Στην Ελλάδα είναι πολλοί αυτοί που ψάχνουν για Εγγλέζικες χρυσές λίρες από το έπος του 1940 και για Τούρκικα πεντόλιρα και φλουριά!!!!
Υπάρχει και μια ονομασία για όλους αυτούς την οποία την έχουν δώσει οι ίδιοι στον εαυτό τους, είναι η λέξη << Ψαχουλιούρης – Ψαχουλιάρηδες ) βγαίνει από την λέξη ψάχνω και επειδή ψάχνουν με πάθος όπου και να ακούσουν μια ιστορία έχουν βγάλει αυτό το παρατσούκλι για να δηλώνει στους κύκλους τους ότι ψάχνουν με κάθε τρόπο και όποτε νάνε!!!
Η κανονική τους ονομασία είναι χρυσοθήρες μα και αρχαιοκάπηλοι διότι πολλοί από αυτούς αν πέσουν σε αρχαία δεν διστάζουν να τα πάρουν και να τα πουλήσουν προκειμένου να πάρουν κάποια χρήματα.
Σε αυτό φταίει για μένα το κράτος το οποίο δεν έχει μεριμνήσει να υπάρχουν εύρετρα κάθε φορά που κάποιος βρίσκει κάτι. Υπάρχει ένα μικρό ποσοστό από την αξία του αντικειμένου το οποίο θα πάρει κάποια χρόνια για να πληρωθεί ενώ θα έπρεπε να γινόταν αμέσως έτσι ώστε όλοι αυτοί οι κύριοι να μην έδιναν τίποτα σε ξένα χέρια!!!!
Οι Ψαχουλιάρηδες δεν ψάχνουν τίποτα άλλο έκτος από λύρες, φλουριά, και πεντόλιρα και μπορώ να πω από όσους ξέρω ότι έχουν βρει αρχαία αντικείμενα ακόμα και χρυσά περιδέραια ή δαχτυλίδια και ειδοποιούν αμέσως τις αρχές!!! Όπως χαρακτηριστικά λένε οι σωστοί Ψαχουλιάρηδες:
<< Εμείς δεν είμαστε αρχαιοκάπηλοι, Ψαχουλιάρηδες είμαστε αν μας κάτσει καλώς αν όχι θα ψάχνουμε μέχρι να μας κάτσει !! >>
Βέβαια είναι λογικό οι αρχές να μην πιστεύουν κανέναν ότι άμα θα βρει κάτι το αρχαίο να μην το πειράξει ή το πάρει και γω αυτό πιστεύω αλλά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις!!!! Οι χαμένοι-θαμμένοι θησαυροί στην χώρα μας είναι πάρα πολλοί. Από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο έως και ποιο παλιά επί Τουρκοκρατίας. Δεν υπάρχει μέρος ή χωριό στην Ελλάδα που να μην έχει και από μια ιστορία από χαμένους θησαυρούς, αλλά εκτός αυτού δεν υπάρχει και χωριό στην Ελλάδα που να μην πει κάποιος χωριανός
…..<< αυτός, να, εκεί το μεγάλο το σπίτι, βρήκε πολύ λύρα. Εμ πως νομίζεις ότι έκανε τόσα λεφτά στα ξαφνικά; >>……
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι και την δεκαετία του 1960 βρίσκανε πολλές χαμένες λύρες από αυτές που είχαν κρύψει οι αντάρτες στα βουνά. Όλο και κάποιος συγγενής είχε από κάποιον χάρτη ή το είχε πει σε κάποιον και παγαίνανε και τα βγάζανε. Ήταν κοινό μυστικό στα χωρία που δράσανε οι αντάρτες αλλά και στα λαγκάδια και τα βουνά ότι όλοι έψαχναν και κάτι βρίσκανε πολλά ή λίγα. Τώρα αυτά που έχουν μείνει είναι οι θησαυροί δυο κατηγοριών.
