25ης Μαρτίου, στην οποία και θα ληφθούν οι οριστικές αποφάσεις.
Το βέβαιο είναι ότι οι όποιες αποφάσεις δεν λύνουν το πρόβλημα χρέους που αντιμετωπίζει η χώρα, αλλά ούτε και τη βαθιά ύφεση στην οποία έχει περιέλθει, με την ανεργία να φθάνει το 14% περίπου.
Ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου γνωρίζει ότι πέραν από τους οικονομικούς δείκτες θα πρέπει να υπάρχει η στοιχειώδης κοινωνική συνοχή που θα του επιτρέψει να κυβερνήσει.
Η κυβέρνησή του, την ώρα που ο ίδιος δίνει αυτή τη δύσκολη μάχη στις Βρυξέλλες, παρουσιάζει σημάδια μεγάλης κόπωσης και έλλειψης συντονισμού, ενώ η Κοινοβουλευτική του Ομάδα δοκιμάζεται σκληρά καθώς δεν υπάρχει ώσμωση πολλών υπουργών (ιδιαίτερα αυτών που καταλογίζονται ως φίλοι του κ. Παπανδρέου, δηλαδή οι εξωκοινοβουλευτικοί) με τους βουλευτές. Παράλληλα το κυβερνών κόμμα βρίσκεται σε μεγάλη ένταση με τους «πράσινους» συνδικαλιστές, ενώ σε επίπεδο κοινωνίας έχει «σπάσει» τις σχέσεις του με εκείνα τα στρώματα που αποτελούσαν τη «σπονδυλική στήλη» του ΠΑΣΟΚ, π.χ. δημόσιοι υπάλληλοι, εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ κ.ά.
Eνα εκρηκτικό μίγμα, δύσκολα διαχειρίσιμο, θα έρθει έντονα στο προσκήνιο μετά την 25η Μαρτίου.
Σύμφωνα με πληροφορίες ο πρωθυπουργός, αφού τελειώσει με τις συνόδους κορυφής και επί της ουσίας θα ξέρει τι παίρνουμε ( επιμήκυνση, μείωση επιτοκίων, επαναγορά ομολόγων), θα προσπαθήσει να εξασφαλίσει κεφάλαια για τη χώρα προκειμένου να τιθασευτεί το δημόσιο χρέος. Δύο είναι τα σχέδια που υπάρχουν. Το πρώτο είναι ο κ. Παπανδρέου να βρει αγοραστές ελληνικών ομολόγων σε χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, η Αυστραλία και ο Καναδάς. Χώρες στις οποίες σκέπτεται να ταξιδέψει. Μάλιστα σε ένα από τα τελευταία υπουργικά συμβούλια φέρεται να είπε ότι «αν η Ευρώπη μας κλείσει την πόρτα θα στραφούμε αλλού… δεν ήρθε το τέλος του κόσμου» και αστειεύτηκε με σημασία με τον υπουργό Θαλασσίων Yποθέσεων Γ. Διαμαντίδη, που πρόσφατα ήταν στην Κίνα.
Το δεύτερο αφορά την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας, που θέλει να προωθήσει πάση θυσία.
Επίσης ο κ. Παπανδρέου μετά την 25η Μαρτίου θα προσπαθήσει να δώσει μια νέα ώθηση στην κυβέρνησή του, ενώ οι γνωρίζοντες δεν αποκλείουν και διορθωτικές κινήσεις.
Αυτό που θεωρείται περίπου σίγουρο είναι ότι ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου θα παραμείνει στη θέση του, γεγονός άλλωστε που διεφάνη και από την αποδοχή της παραίτησης του γενικού γραμματέα του υπουργείου Δημ. Γεωργακόπουλου, ο οποίος είναι και προσωπικός φίλος του πρωθυπουργού.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν καταλογίζεται σωρεία λαθών στον κ. Παπακωνσταντίνου, αλλά εκτιμάται ότι η δύσκολη συγκυρία δεν επιτρέπει τέτοια μετακίνηση.
Αυτό που πιστεύεται ότι θα ενισχυθεί είναι ο τομέας των επενδύσεων που έχει βαλτώσει, παρά τη συναρμοδιότητα πολλών υπουργών. Ο υπουργός Επικρατείας Χάρης Παμπούκης, λένε οι γνωρίζοντες, ασχολείται μόνο με το Ελληνικό και δεν βλέπει κανέναν άλλον. Πέραν του ότι του «χρεώνουν» το «ναυάγιο» της επένδυσης του Αστακού, και για το Ελληνικό του καταλογίζουν ότι καλλιεργεί περισσότερες προσδοκίες από την ωριμότητα της επένδυσης, η οποία επί του παρόντος βρίσκεται στα σπάργανα.
Ο υπουργός Ανάπτυξης Μιχ. Χρυσοχοΐδης «χρεώνεται» με μεγάλη καθυστέρηση στο αναπτυξιακό σκέλος, του καταλογίζουν ότι δεν βλέπει επενδυτές και δεν έχει αποδείξει ότι μπορεί να απεγκλωβίσει λιμνάζουσες επενδύσεις. Αντίθετα, είναι περισσότερο ευχαριστημένοι από τη δουλειά του στον τομέα των τιμών.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος, επίσης στον τομέα των επενδύσεων, δεν έχει να επιδείξει τίποτα, ενώ για τον υφυπουργό Εξωτερικών Σπ. Κουβέλη, που διαχειρίζεται τη διπλωματία του επιχειρείν, λένε ότι είναι περίπου περιθωριοποιημένος.
Στον τομέα αυτό εκτιμούν ότι θα υπάρξει παρέμβαση.
Ερώτημα παραμένει το τι θα γίνει με την υπουργό Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη, που με πολύ μεγάλη δυσκολία και εντάσεις από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ καταφέρνει να περνά νομοσχέδια, καθώς της καταλογίζουν ότι δρα ως «ακτιβίστρια» και όχι ως υπουργός.
Το βέβαιο πάντως είναι ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση δεν μπορούν άλλο να πορεύονται με την ίδια εικόνα στο εσωτερικό της χώρας και εναγωνίως αναζητούνται κινήσεις.
