Ο ανεκδιήγητος Παπακωνσταντίνου που χρησιμοποιεί το πρωθυπουργικό αεροσκάφος για τις μετακινήσεις του, ζημιώνοντας το δημόσιο 7,500 Ευρώ την ώρα, συκοφαντεί τον Μαρκόπουλο για …δείπνο των 150 Ευρώ “χωρίς απόδειξη”!
“Ο νυν υπουργός οικονομικών με κατηγόρησε ότι παρέθεσα δείπνο σε ταβέρνα της Χαλκίδας χωρίς να πάρω απόδειξη. Όταν του την κόλλησα στα μούτρα, δεν ζήτησε καν συγγνώμη, η λάσπη όμως έμεινε”.
Παρακολουθώ την αγωνιώδη προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να ακυρώσει και να ενοχοποιήσει τέως Υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας ώστε να μειώσει….
την αξία του αντιπολιτευτικού της λόγου. Σε ότι με αφορά αντιλαμβάνομαι την αγωνία του κου Γερουλάνου να φανεί χρήσιμος στον Πρωθυπουργό του σε αυτήν τη στρατηγική. Όσες προσπάθειες και αν έκανε με επικλήσεις και πιέσεις προς τη Δικαιοσύνη δεν κατόρθωσε ούτε να αποδείξει διασπάθιση δημοσίου χρήματος ούτε να υπάρχει όνομα Υπουργού της Νέας Δημοκρατίας στο κατά παραγγελία του πόρισμα για τον ΕΟΤ. Ορθώς ήρθε με βάση το νόμο το πόρισμα στη Βουλή. Ήρθε όμως χωρίς περιγραφή πολιτικών ευθυνών. Και τολμώ να πω και χωρίς παρανομίες ούτε από τους υπαλλήλους του ΕΟΤ.
Στο σχέδιο αυτό συκοφάντησης μου έχει λάβει μέρος και ο κος Παπακωνσταντίνου με εκείνη την απίθανη καταγγελία του ότι δεν πήρα απόδειξη σε πολιτικό δείπνο σε παραλιακή ταβέρνα της Χαλκίδας, χωρίς να ζητήσει συγνώμη όταν του πήγα το τιμολόγιο κλπ κλπ.
Βεβαίως οι επαγγελματίες λασπολόγοι που εδώ και μήνες εκτελούν σχέδιο, δεν έχασαν ευκαιρία να πρωταγωνιστήσουν για μια ακόμα φορά μέσα από παράνομες συχνότητες τηλεθέασης. Δεν τους φοβόμαστε ακόμα και αν μπλέκουν τους έντιμους με τους κλέφτες ώστε να κρύβονται καλύτερα οι κλέφτες. Είναι οι ίδιοι που ζητιάνευαν παράνομες δουλειές από τον ΕΟΤ χωρίς συμβάσεις και βέβαια χωρίς ντροπή για αυτό. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που είχαν μια αλλόκοτη προστασία και έμμισθη θέση στην διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας 2004-2009 και πρωταγωνίστησαν στην πτώση της. Τώρα που έχουν την τεχνογνωσία, με την ίδια προστασία, επιχειρούν κάτι λίγο διαφορετικό…
Ελπίζω η Νέα Δημοκρατία σαν οργανωμένο κόμμα να διαθέτει συλλογική κρίση και την απαραίτητη μνήμη.
Ολυμπία