Αυτό που χαρακτηρίζει το προεκλογικό κλίμα στην Καστοριά όσον αφορά τους απλούς πολίτες, είναι η…ανυπαρξία προεκλογικού κλίματος!
Οι δημότες δείχνουν κουρασμένοι και πλήρως απογοητευμένοι από τις ζοφερές καταστάσεις που έχει δημιουργήσει η κρίση στη χώρα μας καθώς και τοπικά στην περιοχή μας και δεν αγγίζονται από τα λόγια και τις κινήσεις κανενός υποψηφίου. Κανένας δεν θέλει ν ακούσει από κανέναν τίποτα. Οι μόνοι που αισθάνονται ότι έρχονται εκλογές είναι οι ίδιοι οι
υποψήφιοι και ίσως ο στενός τους κύκλος. Βέβαια θα πει κάποιος είναι ακόμη νωρίς, όσο πλησιάζει χρονικά η ώρα της κάλπης τόσο ζεσταίνονται οι μηχανές και ακούγεται πιο έντονα το…μαρσάρισμα.
Παρ όλα αυτά υπάρχουν και μερικές «τρύπες» στο αποθαρρυντικό σύστημα της απαξίωσης. Κάποιοι τελευταίοι των Μοϊκανών του ρομαντισμού της πολιτικής επιμένουν. Υπάρχουν πηγαδάκια στα οποία αναπτύσσεται ένα νέο μοντέλο πολιτικής που μοιάζει να ήρθε ως «new generation» της πολιτικής έκφρασης και της ενασχόλησης με τα κοινά.
Ναι υπάρχουν! Και ευτυχώς που υπάρχουν!
Σε αυτές τις κοινωνίες το πρώτο διαφορετικό είναι η ίδια η σύνθεσή τους. Δεν είναι οργανώσεις, δεν είναι κινήματα, δεν είναι θεόπνευστες δήθεν υποκριτικές εκδόσεις του τετριμμένου ξύλινου και αναχρονιστικού πολιτικού τελειωμένου συστήματος που μας σηκώνει το δάχτυλο και μας ζητά να πιστέψουμε με φονταμενταλιστικούς όρους. Δεν είναι όμως ούτε και το άκρως αντίθετο. Δεν είναι δηλαδή το μαγικό παιδί του σωλήνα που έρχεται από το μέλλον της επιστημονικής φαντασίας για να μας λύσει τα προβλήματα με φουτουριστικούς και χολυγουντιανούς τρόπους. Είναι απλά η μεταφορά της καθημερινής αντίληψης ανθρώπων που δεν αναζητούν μανδύα και χρίσμα για να θεατρινίσουν ασελγώντας για ακόμη μία φορά στο άψυχο σώμα της υπομονής των ψηφοφόρων που δεν αντέχουν άλλο. Για να υπάρξει κάποιο ψήγμα ελάχιστης εμπιστοσύνης θα πρέπει ο υποψήφιος να είναι ο ίδιος αγανακτισμένος και απογοητευμένος. Να έχει βαρεθεί τα πολλά και μεγάλα λόγια που είναι καταδικασμένα να μείνουν λόγια. Να ανοίγει το στόμα του και να αυτολογοκρίνεται όταν το υποσυνείδητο προσπαθεί να του πλασάρει προτάσεις που επηρεάζονται από τον Μαυρογιαλούρο της ταινίας «υπάρχει και φιλότιμο».
Να σκέφτεται και να μιλάει απλά. Όπως όταν κάθεται σε Κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι. Φαντάζεστε ένα τέτοιο σκηνικό όπου ο γιος της οικογένειας πχ, να φλομώνει στο ψέμα και στις υποσχέσεις τους γονείς και τ αδέρφια του για εσωτερικά θέματα της οικογενείας? Φαντάζεστε επίσης έναν συνεργάτη επιχείρησης να κοροϊδεύει συλλήβδην και κατ εξακολούθηση το Δ/Σ της επιχείρησης? Δεν θα προλάβει! Θα αποβληθεί πολύ γρήγορα!
Αυτό είναι λοιπόν. Απλοί άνθρωποι, απλά λόγια, απλή λογική, αυτονόητες πρακτικές, όρεξη, έρευνα, και πράξεις δηλαδή δουλειά. Αυτή η απλότητα είναι ικανή να φέρει αποτελέσματα εκπλήρωσης πρωτογενών αποστολών της λεγόμενης καθημερινότητας του πολίτη έως το πιο πολύπλοκο και φαντασμαγορικό επίτευγμα που αγγίζει τα όρια του ονείρου.
Σκεφθείτε απλά λοιπόν. Μιλήστε απλά. Προσέξτε όμως κύριοι υποψήφιοι. Η απλότητα του λόγου σας μπορεί και να σας εκθέσει. Όταν λέτε τα σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη, υπάρχει ο κίνδυνος να σας μουντζώσει και εσάς ο πολίτης γιατί αφού θα καταλάβει (λόγω της απλότητας του λόγου σας) τι του είχατε πει, θα περιμένει και την ανάλογη εφαρμογή αυτών που άκουσε από εσάς. Αν αυτά τα δύο δεν έχουν συνέχεια, απλά θα εκτεθείτε και θα αποβληθείτε. Δίκαιο? Τίμιο? Αναμφισβήτητα ναι!