Α) Οι τυχαίοι χαμένοι θησαυροί. Τι εννοώ τυχαίοι; Οι θησαυροί που κανείς δεν ξέρει που βρίσκονται. Στην εποχή του πολέμου ένας αντάρτης έκρυψε ένα γκαζοντενεκέ λύρες σε ένα σπίτι ενός χωριού βράδυ, ας πούμε άνοιξε μια τρύπα στον κήπο του σπιτιού και τα έθαψε, στην πορεία έφυγε για να γυρίσει στην βάση του αλλά στον δρόμο ή ακόμη την επόμενη μέρα έγινε μια συμπλοκή με τον εχθρό και σκοτώνεται. Αυτά δεν τα γνωρίζει κανένας που είναι εκτός από τον μακαρίτη!!!! Περνάνε τα χρόνια και κανείς δεν ξέρει ότι σε αυτό το σπίτι στον κήπο του υπάρχει ένας τεράστιος θησαυρός. Τα παιδιά φεύγουν από το χωριό, οι γέροι πεθαίνουν και κάποια στιγμή τα παιδιά αποφασίζουν να το πουλήσουν. Ο καινούριος ιδιοκτήτης αποφασίζει να αλλάξει την διαμόρφωση και του σπιτιού και του κήπου και κατά τύχη πέφτει πάνω στον θαμμένο θησαυρό!!!! Τέτοιες περιπτώσεις έχουν γίνει πολλές όσο απίστευτο και να σας ακούγεται, όπως ακόμα και περιπτώσεις διαπλάσεως δρόμων όπου έχουν βρει σεντούκια με λύρες……
Β) Αυτή η κατηγορία είναι η κατηγορία η οποία έχει να κάνει με τους χάρτες που έφτιαχναν αυτοί που τους έθαβαν. Οι χάρτες που έφτιαχναν οι αντάρτες ήταν τελείως κωδικοποιημένοι με πολλά ακαταλαβίστικα σύμβολα και σχέδια, τα έφτιαχναν έτσι ώστε αν κάποιος έπαιρνε τον χάρτη να μην μπορέσει ποτέ να βρει τον θησαυρό!!!! Tα τελευταία 20 χρόνια κυκλοφορούν πολλοί πλαστοί χάρτες οι οποίοι και έχουν ακριβοπληρωθεί για να τους αποκτήσουν οι Ψαχουλιάρηδες χωρίς να αναρωτηθούν γιατί αυτός που τον έχει δεν έχει πάει να τον βγάλει τον θησαυρό ή τα εγγόνια του ή τα παιδιά του.
Τώρα όσο για τους Τούρκικους θησαυρούς αυτοί είναι οι ποιο δύσκολοι και ανήκουν στην πρώτη κατηγορία σε αυτούς που θα τους βρει κάποιος κατά λάθος!!!! Το λέω αυτό γιατί μέχρι και σήμερα αγνοείτε ο θησαυρός του Ιμπραήμ Πασά αλλά και του Αλί Πασά των Ιωαννίνων όπου εκτιμάτε σήμερα σε αξία πάνω από 400.000.000. εκατομμύρια ευρώ του πρώτου και πάνω από 810.000.000 εκατομμύρια ευρώ του δεύτερου!!!! Αν λοιπόν υπήρχαν πληροφορίες το ίδιο το κράτος θα τους είχε βρει… …και μην νομίζετε ότι δεν μπορεί αν ήξερε που είναι.
Όλοι αυτοί οι Ψαχουλιάρηδες, χρυσοθήρες, αρχαιοκάπηλοι, χρησιμοποιούν διάφορα εργαλεία ευρέσεως χρυσού!!!! Από ραβδοσκόπους όπου χρησιμοποιούν διάφορα ξύλα ή λεπτές ράβδους από χαλκό ή μπρούτζο στα χέρια τους για να ανακαλύψουν τον θησαυρό. Αν είναι δέκτες όπως λένε οι ίδιοι του χρυσού ή ακόμα και του νερού οι ράβδοι που κρατάνε στα χέρια τους γυρνάνε και δείχνουν το σημείο όπου είναι…… με χρυσό δεν έχω δει ποτέ κανέναν αλλά ούτε και έχω ακούσει να έχει κάποια επιτυχία αλλά για εύρεση νερού έχω συναντήσει πολλούς όπου είχαν πάμπολλες επιτυχίες!!!! Ο άλλος τρόπος είναι οι μάγοι, όπου πηγαίνουν μαζί με τους Ψαχουλιάρηδες και υπνωτίζονται και έρχονται τα πνεύματα και τους λένε που είναι θαμμένοι οι θησαυροί. Και σε αυτήν την περίπτωση μόνο από έναν μάγο έχω ακούσει 5 επιτυχίες όλα αυτά τα χρόνια όλοι οι άλλοι έχουν αποτυχία!!!! Μετά είναι η περίπτωση των μηχανημάτων ευρέσεων χρυσού όπου πωλούντο νόμιμα στην χώρα μας αλλά άμα σε πιάσουν να ψάχνεις έχεις ποινική δίωξη για την χρήση του οπουδήποτε εκτός του σπιτιού σου!!!! Εδώ σε αυτήν την περίπτωση ο κάθε ψαχουλιάρης καυχιέται ότι έχει το καλύτερο μηχάνημα και ότι το έχει χρυσοπληρώσει!!!! Και ότι μόνο χρυσό εντοπίζει και τίποτα άλλο!!!!
