Ο Μάιος είναι ο ιδανικός μήνας για τους λαγοκυνηγούς που θέλουν να
εκπαιδεύσουν τα κουτάβια τους, αλλά και να συνεχίσουν με μεγαλύτερη
ένταση την εξάσκηση των έμπειρων λαγωνικών τους. Οι λαγοκυνηγοί του
Αργους
Ορεστικού συναντώνται κάθε Σαββατοκύριακο στο σπίτι των κυνηγών,
μετά την εκπαίδευση.
Ακόμη και αν κάποια παρέα δεν θα είναι στο Μαύρο Βουνό, μετά την
επιστροφή της θα περάσει από το κιόσκι για καφέ και την απαραίτητη
κυνηγοσυζήτηση. Για τους κυνηγούς της Καστοριάς και του Αργους είναι
υπόθεση δέκα λεπτών να βρεθούν από το σπίτι τους στο εκπαιδευτήριο
σκύλων και γι’ αυτό δεν είναι περίεργο που μαζεύονται συστηματικά εκεί
με κάθε ευκαιρία. Το να εμφανιστούν όμως για εκπαίδευση λαγοκυνηγοί
ταξιδεύοντας 200 χιλιόμετρα δεν είναι και το πιο συνηθισμένο για τους
κυνηγούς της Δυτικής Μακεδονίας που έχουν τους κυνηγότοπους στα πόδια
τους.
Τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει μια πετυχημένη «αδελφοποίηση» μεταξύ
λαγοκυνηγών από το Αργος Ορεστικό και τη Νέα Μεσήμβρία της Θεσσαλονίκης.
Οι καλές σχέσεις μεταξύ των ομάδων, χωρίς ίχνος ανταγωνισμού και
μιζέριας, αρχικά στις περιοχές τους, έφεραν και τη συνεργασία με τους
μακρινούς συναδέλφους, παρόλο που τους χωρίζουν εκατοντάδες χιλιόμετρα.
Αναπόφευκτα ήρθαν και τα σκυλιά να δέσουν τις ομάδες μεταξύ τους και οι
σχέσεις «αίματος» και ράτσας των σκύλων είναι πια ένας ακόμη ισχυρός
συνδετικός κρίκος της συμμαχίας αυτής. Πλέον έχει γίνει θεσμός που
επισφραγίζει τους δεσμούς φιλίας και συνεργασίας η «άνοδος» των
καμπίσιων στα ορεινά της Δυτικής Μακεδονίας, είτε την άνοιξη με την
έναρξη των εκπαιδευτικών είτε το φθινόπωρο με τη λήξη τους.
Σάββατο 16 Μαΐου
Σάββατο 16 Μαΐου ορίστηκε η φετινή εαρινή σύναξη. Εγιναν οι απαραίτητες
προετοιμασίες από πολλές μέρες πριν, με ψητά και μεζέδες να
ετοιμάζονται από τους Αργίτες και τα ποτά να είναι στη δικαιοδοσία των
κυνηγών της Νέας Μεσημβρίας. Η περιοχή αυτή του κάμπου της Θεσσαλονίκης
ήταν από τον περασμένο αιώνα πηγή των αμπελώνων και των κρασιών της
ευρύτερης περιοχής μας.
Μετά την εισβολή της φυλλοξήρας, που
κατέστρεψε τους ντόπιους παραδοσιακούς αμπελώνες της Βόρειας Ελλάδος,
από τη Νέα Μεσημβρία ξεκίνησε η οργανωμένη αναμπέλωση με νέα
εμβολιασμένα κλίματα. Στο αμπέλι μου υπάρχουν ακόμη αυτά τα αρχικά
κλήματα που φύτεψε ο παππούς μου πριν από το 1940.
