Το μήνυμα αυτό απευθύνεται σε όλους εκείνους τους ψηφοφόρους, των οποίων η επιλογή την πρώτη Κυριακή δεν βρίσκεται μεταξύ των δύο διεκδικητών της δεύτερης
.
Είναι ως ένα βαθμό κατανοητό, η απογοήτευση να υπαγορεύει την αποχή ή το λευκό, αφού κανείς από τους δύο δεν εκφράζει την επιθυμία τους. Πόσο σωστή όμως, μπορεί να θεωρηθεί η στάση αυτή;
Το ισχύον σύστημα των Αυτοδιοικητικών εκλογών, θέλει δεύτερο γύρο για τη διαμόρφωση της απόλυτης πλειοψηφίας, από το νικητή. Αναντίρρητα δημοκρατικό, με την κοινή λογική, γιατί εκφράζει τη βούληση της πλειοψηφίας, ανεξάρτητα αν υποκρύπτει και συμφωνίες και ανίερες συμμαχίες, που πολλές φορές γίνονται ομολογουμένως κάτω από το τραπέζι.
Αφού όμως έτσι έχουν τα πράγματα, έτσι θα πορευτούμε.
Στην επίκληση όμως του επιχειρήματος «αφού δεν πέρασε η δική μου επιλογή, απέχω ή ρίχνω λευκό, γιατί όλοι οι άλλοι είναι ίδιοι ή δεν με εκφράζουν», ελλοχεύει ο κίνδυνος της αμφιβολίας για το πόσο ενεργός πολίτης ή απλά ενεργούμενο, είναι εκείνος που το επικαλείται.
Δεν γίνεται να παριστάνω τον ενεργό πολίτη με άποψη και να μην μπορώ να διακρίνω, με τα δικά μου τα καταδικά μου εντελώς προσωπικά κριτήρια και με τις αρχές μου, τη διαφορά μεταξύ των δύο συνδυασμών και των επικεφαλής των, υποψηφίων δημάρχων και περιφερειαρχών. Εκείνων που με την αρχή της σχετικής πλειοψηφίας, πέρασαν στον επόμενο γύρο, ως επικρατέστεροι.
Δεν γίνεται να ισοπεδώνω και τους δύο, γιατί κανείς τους δεν ήταν στην αρχική μου επιλογή.
Δεν γίνεται να μην έχω άποψη για τον ποιόν προτιμώ, μεταξύ των δύο, ως καταλληλότερο για την πόλη μου ή για την περιφέρειά μου. Γιατί αν προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως δεν έχω προτίμηση, τότε μάλλον δεν έχω και άποψη και εντελώς κάλπικα παριστάνω πως έχω! Η άποψη και η κρίση δεν συμβαδίζουν με την εκχώρηση του δικαιώματός μου σε τρίτους, να αποφασίσουν εκείνοι για εμένα.
Με την αποχή μου ή με το λευκό μου, ή φυγομαχώ ή αναδεικνύω μια ψευδεπίγραφη διαμαρτυρία, η οποία στην ουσία δεν υφίσταται, αφού την Κυριακή το βράδυ ο ένας εκ των δύο επικρατέστερων, θα πάρει την εντολή να διαχειριστεί τα του Δήμου μου ή τα της Περιφέρειάς μου. Και αν εγώ λείπω από αυτή τη δυνατότητα εντολής, είμαι αμέτοχος και επιτρέπω στους άλλους να αποφασίσουν και για εμένα! Άρα η όποια διαμαρτυρία μου αργότερα, είναι κενή περιεχομένου.
Ας είμαστε εν τέλει πιο ειλικρινείς και πιο υπεύθυνοι ως πολίτες! Η νέα διοικητική μεταρρύθμιση με τον Καλλικράτη, δεν είναι παίξε-γέλασε, για να παρακολουθούμε από μακριά, παριστάνοντας του επαναστάτες χωρίς αιτία!