Κουρμπάν’ σήμερα στο χωριο μας , ενα έθιμο που κι αν και έχει τουρκική ονομασία έχει τις ρίζες του σε πολύ βαθύτερα σημασιολογικά αίτια!
Ακόμη και στην αρχαία Ελλάδα η κοινή συνεστίαση ήταν διαδεδομένη, ενώ η θυσία των ζώων κατείχε ιδιαίτερο ρολο στην πίστη και στην ευχαριστία προς τα Θεία!
Οι πρώτοι Χριστιανοί συντρωγαν στις αγάπες,ενω όλα τα κοινωνικά γεγονότα φέρουν τους ανθρώπους κοντα, γύρω από ένα τραπέζι!
Κατ’ άλλους το έθιμο αυτο αποδίδεται στο εξιλαστήριο θύμα ,το οποίο θα άρει τα αμαρτήματα του κόσμου, ο αποδιοπομπαίος τράγος, για άλλους όμως είναι σύμβολο ,το θυσιαζομενο ζωο, της συνέχειας της τροφού ζωής!
Όπως και να ‘χει, το έθιμο αυτο στο χωριό μας , σύμφωνα την παράδοση , συνέβαινε στις 2 Μαΐου , ημέρα μνήμης της Ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Αθανασιου ( Αι- Θανάις ου καλουκιρινος) όπου οι κάτοικοι σφαζαν ζώα και τα μαγείρευαν έξω από το ξωκλήσι του ! Ο μύθος δε λέει ότι κάθε χρόνο κατέβαινε ένα ζαρκάδι και επιτρέπεται στον κοσμο να το σφάξουν και να το φάνε. Μία χρονιά όμως το ζαρκάδι άργησε και όταν έφτασε ήταν πολύ κουρασμένο! Οι κάτοικοι συνήθιζαν πριν το σφάξουν να το ταΐζουν και να το ποτίζουν με αγάπη , εκείνη τη χρονιά όμως επειδή άργησε δίχως να το ταΐσουν και να το ποτίσουν το σφαξανε και το φαγανε!
Επειδή όμως δεν το τίμησαν , από τότε δεν ξανακατεβηκε ποτέ το ζαρκάδι για να φάνε οι κάτοικοι , οι οποίοι καταλαβαν το λάθος τους κάπως αργά !
Και του χρόνου λοιπόν από το Γερμα Καστοριάς!
Οι πρώτοι Χριστιανοί συντρωγαν στις αγάπες,ενω όλα τα κοινωνικά γεγονότα φέρουν τους ανθρώπους κοντα, γύρω από ένα τραπέζι!
Κατ’ άλλους το έθιμο αυτο αποδίδεται στο εξιλαστήριο θύμα ,το οποίο θα άρει τα αμαρτήματα του κόσμου, ο αποδιοπομπαίος τράγος, για άλλους όμως είναι σύμβολο ,το θυσιαζομενο ζωο, της συνέχειας της τροφού ζωής!
Όπως και να ‘χει, το έθιμο αυτο στο χωριό μας , σύμφωνα την παράδοση , συνέβαινε στις 2 Μαΐου , ημέρα μνήμης της Ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Αθανασιου ( Αι- Θανάις ου καλουκιρινος) όπου οι κάτοικοι σφαζαν ζώα και τα μαγείρευαν έξω από το ξωκλήσι του ! Ο μύθος δε λέει ότι κάθε χρόνο κατέβαινε ένα ζαρκάδι και επιτρέπεται στον κοσμο να το σφάξουν και να το φάνε. Μία χρονιά όμως το ζαρκάδι άργησε και όταν έφτασε ήταν πολύ κουρασμένο! Οι κάτοικοι συνήθιζαν πριν το σφάξουν να το ταΐζουν και να το ποτίζουν με αγάπη , εκείνη τη χρονιά όμως επειδή άργησε δίχως να το ταΐσουν και να το ποτίσουν το σφαξανε και το φαγανε!
Επειδή όμως δεν το τίμησαν , από τότε δεν ξανακατεβηκε ποτέ το ζαρκάδι για να φάνε οι κάτοικοι , οι οποίοι καταλαβαν το λάθος τους κάπως αργά !
Και του χρόνου λοιπόν από το Γερμα Καστοριάς!