Εδώ αγαπητοί Ψαχουλιάρηδες αν τυχόν διαβάζετε αυτό το άρθρο δυστυχώς σας έχουν πιάσει κότσο που λέει και ο λαός μας!!!! Μηχάνημα το οποίο να εντοπίζει μονάχα χρυσό δεν υπάρχει!!!! Αυτά είναι παραμύθια της Χαλιμάς και θα το έχετε διαπιστώσει όταν το αγοράσατε και το δοκιμάσατε!!!! Αυτά στο εξωτερικό λέγονται << μηχανήματα ευρέσεως ευγενών μετάλλων >> όπου συμπεριλαμβάνει τον χρυσό, πλατίνα, ασήμι, μπρούτζο, χαλκό, και οτιδήποτε άλλο μέταλλο έχει να κάνει με ευγενές περιεχόμενο!!!! Συμφωνώ στα μηχανήματα που μπορούν να διαβάσουν στο έδαφος το βάθος, ναι αυτό γίνεται όσο ποιο βαθιά τόσο ποιο ακριβά ……. Αλλά ποτέ μηχάνημα ευρέσεως χρυσού μόνο, διότι αν ήταν έτσι τότε το κράτος που γνωρίζει τι θησαυροί είναι στις υπαίθρους μας και τα βουνά μας χαμένοι θα είχαν φτιάξει ένα σώμα-υπηρεσία << ΨΑΧΟΥΛΙΑΡΗΔΩΝ >> και θα όργωναν όλη την Ελλάδα και να είστε σίγουροι ότι το κράτος θα ήταν το μόνο κερδισμένο!!!! Οπότε όταν πάτε να πάρετε ένα τέτοιο μηχάνημα να θυμάστε ότι και να σας πουν δεν βρίσκει μόνο χρυσό θα εντοπίζει οποιοδήποτε άλλο μέταλλο οπότε τσάμπα το σκάψιμο και ο κόπος!!!!
Θα με ρωτήσετε εύλογα δηλαδή κανείς δεν έχει βρει με τα μηχανήματα αυτά χρυσό; Έχουν βρει!!!! Αλλά ήξεραν στο περίπου που βρισκόταν ο θησαυρός, αλλά μέχρι να τον βρουν για ρωτήστε τους πόσες φόρες έσκαψαν άδικα και πόσες πομόνες παλιές ή πέταλα άλογων ακόμη μέχρι και παλιά αλέτρια έχουν ξεθάψει διότι και ο σίδηρος ευγενές μέταλλο είναι αν περιέχει έστω και μικρό μέταλλα ατσαλιού!!!!
Οι περιπτώσεις με μηχανήματα είναι οι ποιο πολλές που έχουν βρεθεί λύρες αλλά και αυτές παλιά όχι τώρα διότι τώρα μόνο αν πέσει κάποιος κατά τύχη πάνω σε ένα θησαυρό θα το πάρει. Θα ακούσετε πολλούς να λένε αυτός, εκεί, να, πω πω, πολλά λεφτά, και τα βρήκε εκεί……. Ξέρω μια περιοχή στην ορεινή Γκούρα όπου υπάρχει ένα χωριό οι Καστανιές εκεί έξω από το χωριό σε λίγα χιλιόμετρα υπάρχει ένα εκκλησάκι ( δεν λέω την ονομασία οι ντόπιοι ξέρουν ποιο εννοώ ) το οποίο όταν πήγα για να δω τις αγιογραφίες του όπου είναι πολύ παλαιές και είναι κάποιες από αυτές κωδικοποιημένες έμεινα άναυδος από τις γούβες που είχε τριγύρω η εκκλησία αυτή!!!! Πρέπει να ήταν πάνω από 1000 με 1500 γούβες!!!! Άλλες μικρές άλλες μεγάλες άλλες βαθιές και άλλες όχι, δυο από αυτές είχαν πλάτος 2 μέτρα και βάθος 3!!!! Ρώτησα τον φίλο που με οδήγησε σε αυτό το εκκλησάκι για ποιο λόγο υπήρχαν τόσες γούβες και τι δένδρα θα φύτευαν εκεί, πραγματικά δεν μου πήγε το μυαλό ότι οι γούβες αυτές τόσες πολλές είχαν γίνει από Ψαχουλιάρηδες!!!! Μου απάντησε:
<< Εδώ οι αντάρτες είχαν κρύψει 5 γκαζοντενεκέδες με λύρες. Όταν εννοώ γκαζοντενεκέδες εννοώ τα κάνιστρα τα μεταλλικά που έβαζαν βενζίνα στα στρατιωτικά οχήματα. Ο κάθε ένας γκαζοντενεκές χωράει 10 με 12 χιλιάδες λύρες!!!! Μιλάμε για πολλά λεφτά!!!! Το 1957 ο ……… τα βρήκε και καλοφτιάχτηκε με συνεταιρισμούς και κόλπα!!!! Αν και έχει βγει επίσημα και έχει δηλώσει ότι τα βρήκε εδώ ή πιστεύουν ότι έχει και άλλες λύρες η περιοχή ή είναι από αυτούς που δεν έχουν μάθει ότι έχουν βρεθεί, αυτοί δεν πρέπει να είναι από τα μέρη μας….. >>.
