Ανεξάρτητα από το αν καταλαβαίνουμε την αναγκαιότητα για την εφαρμογή ενός είδους Καλλικράτη στην εκπαίδευση, είναι πραγματικά λυπηρό να βλέπεις να κλείνουν σχολεία!
Αφού τα προηγούμενα χρόνια, σε καιρούς παχιών αγελάδων, εδραιώθηκε το “σχολείο της γειτονιάς“ ανεξέλεγκτα και όπως όλα έγινε χωρίς κανέναν σοβαρό προγραμματισμό, ήρθε τώρα η χρεοκοπία της χώρας που βιαίως καλεί για “συγχωνεύσεις”, σε απλά ελληνικά δηλαδή, κλείσιμο σχολείων.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Σίγουρα είναι πολύ βολικό για την οικογένεια το σχολείο του παιδιού του να είναι δίπλα στο σπίτι του. Όμως αυτό δεν είναι εφικτό: πρώτον, γιατί έχει υπερβολικό κόστος καθώς απαιτεί πολλαπλές κτιριακές υποδομές με σύγχρονες προδιαγραφές και συντήρηση. Δεύτερον, δημιουργεί πολύ μικρά σχολεία που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες παιδαγωγικές απαιτήσεις. Και τρίτον, απαιτεί πολυάριθμο εκπαιδευτικό προσωπικό που δεν αξιοποιείται σωστά. Συμφωνούμε, επομένως, ότι για όλους τους παραπάνω λόγους θα πρέπει να γίνει ένας ανασχεδιασμός, να παρουσιαστεί ένας χάρτης δηλαδή, που θα δηλώνει επακριβώς όλες τις αλλαγές (πού θα γίνει τι) και θα αποτελέσει τη βάση για συζήτηση του υπουργείου κυρίως με τις τοπικές κοινωνίες.
Αδιαπραγμάτευτη η προϋπόθεση ότι το εκπαιδευτικό προσωπικό υπηρετεί αμειβόμενο λειτούργημα! Αδιαπραγμάτευτο η στήριξη των σχολείων σε ακριτικές περιοχές και νησιά!
Φαίνεται όμως ότι οι παραπάνω παραδοχές και η τακτική του υπουργείου δεν συμπλέουν. Επικοινωνιακά, η υπουργός εκτελώντας σωστά το ρόλο της κάλεσε το περασμένο Σαββατοκύριακο τους δημάρχους σε έναν κατ’ επίφαση διάλογο. Με προηλειμμένες αποφάσεις! Όπως ακριβώς βολεύουν τους μικροκομματικούς σχεδιασμούς των τοπικών οργανώσεων! Συνήθης πρακτική της συγκεκριμένης υπουργού!
Από την απέναντι όχθη, ο υπεύθυνος για την Παιδεία τομεάρχης και αναπληρωτής τομεάρχης του κόμματος της ΝΔ αναλώθηκαν στη σύνταξη εκθέσεων ιδεών επιπέδου δημοτικού, άντε στην καλύτερη περίπτωση πρώτων τάξεων γυμνασίου, καθότι οι μαθητές μας σήμερα είναι πολύ προχωρημένοι! Σχολιασμοί του τύπου ‘όταν κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή’ είναι μιας άλλης εποχής, όταν τα σχολεία ήταν σχολεία και οι φυλακές φυλακές. Αφορισμοί του ύφους “Η Παιδεία βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή”, και “Η υποβάθμιση και η ανυπαρξία σοβαρού σχεδιασμού στον Πολιτισμό, την Παιδεία και το εκπαιδευτικό μας σύστημα, υπήρξε διαχρονικά παθογεννητικό* φαινόμενο στη χώρα μας” δεν εμπνέουν πια κανέναν. Ούτε και παραινέσεις και υποκρυπτόμενες ειρωνείες της μορφής “Να θυμάται (η υπουργός), όμως, ότι η εκπαίδευση είναι εθνική υπόθεση και ότι οι μαθητές, οι δάσκαλοι, οι γονείς δεν είναι αντικείμενα, ούτε γράμματα και αριθμοί σε ένα λευκό χαρτί πάνω σε ένα γραφείο, όπου σχεδιάζονται τα Καλλικρατικά μέτρα” έχουν πέραση σε προηλειμμένες ήδη αποφάσεις. Όλοι αυτοί που διαχειρίστηκαν την εκπαίδευση στο πρόσφατο παρελθόν βαρύνονται και, επιπλέον, στερούνται και αξιοπιστίας!
Θα συμφωνήσουμε, όμως, ότι “Τα κριτήρια για τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων πρέπει να είναι παιδαγωγικά και όχι λογιστικά”. Αλλά ποια είναι αυτά κριτήρια, μήπως τα περιέγραψε κανείς; Μήπως ανακοινώθηκε κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο και προτάσεις από τον κ. Τομεάρχη και το αγνοούμε; Ή, μήπως, και αυτό διέλαθε της προσοχής του τύπου; Περίεργο, καθότι η διεισδυτικότητα του πρώην υπουργού στα μίντια είναι ευρέως γνωστή! Και τέλος-τέλος, αφού δεν τα συγκεκριμενοποιούν οι κ. Tομεάρχες επισήμως στις σελίδες του ιστοτόπου του κόμματος (απαξιούν άραγε;), ας τα επικοινωνούσαν τουλάχιστον στις σελίδες δικτύωσης που χρησιμοποιούν για την αρθρογραφία τους! Πάλι κάτι θα πιάναμε και εμείς οι αδαείς για να δούμε επιτέλους τι λέει και η άλλη μεριά, να ξέρουμε επιτέλους τον ΑΚΡΙΒΗ αντίλογο.
Εάν θέλει το κόμμα της ΝΔ να αποτελέσει σοβαρή εναλλακτική λύση θα πρέπει να καταλάβει ότι οι εκθέσεις ιδεών μας τέλειωσαν! Είμαστε πλέον υποψιασμένοι! Ως προϊστάμενες αρχές του υπουργείου Παιδείας στο παρελθόν, θα έπρεπε τουλάχιστον να γνωρίζουν τα αυτονόητα: οι εκθέσεις ιδεών αντικαταστάθηκαν προ πολλού από την παρουσίαση συγκεκριμένων απόψεων ακόμη και στις πανελλαδικές εξετάσεις!!
Εν κατακλείδι, με την κοσμογονία που συντελείται σήμερα στο χώρο της μάθησης στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση χρειαζόμαστε άλλου τύπου σχεδιασμό.
Σήμερα με τις τρομακτικές οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα χρειαζόμαστε άλλου τύπου αναδιάρθρωση και ανασυγκρότηση.
Σήμερα με την αναθεώρηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο των όρων της πολυπολιτισμικότητας χρειαζόμαστε άλλου τύπου έμπνευση και όραμα.
Σήμερα χρειαζόμαστε το συγκεκριμένο! Η εποχή του αφηρημένου και του κενού έχει περάσει ανεπιστρεπτί!!
* παθογενετικό, κ. πρώην υπουργέ, και όχι παθογεννητικό. Διατελέσατε, φευ, και πολιτικός προϊστάμενος των Γραμμάτων της χώρας…
