Όταν πριν μερικά χρόνια, η Ε.Ε. αποφάσισε να επιβάλλει βαρύτατα πρόστιμα, στις χώρες που διατηρούσαν παράνομες χωματερές, οι ιθύνοντες της ΔΙΑΔΥΜΑ στην Δυτ. Μακεδονίας,
εποίησαν (όχι την νήσσα) αλλά την στρουθοκάμηλο… Έτσι αντί να εξαφανίσουν το πρόβλημα, φρόντισαν να το μεταφέρουν στις δύσβατες πλαγιές της “Ψαλλίδας”, για να μην είναι ορατό σε αδιάκριτα βλέματα, ενοχλητικών ελέγχων…
Σήμερα το θέαμα που αντικρύζει ο επισκέπτης, στον περιφραγμένο χώρο του βουνού, μετά τον Άγιο Χαράλαμπο, είναι αποκαλυπτικό των προθέσεων, που είχαν οι αρμόδιοι κατά την περίοδο της “λεουδοκρατίας”…
Στα χαρτιά η περιοχή εμφανίζεται ως “χώρος εναποθέτησης αδρανών υλικών”, όμως στην πραγματικότητα έγινε χώρος υποδοχής πάσης φύσεως υλικών…
Όπως κατεστραμμένος εξοπλισμός παλαιών σπιτιών, σάπια φρούτα τοπικής παραγωγής σε μεγάλες ποσότητες κι ένα σωρό άλλα αντικείμενα, που με τις βροχοπτώσεις, είναι ικανά από μόνα τους, να μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής!
Στην πραγματικότητα, πίσω απ΄ όλη αυτή την κατάσταση, υποκρύπτονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα, από εταιρείες που επιδιώκουν να εισβάλλουν στο χώρο της διαχείρισης των απορριμμάτων, πιέζοντας την Κομισιόν, να αυξάνει δαρκώς τους προϋπολγισμούς των συγχρηματοδοτούμενων προγραμμάτων. Άλλωστε η χώρα μας, διατηρεί το προνόμιο, σύμφωνα με τον αφορισμό του Χάρυ Κλυν “να μετατρέπει μια σακκούλα τροφίμων του σούπερ μάρκετα, σε δύο σακκούλες σκουπιδιών…”!
Για να γίνει πιο σαφές, οι 400 αναξέλεκγτες χωματερές, που βρίσκονται ακόμα σε λειτουργία ενώ θα έπρεπε να είχαν κλείσει προ πολλού, θα μας κοστίζουν περί τα 34.000 ευρώ η κάθε μία για κάθε ημέρα λειτουργίας τους, και είναι αυτές που δεν “σφραγίστηκαν” με την εκπνοή του 2008, όταν δηλαδή εξαντλήθηκαν και οι τελευταίες παρατάσεις της Ε.Ε.
Άλλωστε η αρμόδια επίτροπος για την Περιφερειακή Πολιτική της Ε.Ε. Νταούτα Χούμπνερ, στη σχετική προειδοποιητική επιστολή της 14ης Απριλίου, καθιστούσε στη χώρα μας σαφή την πρόθεση να εφαρμοστεί η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στο ακέραιο.
Δηλαδή, να επιβληθούν στη χώρα μας πρόστιμα όχι για επτά χωματερές – όπως θέλαμε να πιστεύουμε ότι ξέρουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας άλλα για 400 αφού τελικώς δεν μπορέσαμε “να κρύψουμε κάτω από το χαλί” τόσες πολλές παράνομες χωματερές, παρά τα όσα ελέγοντο εκ χειλέων αρμοδίων περί πλήρους ικανοποίησης των κοινοτικών από την πρόοδο των σχετικών εργασιών.
Μάλιστα, ύστερα από κάθε επίσκεψη κοινοτικών ελεγκτικών οργάνων στη χώρα μας, από ελληνικής πλευράς ανακοινωνόταν ότι η Ε.Ε. “μετράει” μόνο τις χωματερές για τις οποίες μας παρέπεμψε καιμας καταδικασε το 2005.
το κρυφτούλι όμως με τους αριθμούς δεν μπορούσε να σ ουνεχιστεί. Οι χωματερές που καταγράφαμε και “παρουσάζαμε” στους Ευρωπαίους ήταν 1.102, αλλά οι χωματερές που ανταποκρίνονταν σε πργματικούς αριθμούς έφταναν τις 3.000. Όπως και οι χωματερές για τις οποίες επισήμως υπήρχε εκκρεμότητα ήταν επτά, αλλά στην πραγματικότητα άγγιζαν τις 400.
Τώρα όμως οι Βρυξέλλες και γνωρίζουν και θύμωσαν και τελεσίγραφο στέλνουν.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η Ελλάδα θα κληθεί να απολογηθεί γιατί κατά παράβαση των κοινοτικών οδηγιών, δεν προχώρησε είτε στο να βάλει λουκέτο, είτε να αποκαταστήσει παράνομες χωματερές της. Η διαδικασία που θα ακολουθηθεί θα δώσει ενδεχομένως τη δυνατότητα στην ελληνική πλευρά να εκθέσει τις προόδους που σημειώθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια και να αιτηθεί ελαφροτέρων ποινών και προστίμων.
Πολλά ακούγονται πάντως για έναν ανελέητο πόλεμο συμφερόντων, “για γρήγορες και αποτελεσματικές λύσεις” για εταιρείες και λόμπι που μεθοδεύουν τη δημιουργία μεγάλων μονάδων καύσης σύμεικτων απορριμμάτων παντού, σε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη. Η χώρα μας, που δεν κατάφερε ποτέ να προχωρήσει με σοβαρότητα στην ανακύκλωση των υλικών συσκευασίας (αρά τα κεφάλαια που δόθηκαν), αποτελεί εύκολο πεδίο εφαρμογής τέτοιων λύσεων, με δεδομένη μάλιστα καιτ η μαζική κοινωνική δυσφορία για τη χωροθέτηση των ΧΥΤΑ, οπουδήποτε και αν αυτοί προτάθηκαν να κατασκευαστούν.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι, παρά τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν τα τελευταία χρόνια για εξεύρεση λύσης σε περιοχές όπου δεν υπάρχει ούτε ένας νόμιμος χώρος εναπόθεσης απορριμμάτων, το προβλήμα παραμένει οξύτατο. Για παράδειγμα, τρεις νομοί στην Πελοπόνησο “πετάνε” τα σκουπίδια τους ανεξέλεγκτα. Είναι η Κορινθία, η Αρκαδία και η Αργολίδα. Και όμως παρά τις προσπάθειες λύσεις δεν διαφαίνονται. Όπου και να χωροθετείται χωματερή, συναντάει κύματα αντιδράσεων από κατοίκους και φορείς