Ο Ιωάννης Παπαζήσης μίλησε για την παιδική του ηλικία, την ταμπέλα του “κακού παιδιού” αλλά και τις αναμνήσεις από τα “καλύτερα χρόνια” με τον παππού και τη γιαγιά του
Ο Ιωάννης Παπαζήσης βρέθηκε στην εκπομπή ΣΤΟΥΝΤΙΟ 4 και μεταξύ άλλων μίλησε για τα σχολικά του χρόνια. Όπως εξήγησε τον γοήτευε η ταμπέλα του “κακού παιδιού” μια σαφής επιρροή της κουλτούρας της εποχής του.
“Απ’ ότι μου λένε σαν παιδί ήμουν πολύ κακό και άτακτο. Κατά βάση ήμουν ένα καλό παιδί. Ένα παιδί που δούλευε, βοηθούσε και τους γονείς του. Αλλά είχα μέσα μου και όλο το θράσος και το όνειρο να αποδείξω κάτι. Να πάρω την ταμπέλα του κακού παιδιού. Ήθελα να είμαι κακό παιδί με καλή ψυχή. Το ζούσα μόνος μου. Θεωρώ ότι η γενιά μας είχε πρότυπα. Το κακό παιδί ήταν αυτός που ήταν αρεστός στα κορίτσια. Ελπίζω να μην συμβαίνει σήμερα αυτό με αυτά που ζούμε. Αυτό μας έδειχναν στις σειρές και τις ταινίες. Τα παιδιά με τις ρυτίδες και τα τσιγάρα ήταν ο απόηχος που άφησε ο Τζέιμς Ντιν” ανέφερε χαρακτηριστικά ο ηθοποιός.
Τα καλύτερα μου χρόνια τα πέρασα με τον παππού και την γιαγιά μου
“Τα καλύτερα χρόνια, τα χρόνια που διαμορφώνεσαι μέχρι να φτάσεις στην εφηβεία ήταν με τον παππού και τη γιαγιά. Οι γονείς μου δούλευαν σε άλλη πόλη. Υπήρχε μεγάλη ανοικοδόμηση τότε στην Καστοριά, ο πατέρας μου ήταν οικοδόμος και είχε πάει εκεί με την μητέρα μου να τον βοηθάει και να τον φροντίζει. Και μας έπαιρναν τα καλοκαίρια. Ήταν πολύ συχνή η εσωτερική μετανάστευση εκείνα τα χρόνια”.
“Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο εκτός από αγάπη, τα ίδια φαγητά, τις πίτες της γιαγιάς και τα πρησμένα της χέρια. Τη σόμπα το βράδυ και εγώ με τον αδερφό μου να κάνουμε σκανδαλιές. Όταν υπάρχουν στιγμές που φρικάρω κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι εκείνα τα χρόνια”.
