Η κοινωνία μας βουλιάζει καθημερινά σε αξίες και αρετές. Η αξιοκρατία έχει χαθεί. Η τιμιότητα και το ήθος τείνουν να γίνουν άγνωστες λέξεις για τους νεόκοπους Έλληνες. Η αξιοπρέπεια έχει ξεθωριάσει από τις προτεραιότητες. Η απερισκεψία, η γελοιότητα και η κατάχρηση σε συνδυασμό με την αδιαντροπιά και την καυχησιολογία έχουν κάνει επικίνδυνους αρκετούς ανθρώπους γύρω μας. Επιλεγούμε, όμως, να ακολοθούμε τους οποιοσδήποτε υποστηρίζοντας τα στραβά που βλέπουμε, είτε
από βόλεμα είτε από εγωισμό, πάντα με γνώμονα το προσωπικό συμφέρον.
Αυτό συμβαίνει στη ζωή και την κοινωνία μας, το ίδιο κάνουμε και στο ποδόσφαιρο. Χρειαζόμαστε κάθαρση πρώτα στην κοινωνική και πολιτική μας ζωή έτσι ώστε να ακολουθήσει και στο ποδόσφαιρο. Δηλαδή, αν θέλουμε να βελτιωθούμε, πρέπει να ξεκινήσουμε από τον εαυτό μας. Να αλλάξουμε τη νοοτροπία και φιλοσοφία μας, να ανέβουμε επίπεδο, να εμπιστευόμαστε ανθρώπους με γνώση, ικανότητα και ήθος. Φτάνει πια με τους άσχετους παλιομοδίτες !!! Πρέπει να σταματήσει το “ό,τι δηλώσεις είσαι”. Ο Γερμανός φιλόσοφος Νίτσε είχε δηλώσει ότι η εσωτερική δύναμη μιας κοινωνίας φαίνεται από το πόσα παράσιτα μπορεί να ανέχεται, ενώ ο Πλάτων έλεγε ότι πρέπει οπωσδήποτε να προχωρούμε σε συμφωνίες ηθικής διότι αυτό αποτελεί μονόδρομο προόδου σε εξελιγμένες κοινωνίες.
Ο αθλητισμός, και ειδικά το ποδόσφαιρο, έχουν ανάγκη από ανθρώπους με πείρα και κατάρτιση και όχι από εφήμερους παραγοντίσκους. Δυστυχώς, όμως, ο άρρωστος εγωισμός και η “παραγοντίστικη” μιζέρια έχουν καταντήσει ομάδες και αθλητές να είναι έρμαια στις ορέξεις κάθε ψευτοπαράγοντα που για προσωπικό τους όφελος και φρούδες φιλοδοξίες πουλάνε και ψεύτικες ελπίδες και υποσχέσεις δημιουργούν σε παιδιά, γονείς και φιλάθλους. Το χειρότερο είναι, όμως, ότι εξαιτίας των ακατάλληλων ανθρώπων που έχουν κατακλύσει τον αθλητισμό απομακρύνονται από το χώρο προσωπικότητες με ιδέες, φιλοσοφία και νοοτροπία που μπορούν να φέρουν τις αλλαγές που πραγματικά έχει ανάγκη το ποδόσφαιρο και η ομάδα μας. Οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν σε μια ομάδα για να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της και να ξαναβρεί το δρόμο και τον προορισμό της είναι οι εξής :
1.) πρόεδρος με τρέλα και πολλά λεφτά 2.) οργάνωση με ελίτ τμήματα υποδομής-ακαδημίες κ12-13 και κ14-15 που θα επανδρώνουν σιγά σιγά την Α’ ομάδα δουλεύοντας με παιδαγωγούς, γυμναστές και προπονητές με πλάνο και το ίδιο αγωνιστικό προσανατολισμό με την πρώτη ομάδα 3.) συγχώνευση των σωματείων. Το πρώτο, στις μέρες μας, εκ των πραγμάτων είναι δύσκολο άρα και ανέφικτο να συμβεί. Το δεύτερο, όλοι καταλαβαίνουμε και κατανοούμε ότι είναι ο πιο σωστός δρόμος επιβίωσης και προοπτικής. Στο δε τρίτο, λίγοι θα αναγνωρίσουν τα θετικά οι δε υπόλοιποι θα συνεχίσουν να τα βλέπουν όλα αρνητικά…….
Το αύριο και η ελπίδα πρέπει να ξεκινάει από αυτά τα παιδιά έτσι ώστε να αποτελέσουν το μέλλον της ομάδας μας. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, καλυτέρα από τη βάση με στόχο πάντα την κορυφή και ας μην ξεχνάμε ότι ο ορισμός της παράνοιας είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα!
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