Ιστορίες σαν και αυτή που μόλις σας διηγήθηκα είναι πολλές, ένα άλλο χαρακτηριστικό των ψαχουλιάρηδων είναι το εξής:
<< Στην τάδε περιοχή μου είπε ένας γέρος ότι υπάρχει πολύ χρυσός να πάμε να δούμε αν όντος…. >> αν του πεις γιατί δεν τα έβγαζε ο γέρος τόσα χρόνια ή γιατί δεν το είπε στα παιδιά του ή τα εγγόνια του να πάνε να τα βγάλουν η απάντηση είναι αποστομωτική:
<< είναι στιχιομένα, ματωμένα ρε παιδί μου, μπορεί να φάμε και ξύλο ή να μας σκοτώσουν… .αλλά αξίζει τον κόπο!!! >>
Την Ιστορία αυτήν μπορεί και να την ακούσετε σε άλλες παραλλαγές όπως μου είπε ένας τσοπάνος ή ένας καλόγερος ή ένα αερικό ή ακόμα και στον ύπνο του το είδε το σημείο ο τάδε αλλά είναι ματωμένα. Γελάτε; Μην γελάτε γιατί όλα αυτά περιέχουν μια αλήθεια την οποία θα σας διηγηθώ που έγινε κάποτε στην Κρήτη. Την ιστορία αυτή μου την διηγήθηκε ο Αλέξανδρος Σπανάκης κάτοικος Νεάπολης, Κρήτης:
<< Ζάντα μωρέ!!! Ήταν την χρονιά του 1965 όταν ο Σίφης ο Γαργαρουνάτσης έμαθε επαέ στο χωριό μας από ένα παλιό σιρόγραφω ζα τα χρυσά φλουριά!!! Από τότε που το διάβασε έζινε ζιαόλου κάλτσα τσε κολοσφούτζησε ( αυτός που τρίβει τον πισινό του στην καρέκλα ) στην καθισιά του ζα να τα πάρει!!! Εμά κάθε φορά που πήζαινε στο μέρος έτσι ζα να τα πάρει εβζαίνανε οι Ζιφαλάδες ε τσε τον κάνανε σα με 10 οκάδες στο ξύλο!!!! Ε, τότες μονάχα ήρθε έπαε στο σπιτικό μου ο μαυροκακορίζικος τσε μου είπε την όλη ιστορία. Εγώ στην αρσή δεν τον πίστεψα από ίντα όλα αυτά που μου έλεζε. Θυμάμαι του είχα πει…. Μωρέ ζιαβόλου πράααμα μην τυχάς και κουσκουλαρίζεις καμιά παντρεμένη τσε σε έχουν τουλουμιάσει στο ξύλο τσε μου λες ότι τάχα μου είναι οι ζιφαλάαααδες; ( Ζιφαλάδες-στοιχειώματα ) Μου ορτσιζότανε ότι έλεζε την αλήθεια ε, τσε επειδή ήταν καλός μου φίλος με έπεισε να πάω τσε γω έτσι πέρα ζα να δω ίντα πράαααμα ζινότανε!!!! Μετά από δυο μέρες βράδυ πήγαμε στο χωράφι όπου έλεζε το σιρόγραφω που ήταν θαμμένα τα χρυσά φλουριά. Στο χωράφι αυτό βρισκόταν ένα παλιό πηγάδι τσε δίπλα να ποιο δω είσε μια ζέριτση συτσά όπου τσε είσε επάνω της μαύρα μεγάλα σύκα. Μου έδειξε το σημείο δείχνοντας μου την συτσά. Συμφωνήσαμε να ξεκινήσουμε να σκάψουμε. Με το που σήκωσε το σταθουλάρη ( γκασμάς ) έζηνε μπροστά στα ωζά μου ( μάτια )!!!! Ένας αέρας συκώθητσε από το πουθενά τσε η ζης άρσισε να τρέμει κάτω από τα ποδάρια μας!!!! Μα την παναζία σου λέω αρσήσανε τσε πέφτανε αόρατες σφαλιάρες τσε κλωτσιές από το πουθενά τσε κάμανε τσε εμένα μα τσε τον Σήφη ίσα με 10 οκάδες στο ξύυυλο!!! Εγώ μετά από αυτό που έζινε πράγματι εφοβήθει ε τσε δεν ήθελα ζα κανένα λόγο να ξανά πάω από ετσεί!!!! Μα το ίδιο έκαμε τσε ο Σήφης, ο τσαιρός επέρναζε μα μας έτρωζε τσε τους δυο, χρυσά φλουριά!!!! Έτσι είπαμε άμα κάμαμε κάνα ξορκισμό στο χωράφι μπας και οι ζιφαλάδες φεύγανε τσε πήγαιναν στον Χριστό κοντά. Μα ίντα πράααμα να λέγαμε του παπά ζα το ξένο χωράφι; Σκεπτόμασταν από δω σκεπτόμασταν από ετσεί ώσπου μου ήρθε μια ιδέα. Φώναξα τον Σήφη τσε του είπα να πάμε στην χώρα των Σφατσίων ( Σφακιά ) όπου τότε ζούσε μια μάζησα-πρακτιτσά ονόματι τσιρά Έλενα η κουτσή!!!! Μιας τσε δυο πήγαμε τσε την βρήκαμε ε, τσε της είπαμε ίντα να, όλη την ιστορια!!!! Αυτή τότε χαμοζέλασε τσε μας είπε να περιμένουμε έπαε στο σπίτι της, μας άφησε μια ουλάτσερη ώρα τσε μετά ήρθε κοντά μας τσε πάλι….. μα είσε κάτι το περίεργο πάνω της τα ωζά της ήταν ολοτσίτρινα σαν του μαυροπουλιού, του κόρακα!!!! Ο Σήφης όταν την είδε έκαμε σαν παράουρος ( τρελός ) από τον φόβο του τον συγκράτησα τσε του είπα να βγάλει τον σκασμό. Τότε η τσιρά Έλενα η κουτσή ήρθε κοντά μας τσε με την φωνή αλλαγμένη σαν να μιλούσε το ζιαολοτριβόλι μας είπε:
