος ποιητής Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ «Η μεγαλοσύνη στα Έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα , με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα».
Ουδείς άλλος αρχαίος λαός της Ευρώπης κατόρθωσε να επιβιώσει μέχρι σήμερα, διατηρώντας έστω την γλώσσα του.
Εμείς είμαστε και παραμένουμε είτε το θέλουν είτε όχι η Ευρώπη της Ευρώπης και οφείλουν να μας το αναγνωρίσουν, έχουν υποχρέωση να το κάνουν, αν θέλουν να αποδείξουν ότι είναι πραγματικά Ευρωπαίοι.
