Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου ήταν ένα προσχεδιασμένο έγκλημα της τότε κυβέρνησης των Νεότουρκων στην περίοδο 1914 – 1923, που είχε ως αποτέλεσμα , οι πρόγονοί μας να διωχθούν, ζώντας ένα πραγματικό ξεριζωμό, που συνοδευόταν από δυσβάσταχτες κακουχίες και άπειρους θανάτους, από πείνα και δίψα. Περισσότεροι από 350.000 Έλληνες έχασαν την ζωή τους. Όσοι κατόρθωσαν να επιστρέψουν, μετά
από πολλές περιπέτειες, στην Μητροπολιτική Ελλάδα, δεν ξεχνούν. Μέχρι και σήμερα θυμόμαστε, καθώς η ιστορική μνήμη των Ελλήνων αποτελεί πηγή γνώσης για τις επόμενες γενιές. Δεν αποτελεί ένδειξη μίσους μεταξύ των λαών.
Αποτελεί την άσβεστη φλόγα που σιγοκαίει και συντηρείται ζωντανή από τα πληγωμένα συναισθήματα του λαού μας. Είναι η πένθιμη φωνή της λίρας των προγόνων μας, που δεν πρόκειται να σταματήσει να διαλαλεί τη θηριωδία. Η Ποντιακή Γενοκτονία, δυστυχώς, δεν αναγνωρίζεται από το σύνολο των διεθνών οργανισμών. Η ελληνική ψυχή αποζητά και η ελληνική πολιτεία θα πρέπει ν’ αγωνίζεται για την ηθική δικαίωση των Ελλήνων του Πόντου παρ’ ότι η επίσημη Τουρκία επιμένει να μην ομολογεί και ν’ αρνείται την γενοκτονία, κόντρα στα ιστορικά γεγονότα και την αλήθεια.
Το Ποτάμι
