Οι πρώτες αναφορές σχετικά με το ενδιαφέρον που επέδειξε η ελληνική πλευρά για το διάσημο ΑΚ, είχαν εμφανιστεί
από το τέλος του Απριλίου. Τότε, κατά την επίσκεψη του έΕληνα υπουργού Άμυνας
και αρχηγού του κόμματος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», Πάνου Καμμένου, στη Ρωσία,
το θέμα αυτό
τέθηκε στη συνάντηση με τον ρώσο ΥΠΑΜ, Σεργκέι Σοϊγκού, και με
εκπροσώπους της ρωσικής αμυντικής βιομηχανίας.
Σύμφωνα με στοιχεία του ελληνικού
ειδησεογραφικού site, η Αθήνα πρότεινε να ερευνηθεί η δυνατότητα συνεργασίας
των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ) με τη ρωσική κοινοπραξία «Καλάσνικοφ»
για την -κατόπιν αδείας- κατασκευή των αυτομάτων ΑΚ στην Ελλάδα. Οι φωτογραφίες
που εμφανίστηκαν σε ελληνικά ΜΜΕ με τον Πάνο Καμμένο να δέχεται ως δώρο ένα
ακριβές αντίγραφο του ΑΚ-74 σε πλήρες μέγεθος από τους κατασκευαστές του στο
Ιζέβσκ, επιβεβαίωσαν τη σοβαρότητα των προθέσεων των δυο πλευρών.
Την παραμονή, ελληνική εφημερίδα
ανέφερε λεπτομέρειες της συμφωνίας. Συγκεκριμένα, ρωσική αντιπροσωπεία ειδικών
έχει ήδη επισκεφθεί τα ΕΑΣ στην πόλη του Αιγίου, στη βόρεια Πελοπόννησο, και
εκτίμησε ως κατάλληλες τις εγκαταστάσεις για την οργάνωση της παραγωγής του ΑΚ.
Αυτό το διάστημα, σύμφωνα με την εφημερίδα, έχει σταλεί στη Γενική Διεύθυνση
Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων του ελληνικού υπουργείου Άμυνας λεπτομερής
πρόταση για την οργάνωση της παραγωγής του ρωσικού όπλου. Η οριστική απάντηση
της Αθήνας αναμένεται να δοθεί ως τον Αύγουστο.
Η υπηρεσία Τύπου της κοινοπραξίας
«Καλάσνικοφ» δεν έδωσε μια απάντηση στη Ροσίσκαγια Γκαζέτα για το συγκεκριμένο
θέμα. Το γραφείο της εταιρίας «Rosoboronservice Hellas» στην Αθήνα, θυγατρικό
του ρωσικού εξαγωγέα όπλων «Rosoboronexport», δεν
δέχτηκε ούτε αυτό να προβεί σε κάποιο σχόλιο. Ωστόσο, σύμφωνα με στοιχεία της
Ροσίσκαγια Γκαζέτα, πρόκειται για την πιθανότητα συμπαραγωγής στην Ελλάδα των
αυτομάτων της σειράς ΑΚ-101 του διαμετρήματος του ΝΑΤΟ 5,56 χιλιοστών, καθώς
και των πυρομαχικών τους. Σε περίπτωση που η Αθήνα απαντήσει θετικά, η
προμήθεια του απαραίτητου εξοπλισμού από τη Ρωσία και η εκπαίδευση των Ελλήνων
ειδικών μπορεί να διαρκέσει από 6 έως 12 μήνες.
Ρωσικά όπλα σε χώρες του ΝΑΤΟ
Υπενθυμίζουμε ότι η Ελλάδα είναι η
μοναδική χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ που διαθέτει στο οπλοστάσιό της αντιαεροπορικά
συστήματα ρωσικής προέλευσης. Δυο πυροβολαρχίες S-300PMU-1, καθώς και τα TOR-M1
και OSA-AKM. Επίσης, οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις διαθέτουν BMP-3, αερόστρωμνα
αποβατικά πλοία Zubr, αντιαρματικά πυραυλικά συστήματα Fagot.
Συνομιλητής της Ροσίσκαγια Γκαζέτα
από το ελληνικό υπουργείο Άμυνας ανέφερε: «Οι ελληνικές ΕΔ διαθέτουν σημαντικό
αριθμό αντιαρματικών Fagot, τα οποία εξοπλίζουν κυρίως τις μονάδες μας στα
ελληνοτουρκικά σύνορα. Στη διάρκεια ασκήσεων τα συστήματα αυτά έχουν αποδώσει
πολύ καλύτερα απ’ ότι τα γαλλικά αντιαρματικά μέσα που διαθέτουμε». Όπως
ανέφερε, σήμερα το βασικό τυφέκιο πεζικού του Ελληνικού Στρατού είναι το
αυτόματο τυφέκιο G-3, το οποίο είχε αναπτύξει η εταιρία Heckler&Koch τη
δεκαετία του 1950.
