Η Rothchild Bank σε έκθεσή της αποκλείει οποιαδήποτε
περίπτωση ςεξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, καθώς κάτι τέτοιο θα
ήταν καταστροφικό για την ίδια την υερωζώνη.
Σημειώνουν δε ότι οι “μεταρρυθμίσεις” που έλαβαν χώρα ήταν
πολύ σκληρές και έχει δίκιο ο ελληνικός λαός να αντιδρά. Και ο συντάκτης
ή οι συντάκτες της έκθεσης
συνεχίζουν τονίζοντας ότι “ορθώς, η χώρα θέλει να διαγράψει μέρος του χρέους της καθώς δεν είνναι βιώσιμο”!
Η τράπεζα (στην Ελλάδα η ευρύτερη οικογένεια εκρποσωπείται
από το δικηγορικό γραφείο του ΥΕΘΑ Ν.Δένδια στην Κέρκυρα) δείχνει να
υιοθετεί τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με ότι και αν σημαίνει αυτό. To σίγουρο
είναι ότι ως απόλυτοι άρχοντες των αγορών η γνώμη τους δεν μπορεί να
ακουστεί “ελαφρά”
Όπως σημειώνει η Rothchild Bank σε ανάλυσή της, μπορεί η
καγκελάριος Μέρκελ να διεμήνυσε μέσω Der Spiegel πως ένα Grexit θα είναι
αναπόφευκτο αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ και εγκαταλείψει το πρόγραμμα προσαρμογής
και διαγράψει μονομερώς το χρέος, όπως έχει πει, ωστόσο ο οίκος θεωρεί
ότι κάτι τέτοιο “δεν πρόκειται να συμβεί”.
Ι) Το πρώτο πράγμα που δεν πρέπει να συγχέουμε, αναφέρει η
Rothchild, είναι η στάση πληρωμών από τη μια και η εγκατάλειψη της
Ευρωζώνης από την άλλη. Κι αυτό γιατί, αν και μια στάση
πληρωμών είναι διαχειρίσιμη, ένα Grexit θα μπορούσε να προκαλέσει τη
χειρότερη οικονομική καταστροφή στην ιστορία. Το παρακάτω διάγραμμα
εξηγεί τη διάκριση μεταξύ αυτών των δύο:
ΙΙ) Η Ελλάδα ορθώς θεωρεί ότι πρέπει να διαγράψει μέρος του χρέους της. Το έκανε ήδη το 2012, ωστόσο η αναλογία χρέους – ΑΕΠ εξακολουθεί να βρίσκεται στο 179% και όλοι συμφωνούν ότι χρέος σε τέτοιο επίπεδο δεν είναι βιώσιμο. Η
Μέρκελ, συνεχίζει η Rothchild, το γνωρίζει καλά αυτό, άρα το σχόλιό της
για ένα αναπόφευκτο Grexit μοιάζει πιο πολύ με πολιτική τοποθέτηση,
παρά με οικονομική εκτίμηση. Υπενθυμίζεται ότι το 2010
δεν έγινε οργανωμένη χρεοκοπία ώστε να “γλιτώσουν” οι μεγάλες ευρωπαϊκές
τράπεζες και συγκεκριμένα οι γερμανικές, οι οποίες κατείχαν το
μεγαλύτερο μέρος των επισφαλών χρεογράφων. Από τότε όμως έχουν φροντίσει
να μειώσουν τις θέσεις τους σε αυτά, ώστε να μην υποστούν σημαντικές
απώλειες.
Επί του πρακτέου η πανίσχυρη οικογένεια δίνει “στεγνά” του Γερμανούς
ότι προχώρησαν σε συνωμοσία εναντίον του ελληνικού λαού για να σωθούν οι
ίδιοι, μετατρέποντας την χώρα σε “Αποικία χρέους”.
ΙΙΙ) Το χρέος του ιδιωτικού τομέα δεν συμπεριλαμβάνεται όταν μια χώρα πάει σε στάση πληρωμών.
