«Μπουμπούκι από τα εκλεκτά. Ο Θεόδωρος Καρυπίδης. Υποψήφιος (;;;;;;) Περιφερειάρχης Δυτ.Μακεδονίας. Να ξεμπερδεύουμε σήμερα κι όλας.[ΘΔ]»
Αυτά έλεγε ο κύριος που σήμερα προσπαθεί να κάνει ντόρο με τις απόψεις του κατά του
κλάδου της γουνοποίας. Μπουμπούκι ο Καρυπίδης, να ξεμπερδεύουμε σήμερα κι όλας!
Η άποψη του κ. Δημητρακόπουλου είχε χαρακτήρα ανωτάτου δικαστηρίου. Δεν τον ενδιέφερε να μάθει ποιος είναι ο Καρυπίδης, αν είναι αλήθεια όλα αυτά που του φόρτωνε η περιβόητη πια μονταζιέρα. Δεν τον απασχολούσε η άποψη της κοινωνίας και των πολιτών της Δυτικής Μακεδονίας που ζούσε από κοντά το έργο και τον βίο του συγκεκριμένου δημοσιογράφου. Απλά εκείνο που είχε σημασία για τον κ. Δημητρακόπουλο ήταν να χτυπήσει. Να δει αίμα.
Κύμβαλο αλαλάζον ο ίδιος αποσκοπούσε να παίξει ρόλο ως ακτιβιστής-επαναστάτης-αριστερός -δημοκρατικός παράγοντας (από το facebook) που εκλιπαρεί για λίγη σημασία και χειροκρότημα από το κοινό σε θεατρική παράσταση.
Πέτυχε τότε και πήρε αυτό που ήθελε. Χειροκρότημα και πολεμικές ιαχές από τον θόρυβο του μονταζοεπηρεασμένου όχλου κατά του Θόδωρου Καρυπίδη. Έσκαβε το λάκο του Καρυπίδη το mega και το Μαξίμου και έπεφταν μέσα κάτι ψάρια σαν τον μέγα επαναστάτη Δημητρακόπουλο. Με ειρωνείες και ξεκάθαρες προσπάθειες διαπόμπευσης τελείωσαν με συνοπτικές διαδικασίες το δικαστήριο. ΕΝΟΧΟΣ Ο ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ! ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ Η ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ!
Και έτσι και έγινε. Ο Καρυπίδης πήρε το δρόμο του (έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ) και ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε επίσης το δρόμο του (έξω από την ΚΟΙΝΩΝΙΑ).
Ο Καρυπίδης ψηφίστηκε από το λαό της Δυτικής Μακεδονίας, και ο ΣΥΡΙΖΑ ξεμπέρδεψε μαζί του αλλά και με την κοινωνία.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Με λύσσα. Με επιμονή. Με επαγγελματική συνέπεια. Μέχρι σε σημείο που κανείς Συριζαίος να αναρωτιέται: Ρε μπας και έχουμε πρακτόρους μέσα στα τείχη?
