Αλλαγή πορείας

Tου Κωνσταντίνου Τζέκη

Χρειάσθηκε τελικά ένα δεκαήμερο συναλλαγής και συνεννοήσεων με τους χρηματοδότες μας, για να καταλήξουμε σε συμφωνία και μάλιστα με ευνοϊκούς όρους χρηματοδότησης. Φυσικά με τη ρήση «ευνοϊκοί όροι», προς Θεού δεν αναφερόμαστε στα μισητά και δυσβάσταχτα μέτρα, που ευελπιστούν οι εμπνευστές τους, ότι θα καταστήσουν τη χώρα μας αυτοεξυπηρετούμενη οικονομικά.
Πολλοί στην Κυβέρνηση μιλάνε για διαπραγματεύσεις επτά μηνών, αλλά μάλλον θα πρέπει να διαχωριστεί η περίοδος πορείας προς την δραχμή, όπου ροκανίζονταν ο χρόνος αλλά και τα ελάχιστα οικονομικά διαθέσιμα του Κράτους, με την περίοδο ουσιαστικού διαλόγου με στόχο τη σύναψη συμφωνίας.
Αλλά τι συνέβη και ο Πρωθυπουργός δεν πάτησε το κουμπί να κινηθεί ο μηχανισμός Βαρουφάκη προς την έξοδό μας από το Ευρώ και φυσικά την Ευρωπαϊκή Ένωση; Δεν είχαμε κάνει αίτηση για τη σύναψη νέου δανείου, με αποτέλεσμα να εφαρμοσθεί ο περιορισμός των κινήσεων των χρημάτων στις τράπεζες, το Δημοψήφισμα βοηθούσε την Κυβέρνηση για την αλλαγή του νομίσματος και τη μη σύναψη συμφωνίας, η μητέρα της Υπουργού τότε των Οικονομικών κ. Βαλαβάνη, άρπαξε τις οικονομίες της από την Τράπεζα, για να μη χαθούν οι κόποι μιας ζωής, όπως δήλωσε στις εφημερίδες, οι Κινέζοι και οι Ρώσοι συνέστησαν στον κ Τσίπρα να μη φύγει από την Ευρώπη και άλλες συμπεριφορές που μας οδηγούσαν τάχιστα στη Δραχμή.
Γιατί λοιπόν αυτή η ξαφνική και πέραν πάσης προσδοκίας, αλλαγή του Πρωθυπουργού, που ξάφνιασε ακόμη και τους συμβούλους του;
Ο ίδιος δήλωσε ότι πιέστηκε και εξαναγκάστηκε στην απόφασή του αυτή. Αλλά αν είναι πράγματι αλήθεια ο εξαναγκασμός, τότε τι είδους απειλή άλλαξε την πορεία της Κυβέρνησης;
Για να απαντηθεί αυτή η θεμελιώδης απορία θα πρέπει να σκεφθούμε ότι η απειλή θα πρέπει να ήταν άμεση, από ισχυρά κέντρα αποφάσεων και φυσικά πειστική.
Ας πούμε των Αμερικάνων, των Εβραίων και των δυτικόφιλων Αράβων των πετρελαιοπαραγωγών χωρών του Περσικού κόλπου που θίγονταν ουσιαστικά στρατηγικά τους συμφέροντα η απομάκρυνση της χώρας από την ΕΕ και ίσως το ΝΑΤΟ. Αν αυτό συνέβαινε ποια θα μπορούσε να ήταν η απειλή; Η παραχώρηση του Αιγαίου στον επιχειρησιακό έλεγχο της Τουρκίας; Η Κρήτη, η Θράκη, η Μακεδονία, το Πατριαρχείο; Όλα αυτά μαζί;
Υπάρχουν τόσα ανοιχτά εθνικά θέματα, που για να τα ελέγχεις τουλάχιστον υποφερτά, θα πρέπει να έχεις δυνατούς συμμάχους. Μακριά από το μαντρί περιμένει ο λύκος ή για να ακριβολογούμε αγέλη λύκων.
Αυτά γιατί τα αγνοεί η αριστερή πλατφόρμα; Μα είναι φανατισμένη θα απαντούσε κάποιος. Σωστά. Άλλωστε ο φανατισμένος δεν αλλάζει ούτε απόψεις ούτε και θέμα. Το βλέπουμε ολοφάνερα. Θα περάσουν στην ανυπαρξία και τη λήθη κολλημένοι στο μνημόνιο.