<< Ζα να πάρετε τα φλουριά από τους ζιφαλάδες θα πρέπει να σφάξετε 12 αδέλφια τσε το αίμα τους να ποτίσετε ετσεί που είναι τα φλουριά!!!! >>
Αμέσως κάθισε στην καρέκλα της έστριψε την τσεφαλή της τσε την σήκωσε αμέσως με μιας, τα ωζά της είχαν ξανά πάρει το κανονικό το χρώμα τσε μας ρώτησε σαστισμένη ίντα πράααμα είσε πει το πνεύμα που είσε βάλει στον κόρφο της!!!! Τις είπαμε σαστισμένοι ίντα μας είπε. Αυτή τότες είπε άμα το πνεύμα είπε αυτό έτσι πρέπει να ζίνει, τσε άμα το κάμαμε να τις δίναμε τσε αυτηνής 300 χρυσά φλουριά. Όταν φύγαμε λέγαμε ότι όλα ήταν φτιαχτά ότι ίσως να έβαλε χρώμα στα ωζά της τσε να το έκαμε επίτηδες ούλο το στσινικό ζα να την πιστέψουμε… .μα το ποιο τρομακτικό ήταν αυτό που μας είπε να σφάξουμε τα 12 αδέλφια!!! Έτσι ίντα πράαααμα να κάμουμε να σφάζαμε 12 αδέλφια; Άντε σου λέγω πως και να το κάμαμε που θα τα βρίσκαμε; Πέρασε τσαιρός τσε το μυαλό μας ήταν μονάχα στα φλουριά ώσπου ένα βράδυ δεν το άντεξα άλλο τσε κάθισα τσε το είπα στην ζυναίκα μου την Γεωρζία ε, τσε αυτή ζιαόλου κάλτσα πράμα είπε:
<< Μωρέ ίντα έσετε μέσα στην τσεφαλή σας; Σας είπε ότι θα πρέπει να σφάξετε 12 αδέλφια ανθρώπους; Όσι!;! Ε τότε βρείτε 12 γουρουνόπουλα ή δώδεκα κλωσόπουλα τσε δοτσιμάστε!!!! >>
Πράγματι το είπα στον Σήφη ότι δεν είχαμε τίποτα να χάσουμε, βρήκαμε 12 κλωσόπουλα ε, τσε πήγαμε στο χωράφι ετσείνο ένα βράδυ. Σφάξαμε τα κλωσόπουλα τσε αφήσαμε το αίμα να πάρει το δρόμο προς το χώμα δίπλα στην συτσά!!!! Ε, αφού το κάμαμε πήραμε ο καθένας τον σταθουλάρη στα σέρια μας τσε αρσίσαμε να σκάβουμε. Δεν έζινε τίποτα η τσιρά Έλενα η κουτσή είσε δίτσιο!!!! Μετά από δυο ώρες σκάψιμο εβρήκαμε ένα πιθάρι πήλινο ζεμάτο Τούρτσικα φλουριά!!!! 30.000 φλουριά μετρημένα ένα ένα, τα μοιραστήκαμε τσε δώσαμε ο καθένας από 150 στην τσιρά Έλενα την κουτσή που μας είπε ίντα πράααμα να κάμουμε. Τσε όπως βλέπεις από τα σπίτια μας τσε τα μαγαζιά μας ψέμα πράααμα δεν σου λέγω. Αμ το είπαμε τσε στο χωριό μετά από χρόνια το τι έζινε μα οι ποιο πολλοί δεν μας πίστεψαν τσε λένε ότι αλλιως τα κάμαμε τα λεφτά, μα την παναζία που πιστεύω δεν σου λέγω ψέμα, τσε άμα σου λέγω να μου χυθούν τα ωζά μου να, αυτήν την ώρα όξω!!!! >>
Υπάρχουν και άλλες πολλές ιστορίες όπως μια που έγινε το 1970 όπου η τότε κυβέρνηση ( Χούντα ) είχε πληροφορίες ότι ο χρυσός της Ελλάδος όπου έχει χαθεί στον πόλεμο ( λες και δεν ήξεραν το πώς χάθηκε και ποιος τον βούτηξε ) βρισκόταν στο κοντά στα Λεγραινά στην περιοχή Χάρακας. Είναι μια περίπτωση που ακούστηκε όταν έπεσε η δικτατορία διότι μέχρι τότε δεν ήθελαν να μάθει κανείς το τι έπαθε η κρατική μηχανή που πήγε να βγάλει τον χρυσό….. την όλη ιστορία την έμαθα από τρεις ανθρώπους. Τον συγχωρεμένο πλέον Βασίλειο Γεωργακόπουλο όπου ήταν ένα από τα αδέλφια όπου έχει και τα ποιο πολλά κτήματα στην περιοχή του Χάρακα αλλά και ήταν μπροστά στο συμβάν, τον Αθανάσιο Παπαϊωάννου και την Ελένη Γεωργακοπούλου ιατρός αδελφή του πρώτου που προ ανέφερα. Η ιστορία είναι ακριβώς η ίδια και από τους τρεις:
