ΧΙΟΥΣΤΟΝ. ΤΕΞΑΣ. Την 30η Απριλίου χάσαμε έναν καλό φίλο. Σπάνια υπάρχει στη ζωή του καθενός μας τέτοιος αγνός φίλος και πατριώτης. Ο Αθανάσιος Λιάμπας μεγάλωσε τα δυσκολότερα χρόνια της Ελλάδος, ορφανός από μητέρα, στο Μαύροβο Καστοριάς. Εάν και δικαιούταν να μην υπηρετήσει γιατί ήταν προστάτης οικογένειας, αυτός αισθάνθηκε πως εάν δεν υπηρετούσε θα ντρόπιαζε τον παππού του που φέρει το όνομά του και ήταν ένας από τους ένδοξους Μακεδονομάχους.
Υπηρέτησε την Πατρίδα του στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με υπερηφάνεια για την καταγωγή του, στη συνέχεια στον Εμφύλιο και μετά την άφιξή του στην Αμερική συνέχισε να υπηρετεί την μητέρα Ελλάδα μέσα από τους συλλόγους που υπηρέτησε μέχρι πριν τρία χρόνια που πολεμούσε πλέον για την υγεία του.
Ηταν πολύ γνωστός στην Ομογένεια, καθώς υπηρέτησε τον Σύλλογο Καστοριανών στο Μαύροβο Καστοριάς, την Παμμακεδονική Ενωση Αμερικής και ιδιαίτερα δε από το 1995 το Κέντρο Μακεδονικών Σπουδών στο Γουάιτστόουν Νέας Υόρκης.
Υπήρξε πολλά χρόνια πρόεδρος του Συλλόγου Αγίας Βαρβάρας Μαύροβου Καστοριάς, Κυβερνήτης Παμμακεδονικής Ενωσης στην περιφέρεια Νέας Υόρκης, Νέα Ιερσέης και Κονέκτικατ. Επίσης, για δεκαετίες αντιπροσώπευε τον Σύλλογό του στην Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης.
Η πίστη του ήταν πάντα καθαρή χωρίς συμφέροντα και προσωπικό όφελος, όπως κάνουν πολλοί παράγοντες. Οταν υπήρχε ανάγκη ήταν πάντα πρώτος στη γραμμή, δεν άκουγες ποτέ να λέει δώσε μου λίγο χρόνο να το σκεφτώ. Εμένα προσωπικά με λύπησε πολύ γιατί τα περασμένα 25 χρόνια δεν πέρασε εβδομάδα που να μην έχουμε μιλήσει τουλάχιστον 3 φορές. Τώρα θα συνεχίσω να του μιλώ χωρίς τις απαντήσεις. Εάν υπήρχε μια παροιμία από τους παλιούς ο Θανάσης την ήξερε και την μοιραζόταν μαζί σου.
Δυστυχώς δεν γεννιούνται άνθρωποι σαν τον αγαπητό μου φίλο Θανάση Λιάμπα. Εμείς τον χάσαμε αλλά τον κέρδισε ο Αγιος Πέτρος. Τα θερμά συλλυπητήρια από εμένα και την σύζυγό μου Μαρκέλλα στην σύζυγό του Θωμαή και στα παιδιά του Γρηγόρη, Κώστα και Πώλα.