Πριν χαράξει ,όπως συνήθως, το
Μαύρο Βουνό ήταν γεμάτο ήδη από σκυλιά και κυνηγούς. Κατά τις έξι και
μισή εμφανίστηκαν τα αυτοκίνητα των φιλοξενούμενων. Το ραντεβού ήταν
καθορισμένο στο όριο του ασφαλτοστρωμένου δρόμου και ο Πασχάλης
Πετρόπουλος ανέλαβε να οδηγήσει τους επτά επισκέπτες, πέντε κυνηγοί και
δύο νεαροί εκκολαπτόμενοι και σίγουρα καλοί κυνηγοί όταν μεγαλώσουν,
στον κυνηγότοπο. Στις χαμηλές πλαγιές του βουνού και δεξιά προς το
πετρωτό υπήρχε ένα μεγάλο κενό, όπως φάνηκε από νωρίς, και εκεί
οδηγήθηκαν οι νεοφερμένοι για να βγάλουν τα σκυλιά τους. Τα Σεγκούτσι
της ομάδος θα έβλεπαν και θα κυνηγούσαν μαζί με τους συγγενείς τους.
Δύο παρέες λαγοκυνηγών της Μεσημβρίας έδωσαν το «παρών», ενώ μία που
δεν μπόρεσε να είναι στο ραντεβού έστειλε τα διαπιστευτήριά της που
παραδόθηκαν την ώρα του φαγητού. Γιάννης Ιωαννίδης, Χρήστος Μπαλτζής και
Κώστας Αγαθός μαζί με τα νεαρά ξαδέρφια Κώστα και Κώστα Μπαλτζή η μία
ομάδα και Γιώργος Δέλλιος, Γιάννης Μπουρτζίδης με τον Βασίλη Πετρόπουλο,
που είναι συνδετικός κρίκος και κυνηγάει μαζί τους όταν είναι στη
Μεσημβρία, και με τον Κοσμά και τον Πασχάλη όταν είναι Καστοριά, η
δεύτερη. Το γνώρισμα όλων είναι τα Σεγκούτσι τους. Καφετιά ή μαυριδερά
μοιάζουν όλα ίδια και δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις από μακριά σε ποια
ομάδα ανήκουν.
Μόνο το καινούργιο κουτάβι του Κοσμά ξεχωρίζει καθαρά ανάμεσα στα
ενήλικα και έμπειρα, καθώς κινείται με πάθος ανάμεσα στα κέδρα. Οι λαγοί
μαθημένοι από την καθημερινή σχεδόν εκπαίδευσή τους διαλέγουν για
γιατάκια τους τα πιο απίθανα μέρη και πιάνουν περιοχές που δεν τις
πλησιάζουν οι κυνηγοί.
Δίπλα στον χώρο που σταμάτησαν τα αυτοκίνητα, στους πρόποδες του βουνού, ήταν γιατακωμένος ο λαγός μέσα σε μια πυκνή βατσινιά.
Τα λαγωνικά
Με το που βγήκαν τα σκυλιά από τα κλουβιά τους, στο πρώτο γύρισμα για
ξεμούδιασμα, έπεσαν σε φρέσκο ντορό και τριάντα μέτρα χαμηλότερα,
ανάμεσα σε κυνηγούς και σκυλιά, πετάχτηκε ο λαγός και όρμησε στον
ανήφορο με τα σκυλιά στο κατόπι του.
Δεν προλάβαμε ούτε θέσεις να
πάρουμε ούτε να αποφασιστεί η πορεία, και αναγκαστικά ανοίχτηκαν όλοι
πίσω του ανεβαίνοντας προς την κορυφή. Για πάνω από μία ώρα τον
γυρόφερναν ανάμεσα στα κέδρα, παρόλη τη ζέστη και την ξηρασία που
δυσκόλευε αφάνταστα τα λαγωνικά. Από κάθε πλαγιά του βουνού ακούγονταν
γαβγίσματα σε ντορό ή καταδίωξη.
Ο Μάιος είναι σαν πανηγύρι για
την εκπαίδευση των λαγωνικών στο Μαύρο Βουνό. Κατά τις εννέα άρχισαν να
ψάχνουν ίσκιους τα σκυλιά και σιγά σιγά όλοι έβαλαν πορεία προς το
κιόσκι, όπου ήδη φαίνονταν οι πρώτοι καπνοί από την ψησταριά να
ανεβαίνουν ψηλά και να καλούν σε συγκέντρωση. Τα τηλέφωνα πήραν φωτιά
και όσοι ήταν σε άλλες περιοχές πήραν σήμα να μαζεύονται στον συνήθη
τόπο συγκέντρωσης. Εκτός από τον «πρόεδρο» Βασίλη Στεντσιώτη, που είναι η
ψυχή αλλά και ο δικαιωματικός αρχηγός των λαγοκυνηγών, και ο Στέργιος
Φιλιάδης έκανε ήδη την εμφάνιση του. Αν και είναι πιστό μέλος της
συμμαχίας Αργους Ορεστικού – Νέας Μεσημβρίας, δεν έχει τα συνήθη
Σεγκούτσι στην παρέα του, αλλά παραμένει πιστός πεισματικά στα δικής του
εκτροφής Μπηγκλ «Αλιάκμων».
