από τη λίμνη της Καστοριάς που αυτή την εποχή χιλιάδες πουλιά σταματούν
εκεί για να ξεκουραστούν από το
κοπιαστικό ταξίδι τους προς τη βόρεια Ευρώπη.
τουρλίδα και μοιράστηκε μαζί μας στιγμιότυπα και σκέψεις από την άγρια
φύση και τα πλάσματά της. Ο αετός καραδοκεί και δεν συγχωρεί. Ψάχνει και
βρίσκει θηράματα για να συνεχίσει τον δικό του κύκλο ζωής. Οι τουρλίδες
δεν μπορούν να αμυνθούν στα γαμψά νύχια του αρπακτικού και η μόνη
αντίδραση των άλλων πουλιών είναι το κράξιμο για να απομακρύνουν τον
θηρευτή.
Χαρακτηριστικό του μεταναστευτικού πτηνού είναι το μεγάλο ράμφος, που το
χρησιμοποιεί όχι μόνον για να «μαζεύει» την τροφή της από το έδαφος,
αλλά και για να ανοίγει ή να σπάει το κέλυφος όστρακων και μαλακίων.
Στον ελλαδικό χώρο η Τουρλίδα απαντάται και με τις ονομασίες
Τρουλίδα, (μεγάλο) Τρουλί, Τουρλίτι, Λωρίτης, Χοιροβοσκός (Νεοχώρι
Αιτωλίας) και Μεγαλοτουρλίδα
Η μαρτυρία του φωτογράφου:
Προχτές βρέθηκα και παλι στα υγρολείβαδα της Λίμνης της
Καστοριάς, κρυμμένος στην φυλάχτρα μου και παρατηρούσα δύο Τουρλίδες
(Numenius arquata) οι οποίες σταμάτησαν για λίγο στην Λίμνη μέχρι να
ξαναβρούν τις δυνάμεις τους και να συνεχίσουν το ταξίδι προς τον βορρά
στην Βορεια ακτή της Γερμανίας όπου φωλιάζουν πάρα πολλές. Εκεί
ανακάλυψα ιδίοις όμμασι την ορθότητα της παροιμίας «οσα φέρνει η ώρα δεν
τα φέρνει ο χρόνος» και για να είμαι ακριβής όσα φέρνει το
δευτερόλεπτο.
Το σπαρακτικό σφύριγμα της δύσμοιρης Τουρλίδας και τα σφυρίγματα απελπισίας της δεύτερης που παρατηρούσε το γεγονός, πάγωσαν όλη την πεδιάδα, εκείνην τη στιγμή με κυρίευσε θυμός και το μόνο που ήθελα ήταν να πεταχτώ από την κρυψώνα μου να διώξω τον γερακαετό και να σώσω την δύσμοιρη Τουρλίδα.
Και ο κύκλος της ζωής συνεχίζεται.
Καπουργάς Κώστας…