<< Ήταν Μάιος του 1970 όταν ήρθαν στην περιοχή του Χάρακα τρία στρατιωτικά τζιπ και ένα μεγάλο φορτηγό που είχε ένα σκαφτικό μηχάνημα τύπου τσάπα της τότε Μ.Ο.Μ.Α. με έκπληξη είδαμε από το ένα τζιπ να κατεβαίνει ο Ιωαννίδης. Το μυαλό μας πήγε ότι ίσως θέλανε να κάνουν κάποιο στρατόπεδο ή κάτι που θα είχε σχέση με το στρατό τέλος πάντων. Όταν πήγαμε κοντά δυο στρατονόμοι μας απώθησαν λέγοντας ότι έχει να κάνει ο στρατός έργα χωρίς περεταίρω εξηγήσεις….. φτιάξανε ένα πρόχειρο καταυλισμό με μια μεγάλη σκηνή του στρατού και για τις επόμενες δυο μέρες ένα στρατιωτικό αεροπλάνο μονοκινητήριο έκανε βόλτες πάνω από την περιοχή. Την τρίτη μέρα από μακριά που βλέπαμε, άρχισαν να ανεβαίνουν την πλαγιά που κοιτάει προς την θάλασσα. Δυο τζιπ και η στρατιωτική η τσάπα σταμάτησαν εκεί που ήθελαν να σκάψουν και ύστερα από λίγο η τσάπα έβαλε εμπρός για να σκάψει…… την ώρα που σήκωνε το μπαστούνι η τσάπα σηκώθηκε όλη στον αέρα κάνα δυο μέτρα φέρνοντας μια τούμπα ντεραπάρισε μπροστά στα μάτια μας!!!! Αμέσως ξαφνικά έγινε το ίδιο και στα τζιπ!!!! Αμέσως τρέξαμε προς το μέρος να δούμε αν οι στρατιώτες είναι καλά και αν χρίζουν πρώτες βοήθειες ή και μεταφορά σε νοσοκομείο!!! Όταν φτάσαμε εκεί όλοι οι στρατιώτες και οι αξιωματικοί τους ήταν στο έδαφος πιάνοντας τα μελίγγια τους λες και είχαν φριχτώ πονοκέφαλο!!!! Πραγματικά δεν ξέραμε τι να κάνουμε μετά από λίγο ήρθε ένα άλλο τζιπ όπου μέσα ήταν ο Ιωαννίδης όπου μέσου ασυρμάτου διέταξε να έρθουν να μαζέψουν τους αξιωματικούς και τους φαντάρους…… μας ζήτησε ευγενικά αν είχαμε νερό και πετσέτες για να τις βρέξουμε να σκουπίσουμε τα φαναράκια από τα χώματα και τις γρατζουνιές που είχαν πράγμα και που έγινε. Κανένας δεν είχε πάθει το παραμικρό και μέχρι να έρθουν τα ασθενοφόρα είχαν συνέρθει όλοι μην πιστεύοντας στα μάτια τους το τι είχε γίνει αλλά και χωρίς να μπορούν να εξηγήσουν!!!! Μαζεύτηκαν και ξανά προσπάθησαν την τέταρτη ημέρα μετά το συμβάν μόνο που αυτήν την φορά είχαν και ένα κλιμάκιο Αμερικανών μαζί τους. Τα αποτελέσματα ήταν τα ίδια!!!! Μετά από τέσσερεις μέρες και πάλι ήρθαν όλοι μα αυτήν την φορά οι Αμερικανοί είχαν φέρει ένα σορό μηχανήματα και είχαν στήσει στην περιοχή αυτήν. Όταν ξανά προσπάθησαν με την τσάπα να ξεκινήσουν να σκάβουν έγιναν πάλι τα ίδια και τα μηχανήματα που είχαν στήσει οι Αμερικάνοι έβγαζαν καπνούς και σπίθες!!!! Από έναν απλό φαντάρο όπου και ήταν στρατονόμος μάθαμε ότι έψαχναν για τον χρυσό της Ελλάδος και είχαν πληροφορίες ότι ήταν εκεί αλλά οι Αμερικάνοι τους είπαν ότι το μέρος είναι στοιχειωμένο και ότι δεν πρόκειται ποτέ να βγάλουν το χρυσό από εκεί!!!! Τώρα τι να πούμε είναι έτσι ή κάτι άλλο υπάρχει εκεί το οποίο δεν μπορούμε να κατανοήσουμε; >>
Πράγματι είναι μια πολύ παράξενη ιστορία η οποία ποτέ δεν είχε βγει στην επιφάνεια, έψαξα μετά την αφήγηση της και πράγματι κάτι ψάχνανε εκεί πέρα. Το αν ήταν ο χρυσός της Ελλάδος ή κάτι άλλο αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θα την πω όταν έρθει η ώρα της!!!!