Όλα αυτά ξεκίνησαν να χορεύουν σαν σκέψεις στο μυαλό όταν άκουσα σε μια τέτοια παρέα να συζητούν διάφοροι γνωστοί και άγνωστοι σε μένα για διάφορα θέματα της επικαιρότητας. Ανάμεσα σ αυτούς υπήρχε και μια υποψήφια για το δήμο Καστοριάς. Δεν ήξερα ποια είναι και δεν ήθελα να μάθω καν με ποιον συνδυασμό κατέρχεται στις εκλογές. Ήθελα να λειτουργήσει ο εαυτός μου σύμφωνα με την άποψη που μου είχε αναφέρει ο Κώστας Ζουράρις πριν από αρκετά χρόνια όταν είχε επισκεφθεί την πόλη μας σε μια παρελθούσα προεκλογική περίοδο. Τότε ο κ.Ζουράρις μου μίλησε για την αντίθεση του με την «τσουβαλοποίηση» της πολιτικής. Με το καπέλωμα δηλαδή της προσωπικότητας του υποψηφίου από την κομματική του ταυτότητα. Ότι κι αν είσαι δηλαδή είσαι καλός (άσχετα αν είσαι ακόμη και θαυμαστής του Πάσαρη) από την στιγμή που ανήκεις στο δικό μας κομματικό χώρο ή οποιονδήποτε άλλον «οπαδικό» σχηματισμό.
Από την άλλη, δεν υπάρχεις για μας (και ο David Copperfied της πολιτικής εν τη πράξει να είσαι) αν δεν ανήκεις στο κόμμα ή τον συνδυασμό μας στη συγκεκριμένη περίοδο. Για να πάμε μπροστά λοιπόν είχε πει ο καθηγητής, πρέπει να ψηφίζουμε άξια άτομα και όχι χρωματισμένα και χρισμένα από το κόμμα στελέχη. Μεγάλη κουβέντα που μέχρι και συζήτηση για αναθεωρήσεις εκλογικού νόμου αλλά και συντάγματος σηκώνει αλλά κρύβει μεγάλες αλήθειες.
Η υποψήφια λοιπόν για να επιστρέψουμε στην ιστορία μας ευτυχώς δεν αναφέρθηκε στον συνδυασμό της μέχρι τη στιγμή που ανέλυσε διάφορες σκέψεις και θέσεις της και έτσι μου δωσε τη δυνατότητα να κρίνω (απ τα λεγόμενα και τον τρόπο που εκφράστηκε) την ίδια ως άτομο, ως προσωπικότητα και όχι ως μαριονέτα σε μια παράσταση που όλα έχουν το ίδιο χρώμα και την ίδια χορογραφία στο ρυθμό που τους χτυπά το ντέφι του συστήματος της αγέλης με λογότυπο, όνομα και σλόγκαν.
Είδα λοιπόν στο πρόσωπο της Ευδοκίας Σκαπέρδα αυτό το απλό. Προσοχή, όχι το απλοϊκό. Το απλό. Έχει τεράστια διαφορά. Άκουσα σκέψεις και ιδέες που μέχρι τότε τις συζητούσαν απλοί άνθρωποι, φοιτητές, εργάτες, επαγγελματίες και άλλοι, αλλά ποτέ δεν άκουσα από υποψηφίους. Οι τελευταίοι ψάχνουν πάντα το πομπώδες, το βαρύγδουπο, το βγαλμένο από οδηγούς απευθυνόμενους για μαθητευόμενους μάγους της …τέχνης της εξαπάτησης, της ψευδαίσθησης. Της πολιτικής.
Η κα Σκαπέρδα έμοιαζε να είναι εχθρός της πολιτικής. Βόμβα στα σωθικά της. Αντιδραστικό στοιχείο. Στην πολιτική όπως τη γνωρίζουμε έως σήμερα. Στην πολιτική της εποχής των πατεράδων και των παππούδων μας που έχει φάει τα ψωμιά της. Τώρα, είπαμε! Χρειάζεται απλότητα. Χρειάζεται να μιλάμε όπως μιλάμε στο δικό του προσωπικό και επαγγελματικό περιβάλλον ο καθένας μας. Έτσι θα συνεννοηθούμε. Και έτσι θα αποκτήσουμε και πάλι ελπίδα.
Αυτό μαζί με κάποια …βομβαρδιστικά ιδεών όσον αφορά καινοτόμες προτάσεις που -προσέξτε- είναι εφικτές και υλοποιήσιμες για το μέλλον της Καστοριάς είναι τα όπλα της Ευδοκίας Σκαπέρδα, της οποίας αφού σας ανέλυσα κάποια από τα στοιχεία που την χαρακτηρίζουν ως προσωπικότητα (για να έχετε άποψη για την ίδια και όχι για τον συνδυασμό στον οποίον ανήκει) μπορώ πλέον να σας αναφέρω -για όσους δεν γνωρίζουν- ότι ανήκει στον συνδυασμό του Μανώλη Χατζησυμεωνίδη.
Κρατείστε αυτό το όνομα. Κρατήστε και την υπόσχεσή μου να σας αποκαλύψω εν καιρώ τα όπλα-ιδέες που θα μοιάζουν απίστευτα στην πρώτη ανάγνωση τους και τα οποία πιστέψτε με, θα κάνουν τεράστια αίσθηση και θα ταράξουν τα λιμνάζοντα νερά της Ορεστιάδας…
