Ένα περίεργο ρεπορτάζ έχει αναρτήσει στην ιστοσελίδα του το Βήμα, σχετικά με τις χθεσινές συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς. Σε μία από αυτές, λέει το ρεπορτάζ ο Γ. Παπανδρέου εκμυστηρεύτηκε στο συνομιλητή του ότι φοβάται απομόνωση της Ελλάδας από
την Ευρώπη. Δεν φοβάται, λέει ο πρωθυπουργός, για την πέμπτη δόση του δανείου αλλά για το τι θα γίνει μέχρι το τέλος του χρόνου. Και πρόσθεσε ότι το Μεσοπρόθεσμο είναι μονόδρομος αλλιώς η Ελλάδα θα φάει κόκκινη κάρτα από την ευρωπαϊκή οικογένεια.
Για να καταλάβουμε καλά, ο πρωθυπουργός επέσεισε τον κίνδυνο της αποβολής της χώρας από την ΕΕ και της απομάκρυνσής της από την ευρωπαϊκή ιδέα;
Για ακόμη μια φορά θα τρελαθούμε εντελώς. Ο Γ. Παπανδρέου ποτέ δε φημιζόταν για την ευρωπαϊκή του προοπτική. Αντιθέτως, είναι γνωστός για τον ατλαντισμό του. Η αμερικανική του κουλτούρα είναι γνωστή σε όλους, αλλά κι από τότε που έγινε πρωθυπουργός ενίσχυσε αυτό το προφίλ.
Αν και γνώριζε μετά τις εκλογές ότι λεφτά δεν υπάρχουν, στράφηκε στο ΔΝΤ, όχι στους Ευρωπαίους εταίρους μας. Ξεκίνησε τις συνομιλίες του με τον Στρος Καν για να βοηθήσει το ΔΝΤ την Ελλάδα. Άλλο που δεν ήθελε και ο… φυλακισμένος σήμερα επικεφαλής του Ταμείου που ήθελε να γίνει πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Έτσι, ο Γ. Παπανδρέου στράφηκε προς τις ΗΠΑ αφήνοντας στο περιθώριο την ευρωπαϊκή οικογένεια. Ίσως πίστευε ότι το όνειρο του Στρος Καν θα βοηθούσε τη χώρα, ίσως να περίμενε αρωγή από τους Αμερικανούς φίλους.
Όταν, όμως, ήρθε η «μαύρη» ώρα, τότε ο πρωθυπουργός θυμήθηκε τους Ευρωπαίους. Θυμήθηκε τον Γιούνκερ, τον Ρεν, τον Ρομπάι και φυσικά τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί.
Ήταν όμως, αργά. Οι φίλοι μας στην Εσπερία μας πλήρωσαν με το ίδιο νόμισμα. Αδιαφόρησαν και πλέον ούτε λίγο ούτε πολύ μας λένε να πάμε να πνιγούμε ή αν δεν το θέλουμε να ξεπουληθούμε.
Όμως, τώρα πληρώνουμε τον ατλαντισμό του κ. Παπανδρέου με τους Ευρωπαίους να έχουν γίνει πιο σκληροί κι από το ΔΝΤ. Πλέον δεν έχουμε κανένα σύμμαχο, ο τελευταίος είναι στη φυλακή.
Δε μπορεί λοιπόν ο πρωθυπουργός να επισείει τον κίνδυνο της ευρωπαϊκής απομόνωσης της χώρας. Τώρα θυμήθηκε να γίνει ευρωπαϊστής;
Μάλλον είναι πολύ αργά, ελπίζουμε να μην είναι και για τη χώρα.