Ψητά & ρετσίνα
Οι ντόπιοι κυνηγοί μετέφεραν τα σκυλιά στα σπιτάκια τους στο Αργος και
επέστρεψαν με μεζέδες και νταβάδες με ψητά που είχαν ήδη δοθεί αποβραδίς
στον φούρνο. Ο Κοσμάς είχε αναλάβει την ψησταριά, ενώ η ρετσίνα της
Μεσημβρίας έρεε συνεχώς υπό την εποπτεία του Γιάννη. Εκτός από τη μόνιμη
ομάδα που είχε καταλάβει το κιόσκι, επισκέπτες κυνηγοί, αλλά και φίλοι
μη κυνηγοί, έρχονταν συνεχώς καθώς κατέβαιναν από τα ψηλά για να πάρουν
μεζέδες και να σχολιάσουν τη σημερινή εκπαίδευση.
Οι απόντες
Νίκος Κόμαρης και Παύλος Θρακίτης φρόντισαν να υπενθυμίζουν την παρουσία
τους με ένα καταπληκτικό μαχαίρι που έστειλαν ως δώρο στον δικό μας,
τον Κοσμά Λαζάρου. Με ατσάλι από τη μεταλλοβιομηχανία της Σιδενόρ
φτιάχτηκε ένα μαχαίρι-ξυράφι που έδειξε τις δυνατότητές του αμέσως στο
τραπέζι μας.
Ο μικρότερος από τα ξαδέρφια, Κώστας Μπαλτζής, δεν χόρτασε την πρωινή
εκπαίδευση και ξαναβγήκε στην κορυφή μετά το φαγητό, με δύο από τα
σκυλιά και με την συνοδεία του Κώστα Αγαθού.
Το πάθος των παιδιών
για το κυνήγι δεν τα οδήγησε μόνο σε ένα εκπαιδευτικό διακόσια
χιλιόμετρα μακριά, αλλά τα έβγαλε μεσημεριάτικα στο βουνό κάτω από τη
ζέστη και το συννεφόκαμα που έφερε ο νοτιάς του Σαββατοκύριακου.
Αργά το απόγευμα σταμάτησε το γλέντι και οι φίλοι μας ξεκίνησαν τον
δρόμο της επιστροφής, αφού πρώτα μας προσκάλεσαν να κατεβούμε εμείς το
φθινόπωρο, την εποχή του κρασιού και του τσίπουρου που βγαίνει άφθονο
στην περιοχή τους.
Η επόμενη συνάντηση θα είναι λοιπόν στον κάμπο
της Θεσσαλονίκης, όπου θα γίνει η «κάθοδος» των βορείων για
εκπαιδευτικό ή ακόμη καλύτερα για ένα λαγοκυνήγι. Ετσι και αλλιώς ο
τρύγος είναι πρώιμος στη Νέα Μεσημβρία και, όταν εμείς θα μαζεύουμε τα
σταφύλια μας, εκεί τα καζάνια θα δακρύζουν ήδη το τσίπουρο της νέας
σοδειάς. Οι λαγοί είτε στην Καστοριά είτε στο Κιλκίς που κυνηγούν οι
φίλοι μας, θα είναι πάντα εκεί και θα μας περιμένουν.
Η συμμαχία
των λαγοκυνηγών Αργους Ορεστικού – Νέας Μεσημβρίας θα διατηρείται πάντα
ζωντανή, μέσα από τις συναντήσεις των μελών της.
ΘΩΜΑΣ ΜΠΑΤΣΕΛΑΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΘΩΜΑΣ ΜΠΑΤΣΕΛΑΣ
ΕΘΝΟΣ