Επιπλέον, από το 2012 οι τράπεζες δεν έχουν γενικώς πολλά ελληνικά
ομόλογα. Τα έχουν κυρίως ευρωπαϊκοί δημόσιοι φορείς (δημόσια ταμεία, ο
EFSF και ΕΚΤ) και το ΔΝΤ. Για να κατέβει το ελληνικό χρέος στο 60% με
120% του ΑΕΠ, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρότεινε τη διαγραφή των δύο τρίτων, κυρίως σε
ό,τι αφορά το χρέος του δημόσιου τομέα.
IV) Η Ελλάδα δεν έχει ολοκληρώσει το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που
έχει εισηγηθεί η τρόικα και άρα θα μπορούσε να ειπωθεί ότι αποφεύγει να
αναλάβει τις ευθύνες της. Ωστόσο, συνεχίζει η ανάλυση, θα ‘πρεπε κανείς να παραδεχθεί, προς υπεράσπιση της Ελλάδας ότι οι απαιτήσεις αυτές ήταν παράλογα σκληρές.
Όσο για την έξωθεν οικονομική βοήθεια που δόθηκε αυτά τα χρόνια, δεν
ήταν δώρο, ήταν μια σειρά δανείων που ήρθαν να προστεθούν στο ήδη μεγάλο
βάρος του ελληνικού χρέους.
Είναι η πρώτη φορά που τόσο ισχυροί οιονομικοί παράγοντες πέρνουν το μέρος της χώρας με τόσο καταφανή τρόπο.
V) Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, δεν
θέλει να βγει η χώρα από το ευρώ. Κι αυτό γιατί η επιστροφή σε μια
υποτιμημένη δραχμή θα ήταν σενάριο τρόμου, από τη στιγμή που η Ελλάδα
εισάγει τέσσερις φορές περισσότερο από όσο εξάγει. Και ήταν η Μέρκελ που
εισήγαγε αυτή τη ρητορική που αντιβαίνει πάντως τις ευρωπαϊκές
συνθήκες.
VI) Ένα Grexit θα μπορούσε να οδηγήσει σε διάλυση του ευρώ
μέσω ενός ντόμινο. Θα ήταν ελεγχόμενο, αλλά θα προκαλούσε σοβαρή ζημιά,
σε σημείο που το ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα κατέρρεε. Τα μέλη του ευρώ θα
πλήρωναν βαρύ τίμημα, αφού θα έπρεπε να επαναφέρουν τα εθνικά τους
νομίσματα και μάλιστα εν μέσω βαθιάς ύφεσης και ασταθών τιμών.
VII) Αυτό που δεν θα πρέπει να υποτιμήσουμε, συνεχίζει η
Rothchild, είναι το γεγονός πως η έξοδος της Ελλάδας θα μπορούσε να
αποτελέσει συστημικό κίνδυνο, ακόμα και αφορμή για κατάρρευση του
παγκόσμιου χρηματοοικονομικού συστήματος μέσω κύματος φυγής από τις
τράπεζες. Οι καταθέτες σε δοκιμαζόμενες χώρες της Ευρωζώνης θα
συνωστίζονταν στα γκισέ για να μεταφέρουν τα χρήματά τους αλλού στο
εξωτερικό να ρευστοποιήσουν τις καταθέσεις τους και να κρύψουν στα
στρώματα. Ετσι, οι τράπεζες θα έβλεπαν τελικά να εξαφανίζονται τα
περιουσιακά τους στοιχεία. Δεν θα μπορούσαν να αναχρηματοδοτηθούν από το
κράτος γιατί αυτό θα σήμαινε την ένεση τρισεκατομμυρίων ευρώ ως
αντίβαρο στη φυγή κεφαλαίων. Και κανένα δημόσιο όργανο δεν έχει τόσα
χρήματα. Γι να αποφευχθούν όλα αυτά, οι αρχές θα ‘πρεπε να βρουν έναν
τρόπο τερματισμού της μετάδοσης, μέσω π.χ. της υπογραφής μιας συνθήκης
που θα εγγυάται ότι δεν θα άφηναν ποτέ τη Νομισματική Ένωση. Όμως ποιος
θα τους πίστευε, διερωτάται η Rothchild, μετά από τα τόσα “πίσω – μπρος”
που ‘έχουμε δει εκ γενέσεως της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης;
VIII) Ο μοναδικός τρόπος να επιτραπεί σε ένα μέλος να αφήσει
την Ευρωζώνη είναι, πάνω απ’ όλα να γίνει αμοιβαιοποίηση του χρέους
(σ.σ. για παράδειγμα μέσω της έκδοσης ευρωομολόγου) και η δημιουργία
μιας Ένωσης προϋπολογισμών με δεσμευτικούς κανόνες. Μόνον έτσι δεν θα κινδύνευαν οι σχέσεις των υπολοίπων μελών. Ολα αυτά πάντως είναι εύκολα στη θεωρία, δύσκολα στην πράξη.
