Ο θεσμός των συνεταιριστικών τραπεζών είναι μέρος της λύσης και όχι το πρόβλημα
Κοινή Δήλωση των Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Μακεδονίας Ευγενίας Ουζουνίδου, Θανάση Γερμανίδη και Βαγγέλη Διαμαντόπουλου, για την
ανάκληση λειτουργίας της Συνεταιριστικής Τράπεζας Δυτικής Μακεδονίας
Η απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος για την ανάκληση της άδειας λειτουργίας των Συνεταιριστικών Τραπεζών Δυτικής Μακεδονίας, Δωδεκανήσου και Εύβοιας αποτελεί ένα ακόμα καίριο πλήγμα – έπειτα από το κλείσιμο άλλων 3 πέρυσι – σε ένα θεσμό ιδιαίτερης σημασίας για τις Περιφέρειες της χώρας.
Σε ό,τι αφορά στην Συνεταιριστική Τράπεζα Δυτικής Μακεδονίας, ιδιαίτερος είναι ο ρόλος και η σημασία της για την ανάπτυξη της περιοχής, καθώς διαχειρίζεται χρήματα αρκετών επιχειρήσεων του τόπου και εκατοντάδων πολιτών. Ωστόσο δεν έκλεισε για κακοδιαχείριση, δεν έκλεισε για σκάνδαλα, δεν έκλεισε λόγω έλλειψης ρευστότητας. Έκλεισε γιατί δεν μπόρεσε να πετύχει αυτό το δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας στο χρονικό περιθώριο που της ζητήθηκε.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνεταιριστικές τράπεζες θα μπορούσαν να είχαν επιλυθεί αν τους δίνονταν μέρος από τα 48 δις Ευρώ της ανακεφαλαιοποίησης που πήγαν σε 4 εμπορικές τράπεζες. Αντ’ αυτού, επελέγη μια «λύση» η οποία επιφέρει πολλαπλές αρνητικές συνέπειες στους μεριδιούχους των τραπεζών, στους εργαζόμενους, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, στο ίδιο το κράτος και στο θεσμό των συνεταιριστικών τραπεζών συνολικά.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση και η Τράπεζα της Ελλάδος, επιμένουν σε ένα μοντέλο 4 ιδιωτικών εμπορικών τραπεζών, ίδιο με αυτό που μας οδήγησε στην κρίση, ενώ αδιαφορούν προκλητικά για το θεσμό των Συνεταιριστικών Τραπεζών. Δεν έλαβαν κανένα μέτρο θεσμικού χαρακτήρα για τη στήριξη της προσπάθειας των τραπεζών, ενώ χαρακτηριστική ήταν η καθυστέρησή τους στις προτάσεις που κατέθεταν οι διοικήσεις τους.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα, ο θεσμός των συνεταιριστικών τραπεζών και γενικότερα το συνεταιριστικό κίνημα αποτελεί μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Δεν νοείται παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας χωρίς τις συνεταιριστικές τράπεζες ως ένα συμπληρωματικό πυλώνα χρηματοδότησης που θα καλύπτει τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών – που δε θέλουν ή δε μπορούν να το κάνουν οι ιδιωτικές εμπορικές τράπεζες – μέσα σε ένα πλουραλιστικό μοντέλο ανάπτυξης.
