Βρέθηκα στο νοσοκομείο Καστοριάς ένα απόγευμα των τελευταίων ημερών. Δεν θα σχολιάσω καθόλου τον πανικό που επικρατούσε στα επείγοντα του νοσοκομείου που ελπίζω να ήταν σύμπτωση και δεν θα ρίξω καμία ευθύνη στο ιατρικό προσωπικό αποτελούμενο από νεαρά παιδιά των 900 ευρώ που έκαναν ότι μπορούσαν και ίσως τους αξίζει συμπάθεια
τουλάχιστον.Άλλοι συνάδελφοι τους την έχουν κοπανήσει στο εξωτερικό απογοητευμένοι με την κατάσταση στην πατρίδα τους.
Θα σταθώ όμως σε κάτι άλλο. Ξαφνικά κάποια στιγμή κάνουμε όλοι στην άκρη για να περάσει ένα φορείο με μια ηλικιωμένη σκεπασμένη με σεντόνια. Οδηγείται έξω από το νοσοκομείο όπου την περιμένει – μαντέψτε- ένα μικρό σε μέγεθος μίνι Ι.Χ αυτοκίνητο.
Στην αρχή κανείς δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία. Σε λίγο όμως όλοι θα ασχολούμασταν με το συγκεκριμένο θέμα.
Οι τραυματιοφορείς έκαναν μπρος πίσω το φορείο για να πετύχουν τον σκοπό τους. Οι αυτόματες πόρτες του νοσοκομείου ανοιγόκλειναν αφού ο αισθητήρας έπιανε τις αγωνιώδεις κινήσεις των υπαλλήλων του νοσοκομείου να καταφέρουν να μεταφέρουν την ασθενή από το φορείο στο πίσω μέρος του λιλιπούτειου αυτοκινήτου. Άνοιγαν οι πόρτες με αποτέλεσμα να μπάζει κρύο και να σφίγγουμε όλοι όσοι είμαστε στον θάλαμο αναμονής των επειγόντων τα πανωφόρια μας αφού μόλις κινούνταν οι γυάλινες πόρτες προς τα άκρα έμπαζε ψύχος…
Εκεί σκέφτηκα φαντάσου τι τραβάει αυτή η γυναίκα σκεπασμένη απλά με δύο παλιοσέντονα καλοκαιρινά τόση ώρα έξω στον ψόφο… Να ήταν μόνο αυτό, σπρώξε εσύ να σηκώσω εγώ , έλα να το πάρουμε αλλιώς, άστο πιάσε το σεντόνι και τράβα ήταν οι ατάκες που έφταναν στα αφτιά μας κάνοντας μας να φανταζόμαστε ότι βρισκόμαστε σε καμία αποθήκη λιμανιού και όχι σε νοσοκομείο. Μ αυτά και μ αυτά και αφού η καημένη η κυρία θα έφαγε και κάνα δυο κουτουλιές στις πόρτες του αυτοκινήτου, φορτώθηκε σαν σφαχτό στο αυτοκινητάκι και την χαιρέτησαν.
Όταν ρωτήσαμε τι ακριβώς είχε συμβεί μάθαμε ότι η άτυχη ηλικιωμένη είχε σπάσει το πόδι της και λόγω κάποιας ιδιαιτερότητας της περίπτωσης έπρεπε να διακομισθεί στα Γιάννενα!
Καλά λέμε, και την κουβάλησαν σαν τσουβάλι με κάρβουνα πέρα δώθε με σπασμένο πόδι χώνοντας την κακήν κακώς σε ΙΧ αυτοκίνητο? Και έτσι θα πάει στριμωγμένη με σπασμένο πόδι δύο ώρες ταξίδι ως τα Γιάννενα? «Αα!» απαντάει ένας συνταξιούχος οδηγός ασθενοφόρου που βρέθηκε κατά τύχη εκείνη την ώρα στο νοσοκομείο, «τέτοιαν ώρα δεν υπάρχει ασθενοφόρο! Ένα είναι και λειτουργεί μόνο το πρωί! Και που είστε ακόμη! Έρχονται και χειρότερα!»
Δεν θα πω τίποτε άλλο συμπολίτες μου του Πεσαβάρ, μόνο ότι την ίδια βραδιά πηγαίνοντας στο σπίτι πέτυχα την Αντωνίου σε προεκλογική εκπομπή με χαιδολογήματα Παραρά που όταν την ρώτησε για το ασθενοφόρο (πάλι καλά που το ρώτησε βέβαια) αυτή ούτε λίγο ούτε πολύ (αφού πέταξε το μότο της κυβέρνησης «δεν τα κάναμε όλα τέλεια, αλλά μια χαρά τα καταφέραμε» σχεδόν μας ζήτησε να την ευχαριστήσουμε που υπάρχει και αυτό το ένα ασθενοφόρο και όλα παν καλά!
Θα δεις κυρά πόσο καλά θα παν τα πράγματα για σένα στις 25! Θα δεις! Σου εύχομαι να πάθεις τέτοια ευφορία που να χρειαστείς σουίτα εκεί που παν όλα καλά κατ εσέ! Σαν έναν παλιό συνάδελφό σου που το δοκίμασε βράδυ κάποιων παλιότερων εκλογών.