Δεδομένης της δύσκολης οικονομικής
κατάστασης, στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα, δεν τίθεται θέμα αντικατάστασης του
εξοπλισμού των στρατιωτικών μονάδων με σύγχρονα αυτόματα ΑΚ, αλλά συζητείται
μόνο η από κοινού μεταξύ Ρωσίας και Ελλάδας παραγωγή του τυφεκίου για μετέπειτα
πώλησή του σε τρίτες χώρες. Ως γνωστόν, τα αυτόματα ΑΚ έχουν τεράστια ζήτηση
παγκοσμίως. Γι’ αυτό και στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα θεωρούν ότι το
πρόγραμμα μπορεί να αποφέρει σημαντικά οικονομικά οφέλη.
Να σημειωθεί ότι προγράμματα
παραγωγής του ρωσικού όπλου έχουν ήδη υλοποιηθεί στο εξωτερικό. Τον Ιούλιο του
2006 είχε υπογραφεί σύμβαση για την κατασκευή στη Βενεζουέλα εργοστασίου
παραγωγής αυτομάτων Καλάσνικοφ, της 100ης σειράς. Η σύμβαση προέβλεπε ότι οι ειδικοί
στη Βενεζουέλα θα αναλάβουν την πλήρη παραγωγή κατόπιν αδείας 25 χιλ. αυτομάτων
ΑΚ-103 ετησίως. Την παραγωγή του στρατιωτικού υλικού, το Καράκας προτίθεται να
την εξάγει και σε αγορές της Λατινικής Αμερικής.
Η «Καλάσνικοφ» ως σωτήρια λύση για την Ελλάδα
Βασικό κίνητρο της Αθήνας για
συμμετοχή σε ένα πρόγραμμα όπως αυτό, είναι η επιθυμία να προφυλάξει την εθνική
αμυντική της βιομηχανία από την πλήρη κατάρρευση και την απώλεια καταρτισμένων
εργαζόμενων, αναφέρουν ενημερωμένες πηγές της Ροσίσκαγια Γκαζέτα στην Αθήνα.
Και προσθέτουν ότι «οι διεθνείς δανειστές της Ελλάδας δεν ενδιαφέρονται να έχει
η χώρα τις δικές της παραγωγικές μονάδες, γι’ αυτούς είναι πολύ πιο συμφέρον να
πωλούν στην Ελλάδα τα δικά τους προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων και των αμυντικών».
Εν τω μεταξύ, και μόνο η πιθανότητα
επέκτασης της ρωσο-ελληνικής στρατιωτικοτεχνικής συνεργασίας προκαλεί μεγάλο
εκνευρισμό στις χώρες που ηγούνται του ΝΑΤΟ και κατά πρώτο λόγο στις ΗΠΑ. Και
ενώ η Γερμανία ενδιαφέρεται πρωτίστως για τα δικά της οικονομικά συμφέροντα,
καθώς η Ελλάδα αποτελεί παραδοσιακά ένα μεγάλο αγοραστή γερμανικών όπλων, με
τον κατάλογο να ξεκινά από τα τυφέκια G-3 και να καταλήγει στα άρματα μάχης
Leopard, από την άλλη οι ΗΠΑ ανησυχούν όλο και περισσότερο για τους
γεωπολιτικούς κινδύνους που συνδέονται με την εμβάθυνση της συνεργασίας μεταξύ
Μόσχας και Αθήνας.
Η τελευταία επίσκεψη του υπουργού
Άμυνας της Ελλάδας Πάνου Καμμένου στην Ουάσιγκτον εξελίχθηκε σε σκάνδαλο, καθώς
την τελευταία στιγμή ανέβαλαν τη συνάντησή τους με τον Ελληνα υπουργό ο
επικεφαλής του Πενταγώνου και ο υφυπουργός του. Μεγάλη ελληνική εφημερίδα
αποκάλεσε την αμερικανική ενέργεια «κρύο ντους» για τον Καμμένο, τον μοναδικό
υπουργό Άμυνας χώρας του ΝΑΤΟ που ταξίδεψε πρόσφατα στη Ρωσία και
πραγματοποίησε συναντήσεις με ανώτερους ρώσους αξιωματούχους. Αιτία της ακραίας
δυσαρέσκειας των Αμερικανών είναι, όπως δείχνουν όλα, η πρόθεση της σημερινής
ελληνικής κυβέρνησης να αναπτύξει τις σχέσεις με τη Μόσχα -όχι μόνο στα πλαίσια
της υλοποίησης του αγωγού Turkish Stream- αλλά και η απροθυμία της να υπακούσει
στην «πειθαρχία των κυρώσεων» στον στρατιωτικοτεχνικό τομέα.
Τοποθετούμενος αναφορικά με την
απροκάλυπτη πίεση από την πλευρά των εταίρων στο ΝΑΤΟ, ο Καμμένος απλώς
παρατήρησε ότι τα ρωσικά όπλα και τα συστήματα αεράμυνας της Ελλάδας δεν
υπηρετούν μόνο τα εθνικά συμφέροντα της Αθήνας, αλλά και προστατεύουν τις
στρατιωτικές εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο.
Rossiyskaya
Gazeta
