Οι σημερινοί νέοι κρατούν στα χέρια τους όχι μόνο το μέλλον τους αλλά και ότι υλοποιείται από τη δική μας ζωή. Ωστόσο, κάποιο ρόλο εξακολουθούμε να διαδραματίζουμε ακόμη στη ζωή των νέων μας.
Έχουμε ευθύνη απέναντί τους όχι όμως για όσα παραλείψαμε νατους προσφέρουμε αλλά γιατί τους προσφέραμε τόσα όσα σε καμία άλλη εποχή της ιστορίας δεν πρόσφεραν οι γονείς στα παιδιά
τους. Σήμερα και οι πιο φτωχές κοινωνικές τάξεις , κοντεύουν – σε αναλογία – να ξεπεράσουν σε προσφορές προς τα παιδιά τους τις πιο ανώτερες , από οικονομική άποψη, τάξεις. Ίσως αυτό να έβλαψε τους νέους , μα δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Έπρεπε να γίνει και αυτό. Νομίζουμε λοιπόν πως άδικα στρέφονται οι νέοι σήμερα με τόση οργή , και προπαντός με τόσα ατελέσφορα
μέσα, εναντίον της κοινωνίας. Τολμάμε λοιπόν , να προτείνουμε στους νέους , και τους σημερινούς και αυτούς που θα ΄ρθουν αύριο, οποιεσδήποτε κι αν είναι οι συνθήκες της ζωής τους, να μην λησμονήσουν το σεβασμό προς το διπλανό τους, την ευλάβεια προς τα γηρατειά , την ηθική συνέπεια , και τον θαυμασμό προς ότι μεγάλο πραγματοποίησε ο πνευματικός άνθρωπος – και προπαντός ο Έλληνας όλων των εποχών.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΑΚΩΝΤΗΣ
Θα συμβούλευα, σε κάθε νέο της εποχής μας και μελλοντικό , να καλλιεργήσει από νωρίς το παράλογο με τον εαυτό του, τα πράγματα, τους θεσμούς. Να κάνει συχνά τις οδοιπορίες μέσα του, να ζήσει μια θητεία στην Έρημο… Να ασκεί τον εαυτό του στην αυτάρκεια. Έτσι θ΄ αναπτύξει αυτό το υπ΄ αριθμόν 2 , που λανθάνει σε όλους, μα λίγοι το υποψιάζονται – ένα φορτίζει αδιάκοπα το πρώτο με αυτοέλεγχο, ανησυχία, αμφιβολία, δυσπιστία στο εύκολο, ψυχική αντοχή. Και να το κοσμεί μ΄ ένα περιδέραιο από πολύτιμα πως η παραγωγικότερη κληρονομιά , που μπορεί να αφήσει μια γενιά στην επόμενη είναι να αναγνωρίσει τα σφάλματά της. Έτσι, ευθύς εξαρχής, η νεότερη ξεκινά με κάτι θετικό.
ΤΑΣΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Εγώ , άνθρωπος του καιρού τι άλλο να ευχηθώ παρά την διάσωση των ηθικών αξιών που φώτισαν την πορεία μου και που ο καιρός μου δεν αξιώθηκε να τις τιμήσει. Οι νέοι έχουν μέσα τους κάτι περισσότερο από περιθώρια ζωής. Στον αυριανό κόσμο απόκειται να πραγμ ατώσει ότι εμείς ονειρευτήκαμε και φιλοδοξήσαμε πάνω από το άτομό μας. Να μπορέσει ο άνθρωπος να ξεπεράσει την συστατική του ευτέλεια, αυτό είναι το ανώτερο που έχω να τους ευχηθώ. Τώρα βλέπουμε πως δεν ήταν αυτός ο ανώτερος αγώνας που μας είχε προταθεί. Πρέπει να παλέψουμε με το πνεύμα του Κακού, που εμείς το ενσαρκώνουμε, και πρέπει να ξεπεράσουμε μια ποιότητα χαμηλή, συνυφασμένη ωστόσο με τα πιο βασικά ένστικτά μας. Σας αφήνω να μαντέψετε τι σημαίνει αυτό. Μπορείτε, αν θέλετε να το πείτε πάλι σε οντολογικό επίπεδο.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ
Διαβάζω πολλά πράγματα, γράφω αρκετά, ώστε όσο είναι δυνατό να μη χάνω τα μέτρα μου, να μην απομονώνομαι, αλλά να αυτοτοποθετούμαι συνεχώς μέσα στο σύμπαν της σκέψης. Υποφέρουμε τόσο πολύ από αυτούς που πιστεύουν πως είναι μοναδικοί καινούργιο τύπο σκεπτόμενου ανθρώπου, καινούριο τύπο καλλιτέχνη. Ποτέ η φιλολογική δόξα δεν ήταν τόσο μάταιη σήμερα. Μόνο όταν κατανοήσει κανείς την αλήθεια μπορεί να απελευθερωθεί από πλέγματα, να ξεπεράσει τις απελπισίες του. Γράφουμε γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς παρά να γράφουμε.
Αν σταματήσουμε θ΄ ανατρεπόταν ο ρυθμός της ζωής μας, θα νιώθαμε σαν ν΄ αυτοκτονούμε ηθικά. Η μόνη παρηγοριά για την
ματαιότητα της ζωής, για τα χρόνια που φεύγουν, για τους κινδύνους που παραμονεύουν, είναι να μπορεί κανείς να δημιουργεί κάτι. Η
μοίρα του συγγραφέα, η μοίρα του καλλιτέχνη, απ΄ αυτή την άποψη, μπορεί να θεωρηθεί πλεονεκτική. Αυτός μπορεί να επικοινωνεί
αμεσότερα με τους άλλους, να δονεί πιο βαθιά. Κι αυτό ήδη είναι αρκετό για να δικαιώσει την ζωή του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΙΝΗΣ
