Μετά την παρουσίαση της πρότασης στο Ζάππειο ΙΙ, οι λογής – λογής καλοθελητές – Κυβέρνηση, Εξαπτέρυγα, Τύπος – έπεσαν επάνω στον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Η αρχική τους παγωμάρα, μάλλον εξέφραζε το ξάφνιασμά τους. Ομολογουμένως και, παρά τις όποιες ενστάσεις ένθεν κακείθεν, παρουσιάστηκε μια καλά προετοιμασμένη και δομημένη πρόταση.
Η ατελέσφορη προσπάθεια να αποδομήσουν την πρόταση στο σύνολό της ή σε επιμέρους τμήματά της ήταν κατανοητή, αφού μόνο με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε να καλυφθεί η ένδεια σκέψεων, προτάσεων και λύσεων από τη μεριά τους.
Αφού αμφιταλαντεύτηκαν λίγο στη σπασμωδική ανάλυση των θέσεων του Ζαππείου ΙΙ, και αφού δεν τους έβγαιναν ψεγάδια για να αναδείξουν, μπήκε σε εφαρμογή το plan B.
Το σχέδιο αυτό έχει όνομα: Συναίνεση.
Στην ουσία δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η υλοποίηση ενός σχεδιασμού αλλοτρίωσης και παρερμηνείας των δυνατών μηνυμάτων του Ζαππείου ΙΙ. Η εφευρετικότητα που διαθέτουν είναι εντυπωσιακή.
Πρώτα απειλές. Χρεοκοπία. Λεφτά έχουμε μέχρι τον Ιούλιο. Θα κατεβάσουμε ρολά. Η Τρόϊκα απειλεί. Οι ξένοι μας εκβιάζουν.
Μετά κολακεία. Μερικοί χαμαιλέοντες, λένε πόσο αξιόλογες ήταν οι προτάσεις. Θα τις σκεφτούν, θα ενσωματώσουν ένα μέρος αυτών, θα τις επεξεργαστούν.
Ύστερα υπάρχουν και κάτι φωνές από αυτούς που μετριούνται από τη μεριά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Τους ακούει κανείς στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις να ψελλίζουν διάφορα και να ρίχνουν γέφυρες στους αποτυχημένους.
Ενώ την ίδια στιγμή, κάποιοι άλλοι, απέναντι, δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Έχουν μονίμως έπαρση, είναι πεφωτισμένοι, έχουν αλάθητο, γιατί είναι Κυβέρνηση.
Και μέσα στην σύγχυση και την αναμπουμπούλα, ετοιμάζονται οι φωτεινοί παντογνώστες μας να τα βγάλουν όλα στο σφυρί. Να τσακίσουν κάθε εναπομείνασα ικμάδα της οικονομίας μας. Αυτή είναι αφαίμαξη. Φορολογική καταιγίδα και στεγνό, στυγνό πωλητήριο. Διότι δεν υπάρχει κανένας σκοπός να επιδιωχθεί επωφελής πώληση. Ούτε λελογισμένη αποκρατικοποίηση. Ούτε βεβαίως διατήρηση στρατηγικών τομέων.
Οι ξένοι καρχαρίες μυρίζουν αίμα και γυροφέρνουν το τραυματισμένο σώμα της χώρας. Μας νουθετούν για συναλλαγή, για συνεννόηση, να τα βρούμε τελοσπάντων μεταξύ μας, γιατί είναι εθνική αναγκαιότητα. Αλλιώς χρήματα γιοκ! Δηλαδή μας καλούν να εκποιήσουμε σε αστείες τιμές και χωρίς ανταποδοτικότητα, περιουσία των Ελλήνων, περιουσία της Πατρίδας. Έτσι, μπίρ παρά, που λένε και οι εξ Ανατολών νεοπασάδες.
Όμως όλοι αυτοί οι κύριοι και κυρίες, φαίνεται ότι είχαν λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο. Ενώ το σκηνικό το είχαν στήσει πολύ ωραία και η παγίδα ήταν έτοιμη να δεχθεί το θήραμά της, έπεσαν οι ίδιοι μέσα.
Το βάρος του προβλήματος που οι σημερινοί κυβερνώντες δημιούργησαν, και οι αλλοεθνείς πάτρωνές τους σιγοντάρουν, τελικώς θα το πάρουν όλο επάνω τους. Και οι παπαγάλοι τους δεν θα μπορούν πλέον ανενόχλητοι και εκδικητικοί να κρώζουν για συνενοχή.
Πώς το είπε ο Αρχηγός Κολωτούμπας; Συνευθύνη;
Αυτός τουλάχιστον το λέει ευθέως.
Στο Ζάππειο ΙΙ, ο Αντώνης Σαμαράς μίλησε θαρρετά. Με παρρησία αλλά και με λογική. Τότε είχα γράψει για την κορυφαία του στιγμή.
Ήρθε η ώρα να επιχειρήσω να αποκωδικοποιήσω μια ακόμη φράση.
«Να μου έχετε εμπιστοσύνη», είχε πει, συγκινημένος.
Σε τι αναφέρονταν, είμαι βέβαιος ότι είχαμε όλοι αναρωτηθεί τότε. Σήμερα, μετά από σχεδόν τρεις εβδομάδες μαζικών και άκομψων πιέσεων και εκβιασμών, εγχωρίων και εξωχωρίων, την ώρα που βλέπουν αυτά οι Έλληνες και ανατριχιάζουν, την ώρα που η κατήφεια και η ανησυχία καταλαμβάνει όλο και περισσότερους και ο φόβος για το αύριο, για την οικογένεια, τις πενιχρές καταθέσεις, την επιχείρηση, το μαγαζί, τον φοιτητή, τον υπάλληλο γιγαντώνεται, όλοι μας κοιτούμε απεγνωσμένα μπας και βρούμε πουθενά φως.
Την ώρα που τον παρακολουθούν εκατομμύρια μάτια, τον ακούν εκατομμύρια αυτιά, η πιο πάνω φράση γίνεται αντιληπτή. Δίδεται το πραγματικό νόημα των λεγομένων του.
Δεν θα σας πουλήσω. Θα πολεμήσω.
Προ μηνών ο Αντώνης Σαμαράς είχε μιλήσει για την ανάγκη ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου. Το παρουσίασε στο Ζάππειο ΙΙ. Την υπογραφή που έβαλε στο συμβόλαιό του με τον ελληνικό λαό, φαίνεται ότι την τιμά.
Όλο και περισσότεροι Έλληνες, μαζί και η ασημαντότητά μου, είμαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα. Άλλοι με θάρρος και ενθουσιασμό, άλλοι με επιφύλαξη, άλλοι με φόβο για το αύριο, άλλοι, γιατί απλά ακολουθούν τους πολλούς.
Αλλά έχουμε μια διαφορά σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.
Το μάτι μας γυαλίζει!
Ierofantis