Συνήθως στην περιοχή όπου θεωρητικά μπορεί να βρίσκεται ο θησαυρός υπάρχουν συγκεκριμένα σημάδια, όπως: πηγές νερού, κάποιο μεγάλο δέντρο, ένα μικρό ξωκλήσι, σπηλιές των οποίων η είσοδος έχει σφραγιστεί, δυο-τρεις μικροί λόφοι. Τέτοια σημεία επέλεγαν οι αντάρτες για να είναι πιο σίγουροι πως όταν θα επέστρεφαν θα αναγνώριζαν πιο εύκολα το μέρος. Αυτή η μέθοδος όμως έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα στους «κυνηγούς», αφού το τοπίο στις περισσότερες περιοχές έχει αλλάξει. Ο μεγάλος πλάτανος μπορεί να έχει καεί, το ξωκλήσι να έχει γκρεμιστεί και οι λόφοι να έχουν ισοπεδωθεί για να γίνουν αυτοκινητόδρομοι. Ακόμη και το βάθος στο οποίο υποτίθεται ότι έχει κρυφτεί ο θησαυρός μπορεί να έχει αλλάξει. Π.χ., το ένα μέτρο μπορεί να έχει γίνει 50 πόντοι ή 5 μέτρα. Καλό σημάδι για τους κυνηγούς θεωρείται η παρουσία φιδιών στην περιοχή γιατί, σύμφωνα με τη μυθολογία στην οποία πιστεύουν απόλυτα, τα φίδια είναι οι φυσικοί φύλακες του χρυσού.
Ο κώδικας του χρυσοθήρα
* Όλα ξεκινούν από έναν μύθο, έναν θρύλο, μια φήμη, που πρέπει να ταιριάζει κατ’ αρχήν με τη γεωγραφία του χώρου στον οποίο αναφέρεται.
* Αν δεν σκάψεις πολύ, δεν βρίσκεις. Δεν μπορείς να αγνοήσεις καμιά πληροφορία, σκάβεις σε κάθε υπόδειξη του μηχανήματος, του ραβδοσκόπου ή άλλου «ειδικού».
* Μόνο ένας τρόπος εξασφαλίζει σχετική σιγουριά στην ανεύρεση του χρυσού: η παρουσία στην ομάδα ανθρώπου που συμμετείχε στην «ταφή» του θησαυρού.
* Τα νομίσματα είναι συνήθως θαμμένα σε μικρό βάθος. Γιατί, λόγω των πιθανών συνθηκών μάχης ή των συνθηκών υποχώρησης από μια περιοχή, δεν υπήρχε πολύς χρόνος για επιμελές θάψιμο. Τις περισσότερες φορές μπορούσαν να σκάψουν μόνο τη νύχτα όταν σταματούσε η μάχη και μόνο για λίγες στιγμές. Όχι μόνο για να μην τους δουν οι εχθροί, αλλά και για να μην τους δουν ακόμη και οι «δικοί τους».
* Ενθαρρυντικό δείγμα είναι ο εντοπισμός κενού από το μηχάνημα. Κενό μπορεί να σημαίνει τάφος.
* Οι έρευνες με μηχάνημα κοντά σε ποτάμι δεν είναι πάντα αξιόπιστες. Το μηχάνημα εντοπίζει τη χρυσή άμμο των ποταμών αλλά και το ίδιο το υπόγειο νερό ως μέταλλο.
* Σύμφωνα με την «ανθρωπογεωγραφία» των ίδιων των «κυνηγών», οι περισσότεροι χρυσοθήρες προέρχονται από τον χώρο των γιατρών και των δικηγόρων, γιατί αυτοί μπορούν να παίξουν και τον ρόλο του «επενδυτή», του ανθρώπου που μπορεί να χρηματοδοτήσει μια ερευνητική αποστολή με τον εξοπλισμό της. Πάντα χρειάζεται ένα αρχικό κεφάλαιο για να ξεκινήσει μια οργανωμένη αποστολή.
* Πολλές φορές ο θησαυρός μπορεί να είναι παγιδευμένος με εκρηκτικά από τον ίδιο τον άνθρωπο που τον έθαψε. Σ’ αυτή την περίπτωση οποιοσδήποτε άλλος φθάσει στον θησαυρό μπορεί να αντιμετωπίσει μια οδυνηρή έκρηξη. Σύμφωνα με τη μυθολογία των «κυνηγών», έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι αρκετές φορές όταν υπάρχει πυρκαγιά σε δάσος το ρεπορτάζ αναφέρει ότι «ακούστηκαν εκρήξεις» κατά τη διάρκειά της.
