Στο λεγόμενο «αντί-ρατσιστικό» νομοσχέδιο υπάρχει πλέον ένα ηθικό θέμα: Επιλεκτική αναγνώριση νεκρών. Βεβαίως και η σφαγή των Εβραίων από τον Χίτλερ αποτελεί μία από τις πιο φρικιαστικές σελίδες της ανθρωπότητας και πολύ σωστά μνημονεύεται στις μέρες μας. Ωστόσο ο πραγματικός ανθρωπιστής δεν κάνει διακρίσεις στην αναγνώριση γενοκτονιών, πόσο μάλλον όταν ταυτίζεται με την πολιτική γραμμή της χώρας που κατηγορείται για αυτές, δίχως να τις παραδέχεται.
Και όμως υποτιθέμενοι «αντιρατσιστές» του ελληνικού Κοινοβουλίου αρνούνται το αυτονόητο: την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας από τις ορδές των τούρκων και των γενίτσαρων που τους συνόδευαν. Αρνούνται τα δεινά ενός κατακτημένου λαού που, όπως οι Ινδιάνοι ή οι Παλαιστίνιοι, πάλεψε για την ελευθερία του, ενάντια σε μια χώρα, η οποία κατηγορείται, πέραν των Ελλήνων, από Αρμένιους, Ασσύριους, Κούρδους, Ρώσους, Βούλγαρους κ.α. για γενοκτονίες και σφαγές, ενώ γνωστοί διπλωμάτες είχαν κατά καιρούς εκφράσει τον αποτροπιασμό τους για την στάση της τουρκικής ηγεσίας.
Ποιος κατηγορεί με επιχειρήματα για κάτι αντίστοιχο την Ελλάδα σε διεθνή φόρα; Κανείς πέραν από εγχώριους «ιστορικούς» της πλάκας, οι οποίοι, παρότι δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο, όχι απλά εκφέρουν «άποψη» αλλά την εκφέρουν μέσα από τα έδρανα του Κοινοβουλίου.
Είναι τόση η απόγνωση των άμεσα αδικημένων που η Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδας, η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος και η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος ζητούν με επιστολή τους από τους βουλευτές να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, αναφέροντας ότι «στο νομοσχέδιο αυτό διακυβεύεται η τιμή των σύγχρονων Ελλήνων πολιτών».
Χαρακτηριστικά γράφουν: «Στο πρώτο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα, οι Έλληνες, οι Αρμένιοι και οι Ασσύριοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας -όλοι αυτόχθονες Χριστιανικοί λαοί της Ανατολής-, υπήρξαν τα πρώτα θύματα ρατσισμού στην σύγχρονη ιστορία της Ανθρωπότητας. Το γενοκτονικό σχέδιο των Νεότουρκων και του Μουσταφά Κεμάλ εις βάρος των χριστιανικών λαών της Ανατολής, με την ανοχή της διεθνούς κοινότητας, αποτέλεσε πρότυπο για τον Αδόλφο Χίτλερ, που λίγες δεκαετίες μετά επανέλαβε το έγκλημα, εις βάρος των Εβραίων αυτή τη φορά.»
Αν και εφόσον δεν συμπεριληφθούν οι γενοκτονίες των εν λόγω λαών στο επί της αρχής ψηφισθέν «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο», τότε έχουμε ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ηθικό θέμα. Αυτοί που δηλώνουν πατριώτες στην κυβέρνηση οφείλουν να σηκώσουν ανάστημα! Ακόμα και ο Ερντογάν κούνησε το δάχτυλο στον Σαμαρά, κατά την συνάντησή τους στην Ουαλία, για να απαλειφθούν οι εν λόγω γενοκτονίες. Αυτό δείχνει την ύπαρξη εξωθεσμικών παρεμβάσεων.
Όλο και περισσότερο πιστεύουμε πως το υποτιθέμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο δεν τίθεται προς ψήφιση, με σκοπό την προστασία συνανθρώπων μας από ψυχοπαθείς και μισανθρώπους που θεωρούν ότι πρέπει να επιτίθενται στα καλά καθούμενα -φραστικά ή με βία- με μοναδική αφορμή το χρώμα του, την καταγωγή του ή τα πιστεύω του. Ο καθένας έχει δικαίωμα να ζει όπως γουστάρει, να το πούμε λαϊκά και θεωρούμε ότι οι νόμοι του κράτους εξασφαλίζουν αυτό το δικαίωμα, μη έχοντας ανάγκη από «αντιρατσιστικά νομοσχέδια».
Στόχος, κατά την άποψή μας, είναι να φιμωθεί η ελεύθερη άποψη για συγκεκριμένα θέματα με τα δύο μέτρα και σταθμά να πρυτανεύουν και την όποια διαστροφή να νομιμοποιείται.
Το σωστό είναι ένα: Η σφαγή ή κακομεταχείριση άμαχων ανθρώπων, όπου και από όποιον και αν πραγματοποιείται, είναι άκρως καταδικαστέα είτε πρόκειται για έναν είτε για εκατομμύρια. Οποιαδήποτε άλλη θεώρηση των πραγμάτων κρύβει πίσω της σήμερα πέρα από απανθρωπιά συγκεκριμένα εξωθεσμικά-παγκοσμιοποιητικά συμφέροντα.
Τα πράγματα είναι απλά…