“Ας μην κοροϊδευόμαστε”, καταλήγει η έκθεση: ένα Grexit, στα
πρότυπα της κατάρρευσης της Lehman Brothers τον Σεπτέμβριο του 2008, θα
μπορούσε να είναι ένα καταστροφικό χτύπημα στο διεθνές τραπεζικό
σύστημα. “Γι’ αυτόν τον λόγο, θεωρούμε ότι μια έξοδος της Ελλάδας θα
ήταν καταστροφική για τις χρηματαγορές. Δεν πρόκειται να συμβεί”…
Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να δικαιώνεται για τις θέσεις του και μάλιστα από
τους πιο “σκληρούς” εκπροσώπους του καπιταλιτικού συστήματος και για
πολλούς από τους εχθρούς τους, είναι οι πραγματικοί “αρχιτέκτονες” της
Νέας Τάξης Πραγμάτων.
‘Ενας συγγραφέας, ο Ιγνάτιος Μπάλλα (Ignatius Balla),
υπολόγισε το 1913 την ατομική τους περιουσία σε πάνω από δυο
δισεκατομμύρια δολάρια. Καταλάβετε το! η αγοραστική δύναμη του δολαρίου
της εποχής ήταν πάνω από 1000% της σημερινής. Παρά τον υπερβολικό πλούτο
η οικογένεια γενικά καλλιέργησε μια διακριτική ατμόσφαιρα αφάνειας και
ανωνυμίας.
Αν και η οικογένεια ελέγχει “χιλιάδες τράπεζες,. βιομηχανικές,
εμπορικές, μεταλλευτικές και τουριστικές επιχειρήσεις, μόνο μια χούφτα
μέλη της φέρουν το όνομα_Ρότσiλντ. Με το τέλος του 19ου αιώνα ένας
ειδικός υπολόγισε ότι η οικογένεια Ρότσιλντ είχε υπό τον έλεγχο της τον
μισό πλούτο του πλανήτη.
Ανεξάρτητα με την έκταση της τεράστιας περιουσίας τους είναι λογικό
να υποθέσουμε ότι το ποσοστό συμμετοχής τους στον παγκόσμιο πλούτο έχει
αυξηθεί δραματικά από τότε καθώς η δύναμη γεννά την όρεξη για
περισσότερη δύναμη.
Αλλά από τις αρχές του 20ου αιώνα οι Ρότσιλντ έχουν προσεκτικά
καλλιεργήσει την αντίληψη ότι η δύναμη τους κατά κάποιο τρόπο φθίνει
έστω και αν ο πλούτος τους, όπως και αυτός των οικονομικών συμμάχων
τους, αυξάνει όπως και ο έλεγχος που ασκούν στις τράπεζες, στις
καταχρεωμένες επιχειρήσεις, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τους πολιτικούς
και τα κράτη. Παντού, έχοντας διάμεσους πληρεξουσίους, αντιπροσώπους
και διαπλεκομένα διευθυντήρια που συγκαλύπτουν τον πραγματικό τους
ρόλο.”
