…όσο η Ελλάδα υποτάσσεται πλήρως στα δυτικά συμφέροντα.
Η άνευ όρων υποταγή της Ελλάδας στα δυτικά-παγκοσμιοποιητικά συμφέροντα ήταν λογικό ότι θα έφερνε την Ρωσία στο σημείο να αντιδράσει, μολονότι έκανε τόσο καιρό υπομονή, στέλνοντας αξιωματούχους για να βρουν την χρυσή τομή με την χώρα μας.
Τώρα η Ελλάδα περιμένει από τους «συμμάχους» των Βρυξελλών και της Ουάσινγκτον να καλύψουν την ζημιά από το ρωσικό εμπάργκο (αγροδιατροφικά προϊόντα, τουρισμός). Στην κυβέρνηση προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τις διαθέσεις των υπερχρεωμένων «Ευρωπαίων», ώστε να βρουν από εκείνους λύσεις και να μετριαστούν οι έντονες πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις από τις ζημιές, που έχει προκαλέσει ο ιδιότυπος εμπορικός πόλεμος μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, με ευθύνη της πρώτης, καθώς παρενέβη υποχθόνια στην Ουκρανία με σκοπό να πλήξει τα ρωσικά συμφέροντα.
Η ελληνική εξάρτηση από την Ρωσία αφορά περισσότερο στην ενέργεια και περαιτέρω κλιμάκωση των σχέσεων ΕΕ-Μόσχας ενδεχόμενα «χτυπήσει» και σε αυτόν τον τομέα. Η Ελλάδα εξαρτάται περίπου κατά 70% από το ρωσικό φυσικό αέριο. Επομένως μία σοβαρή διαταραχή στην ροή του θα έχει σημαντικές συνέπειες. Πέραν τούτου εξάρτηση υφίσταται και σε σχέση με το πετρέλαιο, καθότι ΕΛΠΕ και ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ έχουν ως βασικό προμηθευτή την Ρωσία για το αργό που διυλίζουν.
Πολλοί που περιμένουν αλληλεγγύη από τους «εταίρους» μας, μάλλον θα απογοητευθούν. Η Δύση, η οποία τόσο καιρό δυσφημούσε τους Έλληνες παγκοσμίως, άσχετα αν το εγχείρημά της τελικά απέτυχε, δεν πρόκειται να βοηθήσει την χώρα μας, ειδικά όταν εκείνη βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο. Άλλωστε και η Ευρώπη εξαρτάται από το ρωσικό φυσικό αέριο. Εναλλακτικές λύσεις με άμεση εφαρμογή δεν υπάρχουν, ενώ τα όποια αποθέματα δεν κρατούν για πολύ.
Μερικοί «γεωπολιτικάντηδες» άρχισαν δε πάλι να μουρμουρίζουν για την στάση της Ρωσίας και «γιατί αφήνει πάλι την Ελλάδα σε αυτή την δύσκολη φάση αβοήθητη», θέλοντας προφανώς με κάθε ευκαιρία να δυσφημούν την «Αρκούδα» στην ελληνική κοινή γνώμη, που παρά ταύτα υποστηρίζει στην πλειοψηφία της τον Πούτιν, προκειμένου να προσδεθούμε ακόμα πιο σφιχτά, όσο δεν πάει άλλο δηλαδή, στο άρμα της Δύσης.
Το υπογραμμίζω εκ νέου για να γίνει κατανοητό: η Ρωσία δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα. Ακολουθεί τα δικά της συμφέροντα. Μάλιστα για την περίπτωση της χώρας μας έκανε, όπως προείπα, αρκετό καιρό υπομονή. Η διαφορά της με τις χώρες της Δύσης έγκειται στο γεγονός, ότι στις διακρατικές της συμφωνίες δρα με βάση την αρχή «do ut des (δίνω για να δώσεις)», εν αντιθέσει με Η.Π.Α. και ΕΕ που θέλουν μόνο να «αρπάζουν».
Και αναρωτιέμαι: Που εντόπισαν οι «ειδικοί» βοήθεια από τους «εταίρους» σε ΝΑΤΟ και ΕΕ; Στην Κύπρο; Στα Ίμια; Στην Θράκη; Στα Μνημόνια; Που ακριβώς;
Παρ΄ όλα αυτά, η Αθήνα επέλεξε την πλήρη ταύτισή της με την αντί-ορθολογική πολιτική της Ευρώπης, η οποία αδυνατεί ή αρνείται να τα βρει με την Ρωσία κατόπιν αμερικανικών πιέσεων, καθώς στην Ουάσινγκτον «τρέμουν» στην ιδέα ευρώ-ρωσικής συνεννόησης με γνώμονα τα κοινά συμφέροντα και προσπαθούν να σύρουν τον Πούτιν σε πόλεμο.
Οι ελλαδίτες «αξιωματούχοι» τόσο καιρό «κλωτσάνε» την ρωσική βοήθεια, η οποία προφανώς και επιδιώκει την αξιοποίηση της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας μας, προτιμώντας π.χ. στην ενέργεια τους τουρκογενείς Αζέρους που έχουν αναγνωρίζει το ψευδοκράτος στην Κύπρο.
Ας πάνε λοιπόν από την Αθήνα να ζητήσουν βοήθεια στο Μπακού. Ειδάλλως να σοβαρευτούν και να βγουν μπροστά χάριν της ειρήνης ζητώντας, ως ομόδοξη με την Ρωσία χώρα, εκ μέρους των ευρωπαϊκών χωρών που πλήττονται από το ρωσικό εμπάργκο, για το οποίο ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο η Δύση, κατανόηση των ρωσικών συμφερόντων στην περιοχή της Ευρασίας. Το επιτάσσουν οι συνθήκες, το επιτρέπουν οι συγκυρίες.
Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
