Φτάνει πια! Ανήκω στην αδικημένη γένια του 1980. Μίας γενιάς που η κρίση της… έκοψε κάθε δικαίωμα στο όνειρο. Η γένια μας πληρώνει όσο καμία άλλη την κρίση σας. Είμαι 34 και καταντήσατε την πιο δημιουργική μου δεκαετία στην πιο άχρηστη δεκαετία της ζωής μου! Φτάνει πια! Δεν έχει σημασία τι χαρτιά και τι πτυχία έχω! Θέλω να μιλήσω για τη γενιά μου… Φτάνει πια!
Δεν είναι οι αγορές δεν είναι τα δάνεια δεν είναι η κρίση είναι η ζωή μου κύριοι και κυρίες που διαχειρίζεστε τη ζωή μου! Είναι η ζωή μου! Οι φίλοι μου, οι αγάπες μου, οι γονείς μου, τα αδέρφια μου, η γιαγιά μου! Είναι η ζωή μου!
Άκουσα με προσοχή την ομιλία του πρωθυπουργού πριν την ψήφισή του προϋπολογισμού στη βουλή! Λέξεις για αγορές, για χρέος, για δανειστές, για νούμερα, για για για… πουθενά εγώ!
Και τώρα; Πάλι απειλές. Αν δε βγάλουμε πρόεδρο της Δημοκρατίας και πάμε σε εκλογές καταστροφή; Για ποίον καταστροφή; Για εσάς. Φυσικά όχι για έμενα γιατί έμενα με καταστρέψατε χρονιά τώρα και δε δίνετε δεκάρα. Φτάνει πια! Δε με νοιάζει ο Τσίπρας, δε με νοιάζει ο Σαμαράς!
Με νοιάζει που βλέπω τους συμμαθητές μου να καταστρέφονται. Τους φίλους μου να μη μπορούνε να κάνουνε οικογένεια. Τους φίλους μου να μη μπορούνε να φύγουνε μακριά από το πατρικό. Τη γιαγιά μου στα 80 να κρυώνει γιατί δεν της φτάνει η σύνταξη να βάλει πετρέλαιο. Φτάνει πια!
Ας γυρίσω στη δραχμή. Ας χρεοκοπήσω δε με νοιάζει πια! Με εκνευρίζουν οι απειλές σας! Με γεμίζουν θυμό! Σκάστε πια! Φτάνει πια! Δεν έχω τίποτα να χάσω δε με φοβίζετε! Μπορείτε να φοβίσετε τη μάνα μου, τον πάτερα μου, τη γιαγιά μου, άλλα όχι έμενα και τη γενιά μου! “Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω! Θα περιμένω άλλες μέρες!”
Αναγνώστης