Από το βιβλίο και το video “THE MONEY MASTERS: How International Bankers Gained Control of America” του Patrick J. Car mack.
Η ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΡΟΤΣΙΛΝΤ
Στα μέσα του 18ου αι., ο Moses Bauer Rothschild καταγράφεται ως ο
ιδρυτής μιας από τις διασημότερες και πλουσιότερες οικογένειες όλων των
εποχών. Γεννημένος το 1744 στη Φρανκφούρτη, απέκτησε το προσωνύμιο
«Rothschild» -που στα Γερμανικά μεταφράζεται ως «κόκκινη ασπίδα»- και
αναρριχήθηκε στο τότε χρηματοπιστωτικό σύστημα ως χρηματοδότης πριγκίπων
και των μικρών κρατών που αποτελούσαν την τότε Γερμανία. Δεν αποτελεί
φυσικά σύμπτωση ότι η έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αλλά και
το οικονομικό κέντρο της σημερινής Γερμανίας είναι η Φρανκφούρτη, ενώ το
έμβλημα της πόλης δεν είναι παρά μια κόκκινη ασπίδα!
Ο πατριάρχης των Ρότσιλντ είχε 5 υιούς, οι οποίοι σταδιακά
ακολούθησαν χρηματοοικονομικές σταδιοδρομίες σε διαφορετικές ευρωπαϊκές
χώρες και σύντομα έγιναν κυρίαρχοι των εξελίξεων εκεί. Ο Σολομών ίδρυσε
την εταιρία του στη Βιέννη, ο Κάρολος στη Νάπολη, ο Νέιθαν στο Λονδίνο, ο
Τζέιμς στο Παρίσι και ο Άμσελ παρέμεινε στην Φρανκφούρτη.
Σήμερα ενεργοί είναι, ουσιαστικά, οι οίκοι του Λονδίνου και των
Παρισίων, και διαπλέκονται, μέσω μιας πλειάδας εταιριών, με τα
μεγαλύτερα επιχειρηματικά ονόματα του πλανήτη.
Ο ΒΡΕΤΑΝΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ
• Edmund Rothschild (1916-2009)
Ίδρυσε την εταιρία BRINCO Corporation (British Newfound land
Development Corporation), η οποία ανέλαβε την εκμετάλλευση τεράστιων
ορυχείων πολύτιμων μετάλλων στον Κα ναδά μεταπολεμικά, ενώ η κόρη του
είναι η σύζυγος του Marcus Egius, Προέδρου της Barclays Global Financial
Group και του BBC. O Edmund είναι κατ’ εξοχήν μέλος του βρετανικού
κατεστημένου και έπαιξε σημαντικό ρόλο στο άνοιγμα της Ιαπωνίας στο
διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, μέσω των δικών του τραπεζών.
• Evelyn Rothschild (1931)
Ο ισχυρός ανήρ της οικογένειας και κάτοχος πολλών τίτλων και
προεδριών εταιριών. Αποτέλεσε μέλος ή πρόεδρος των Δ.Σ. του Economist,
της παγκόσμιας αυτοκρατορίας διαμαντιών De Beers, της εταιρίας
υπολογιστών IBM, της εφημερίδας Daily Telegraph, ενώ ίδρυσε την ένωση
για τη μελέτη του τραπεζικού και χρηματοοικονομικού συστήματος, με έδρα
τη Φρανκφούρτη. Ο Evelyn διατηρεί δεσμούς αρκετών ετών με πολιτικούς που
έχουν κατ’ επανάληψη διατελέσει κύριοι σύμβουλοι πρωθυπουργών, όπως ο
Peter Mandelson για τον Tony Blair, o Vernon Jordan για τον Bill
Clinton, ενώ είναι επιστήθιος φίλος του Τζωρτζ Σόρος.