* Σχεδόν πάντα μαζί με τον θαμμένο θησαυρό υπάρχει θαμμένο και στρατιωτικό υλικό (κάποιο πολυβόλο με σφαίρες, κάποιο τυλιγμένο σε μαντίλι πιστόλι με γεμιστήρα), έτσι ώστε αυτός που ξέρει να έχει την υπεροπλία τη στιγμή που ανακαλύπτεται ο θησαυρός και το πλεονέκτημα έναντι των συντρόφων του σε περίπτωση που στραβώσει κάτι τη στιγμή της ανακάλυψης. Η μοιρασιά, όταν φθάσεις στον στόχο, δεν ξέρεις ποτέ τι σου επιφυλάσσει.
Οι φήμες ότι υπάρχουν θαμμένοι θησαυροί και ότι πολλοί απ’ αυτούς που ψάχνουν έχουν βρει κάτι κεντρίζουν το ενδιαφέρον πολλών ανθρώπων οι οποίοι επηρεάζονται από την γοητεία της περιπέτειας και το όνειρο του εύκολου πλουτισμού και ασχολούνται μανιωδώς με το χόμπι του Χρυσοθήρα.
«Οδηγούνται από θρύλους, μύθους και ότι φτιάχνει ο καθένας στο μυαλό του».
Οι κυνηγοί θησαυρών ζουν μεταξύ μύθου και πραγματικότητας. Η φαντασία τους οργιάζει. Μια πληροφορία, μια φήμη για την ύπαρξη σε κάποιο σημείο της ελληνικής γης θαμμένου χρυσού από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την Τουρκοκρατία ή την γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο είναι ικανή να τους οδηγήσει σε πλαγιές φαράγγια και χαράδρες στα σύνορα.
Ο Γράμμος, το Βίτσι, η Μπουργκάνα, τα Τζουμέρκα, το Καϊμακτσαλάν, και τα άλλα θέατρα των πολεμικών συγκρούσεων καθώς και περιοχές σε όλη τη χώρα που υπήρχε τουρκική κατοχή, μαγνητίζουν τους χρυσοθήρες που είναι πεπεισμένοι όχι άδικα σε ορισμένες περιπτώσεις ότι υπάρχουν θαμμένες λίρες από την περίοδο του 1920 – 1930 – 1940 που τις καταχώνιασαν υποχωρώντας για να τις ξεθάψουν την κατάλληλη στιγμή.
Ας πω κάποια μέρη της Ελλάδος που πολλοί Ψαχουλιάρηδες ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν τεράστιες ποσότητες από λύρες Αγγλικές και Τούρκικες:
Στην Αργολίδα
Στα χωριά Χέλι στο αραχναίο, στην Ερμιόνη, στο Λυγουριό, στο Δρέπανο, στο Μαλαντρένι.
Στην Κρήτη
Σφακιά, Μυλοπόταμο, στον ορεινό Πρίνο.
Μάνη
Βαθιά, Κότρονα, Γύθειο, Μαυροβούνι.
Μονεμβάσια
Μέσα στην πόλη και ως τους Μολάους
Αρκαδία
Όλη η ορεινή Αρκαδία και ένα τμήμα της Τρίπολης.
Σπάρτη
Στα Βυζαντινά του Μιστρά και τα περίχωρα
Στην Εύβοια
Στερεά Ελλάδα
Στην Ξάνθη
Στην Φλώρινα
Στην Καστοριά
Στο Καρπενήσι
Στο Μεσολόγγι
Στα Ιωάννινα
Στην Θεσσαλονίκη
Στην Θράκη
Και σε όλα τα νησιά μας λίγο πολύ αλλά και όλα τα βουνά μας!!!!
Αν καθόμουν να γράψω όλες τις πόλεις και τα χωριά και τα σημείωνα σε ένα χάρτη με λευκό με μαύρο μαρκαδόρο είμαι σίγουρος ότι θα μαρκάριζα με μαύρο χρώμα σχεδόν το 92% του χάρτη!!!!
Η αλήθεια είναι τι ξέρουν για όλα αυτά τα μέρη οι Ψαχουλιάρηδες; Είναι αληθινές ιστορίες που μπορούν να τους κάνουν πάμπλουτους ή είναι παραμύθια από ξεχασμένα, μεγαλεία!!!! Τα στατιστικά λένε ότι 3 στους 10 Ψαχουλιάρηδες κάθε χρόνο βρίσκουν!!!! Αν είναι έτσι όπως τα λένε είναι σαν να παίζουν Τζόκερ τέτοια επιτυχία δίνει το σύστημα του κράτους. Οπότε ποιο φρόνιμο θα ήταν να έπαιζαν Τζόκερ…….. Αυτό όμως δεν γίνεται γιατί και αυτό που κάνουν οι Ψαχουλιάρηδες είναι ένα είδος αλκοολίκι όπως λένε στην γλώσσα τους που δεν λέει να σταματήσει με τίποτα…… η Ελληνική γης φιλάει καλά τα μυστικά της και τους θησαυρούς της και τους δίνει αυτή μόνο σε όποιον το θελήσει….. Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι καλά και να θυμάστε.
Αν δεν πιστεύετε σε κάτι, δεν πάει να πει αυτό το κάτι ότι δεν υπάρχει!!!!
