Το 2009 ο Κ. Καραμανλής και η κυβέρνησή της Ν.Δ. έφευγε και άφηνε πίσω της ετήσιο έλλειμμα 36 δισ. € (!!) και χρέος που είχε εκτιναχθεί στο 130% του ΑΕΠ (!!).
Κανείς δε δάνειζε την Ελλάδα, που ολοταχώς κατευθυνόταν στην άτακτη χρεοκοπία.
Ο Γ. Παπανδρέου έκανε τα αδύνατα δυνατά για την αποφυγή της χρεοκοπίας. Έπεισε την Ευρωπαϊκή Ένωση να δημιουργήσει Μηχανισμό Στήριξης για την Ελλάδα (μετά στηρίχτηκαν και Πορτογαλία, Ιρλανδία, Κύπρος).
Υπεγράφη η συμφωνία. Οι δανειστές για να δανείσουν έβαλαν ζόρικους όρους. Η χρεοκοπία αποφεύχθηκε. Η τραγωδία αποφεύχθηκε.
Τότε όλα τα άλλα κόμματα μας σφυροκοπούσαν, μας κατήγγειλαν, σαν «προδότες», «δοσίλογους».
Ο Α. Σαμαράς, με τα «Ζάππειά» του, ισχυριζόταν ότι αυτός είχε την μαγική λύση με ισοδύναμα μέτρα και απέρριπτε τις συμφωνίες, χωρίζοντας τους πολιτικούς σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς».
Ο Α. Τσίπρας αφιόνιζε τον κόσμο καταγγέλλοντας τον Γ. Παπανδρέου για Πινοσέτ (= Δικτάτορας της Χιλής στη δεκαετία του ’70).
Και οι δύο κατέβαζαν τους «αγανακτισμένους» στην πλατεία Συντάγματος. Εκεί μπροστά στη Βουλή συριζαίοι, νεοδημοκράτες, χρυσαυγίτες, «ψεκασμένοι» ούρλιαζαν κάθε μέρα «να καεί … η Βουλή», «να κρεμαστούν οι προδότες».
Ο Γ. Παπανδρέου, εκλεγμένος Πρωθυπουργός με 44%, ανατράπηκε.
Ο Α. Σαμαράς «είδε το φως το αληθινό», ψήφησε την δεύτερη συμφωνία (Μνημόνιο) επί Κυβέρνησης Παπαδήμου και έγινε το 2012 Πρωθυπουργός, κάνοντας στροφή 180 μοιρών. Τα μέτρα που πήρε το Φθινόπωρο 2012 ήταν πολύ πιο σκληρά.
Οι «αγανακτισμένοι» εξαφανίσθηκαν από την πλατεία.
Ο Α. Τσίπρας συνέχισε τις επιθέσεις και «ετοίμαζε» το Νόμο που θα καταργούσε τα μνημόνια. Κούρντιζε τα «όργανα» για να βάλει τους δανειστές και την αγορά να χορέψουν με τη μουσική του!
Αξιοποιώντας τις συντηρητικότατες πολιτικές και την ανικανότητα των Κυβερνήσεων Σαμαρά – Βενιζέλου έγινε πριν 6 μήνες Πρωθυπουργός.
Και ΤΩΡΑ; Τι γίνεται ΤΩΡΑ;
Ο Α. Τσίπρας και η Κυβέρνηση του υπογράφει ένα σκληρότατο Μνημόνιο, αφού προηγουμένως έφθασε μέχρι και τις τράπεζες να κλείσει, λέγοντας σε όλους τους τόνους ότι προτιμότερο είναι μία σκληρή συμφωνία παρά μία άτακτη χρεοκοπία.
Ποιος κοροϊδεύει ποιόν σ’ αυτόν τον τόπο;
Ποιος θα έχει την ελάχιστη λεβεντιά να ζητήσει έστω μία «συγγνώμη» από όλους όσους σήκωσαν μόνοι το βάρος (που δεν τους ανήκε) της αποφυγής της χρεοκοπίας το 2010;
Ποιος θα παραδεχθεί ότι κορόιδευε τους οπαδούς του και όλους τους πολίτες, με τα «Ζάππεια» του ο ενας, και με «νταούλια» του ο άλλος;
Ποιος θα έχει το θάρρος να κοιτάξει κατάματα όσους κατηγορούσε άδικα για δοσίλογους, προδότες και Πινοσέτ;
Και τέλος, και πιο σημαντικό: ποιος έχει τα κότσια να εκπονήσει ένα εθνικό σχέδιο για τις βαθιές αλλαγές και την ανάπτυξη που έχει ανάγκη η χώρα, για να βγει βήμα – βήμα από την κρίση; Για να μην χρειάζεται μνημόνια και εξαρτήσεις από τους δανειστές.
Όσοι κινήθηκαν με περισσή υποκρισία αυτά τα χρόνια, κάνοντας μεγαλειώδεις κωλοτούμπες, σίγουρα δεν μπορούν να δώσουν αξιόπιστες απαντήσεις και λύσεις στα αγωνιώδη ερωτήματα και τις πραγματικές ανάγκες του Ελληνικού λαού.
«Εζυγίσθηκαν, εμετρήθησαν και ελλιπείς ευρέθησαν».
Φίλιππος Πετσάλικος
Πρώην Πρόεδρος της Βουλής