Ο Vernon Jordan είναι και ο διευθύνων σύμβουλος στην εταιρία Lazard
Freres & Co. LLC, η οποία στις αρχές Μαΐου προσκλήθηκε από την
ελληνική κυβέρνηση να αναλάβει χρέη συμβούλου για την αντιμετώπιση της
οικονομικής κρίσης και των δυσκολιών για την αποπληρωμή του χρέους… Η
σύζυγος του Evelyn, γόνος της πολύ πλούσιας οικογένειας Στέιν της Νέας
Υόρκης, είναι μεγάλη χρηματοδότρια της Hilary Clinton.
• Nathan Philip Rothschild (1971)
Ο Nathan είναι ο υιός του Jacob Rothschild και πρόεδρος ή
μεγαλομέτοχος εταιριών, όπως οι RIT Capital, Atticus Capital, JNR
Limited, NM Rothschild, Vanco, British Petroleum, Rio Tinto κ.ά.
Πρόσφατα διαδέχθηκε στη διεύθυνση των εταιριών τον πατέρα του, ο οποίος
είναι στενός φίλος του Χένρι Κίσιντζερ, με το οποίο έχουν κοινή εταιρεία
πολιτικών συμβούλων.
Ο ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ
• David Rene Rothschild (1942)
Ο David είναι ο επικεφαλής του χρηματοοικονομικού ομίλου ΝΜ Rothschild Group και της Τράπεζας Rothschild & Cie Banque.
• Eduard Rothschild (1957)
Ο Eduard είναι μεγαλομέτοχος των εταιριών του αδερφού του David,
ιδιοκτήτης της εφημερίδας Liberation και της μεταλλουργικής εταιρίας
Imerys, με εγκαταστάσεις σε πολλές χώρες του κόσμου.
Η ΣΧΕΣΗ ΤΖΟΡΤΖ ΣΟΡΟΣ ΚΑΙ ΡΟΤΣΙΛΝΤ
Ο Τζωρτζ Σόρος γεννήθηκε στη Βουδαπέστη το 1930 ως Georgy Schwartz
και το 1936 η οικογένεια του άλλαξε το επώνυμο της σε Sorosz. Έφυγε από
τη μεταπολεμική Κομμουνιστική Ουγγαρία και σπούδασε στη Μ. Βρετανία και
στις ΗΠΑ, όπου σταδιακά δημιούργησε μια κολοσσιαία χρηματιστηριακή
αυτοκρατορία, με εξειδίκευση στη νομισματική χειραγώγηση. Παράλληλα,
είναι πασίγνωστος μέσω των ομώνυμων ιδρυμάτων του, τα οποία έχουν
ανοίξει παραρτήματα στην Ανατολική Ευρώπη και, εν πολλοίς, αποτελούσαν
το μακρύ χέρι της αμερικανικής πολιτικής σε αυτές τις χώρες.
Η διασύνδεση του με τους Ρότσιλντ γίνεται μέσω των προσώπων που
απαρτίζουν τα Δ.Σ. των εταιριών του. Ο Richard Katz, μέλος του Quantum
Fund του Σόρος, είναι και επικεφαλής της Rothschild Italia S.p.A. (με
έδρα το Μιλάνο) αλλά και της Τράπεζας Ν. Μ. Rothschild & Sons (με
έδρα το Λονδίνο).
Έτερος συνεργάτης είναι ο Nils Ο. Taube, μέλος επίσης του Quantum
Fund αλλά και του St. James Place Capital, συμφερόντων Ρότσιλντ.
Επιπλέον, συνεργάτης του Σόρος είναι και ο Michael Cicurel, διευθυντής
της Τράπεζας Rothschild & Cie Banque.
Αυτη είναι η οικογένεια Ρόθτσιλντ που έχει και άλλα
παρακλάδια σε Ιταλία,Ελβετία, Γερμανία, και ΗΠΑ. H σημερινή τους δήλωση
δείχνει ότι φοβούνται διάλυση του ευρώ από ένα υποτιθέμενο Grexit, και
αυτό αντίκειται στα συμφέροντα και στους σχεδιασμούς της πανίσχυρης
οικογένειας
Aκολουθεί ένα ντοκιμαντέρ με την ιστορία της οικογένειας
defencenet
