(χαμαι)λεονταρισμοί…
Αυτός θα φύγει νύχτα με το όνομα Τζέφρυ Τριανταφυλλίδης…
Είναι μήνες τώρα που πάμε απ’ το κακό στο χειρότερο.
Κι όλο για τα κακά που μας έχουν βρει μιλάμε (και παραμιλάμε) -παντού! Κατ’ ιδίαν, στις οθόνες (έχουν γίνει οι οικονομολόγοι κάτι σαν σεισμολόγοι μετά από 7 Ρίχτερ), στις παρέες, διαβάζοντας -λίγες οι στιγμές που ξεχνιόμαστε.
Και φορώντας μήνα το μήνα το κακό κι άλλο κακό ανταμώνοντας βδομάδα τη βδομάδα, όλο και για τα νέα αλλεπάλληλα επίπεδα του κακού μιλάμε, ξεχνώντας τα πιο παλιά. Ποιος ενθυμείται τώρα πώς ξεκίνησε το κακό ο Γιώργος Παπανδρέου με κραυγές για χρεωκοπίες και ψιθύρους για τεμπέληδες -ένας ανίκανος…
(ή βαλτός) και συκοφάντης…
Οπως φαρμάκι το φάρμακό τους και κάθε μέρα το νέο κακό σκάει πάνω στα κακά, δεινότερο, διαρκώς δεινότερο το καθένα απ’ το προηγούμενο· κι εμείς πρέπει όλα μαζί να τα αφομοιώνουμε και να τα διαχειριζόμαστε ενώ κάθε μέρα και μια νέα κεραμίδα πέφτει στο κεφάλι των ανδρείκελων και συνεπώς στο δικό μας. Εχουμε μπει σε μια τρέλα χωρίς τέλος, σε μια κατάσταση contra naturam, αφύσικη.
Ο επίλογος αυτής της κυβέρνησης είναι ο κ. Βενιζέλος. Ο άνθρωπος «γαία πυρί μιχθήτω» -«το κράτος είμαι εγώ» και «μετά από μένα το χάος» – όλα μαζί. Θα είναι ένα κύκνειο άσμα που θα το τραγουδήσουν όλοι μαζί χίλιοι πίθηκοι…
ΣΤΑΘΗΣ Σ. από enet
