ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΑΠΟΣΚΙΤΗΣ
Στο τέλος του Μεσαίωνα, οι άσπονδοι δυτικοί φίλοι μας, και σημερινοί «εταίροι» της Ε.Ε., άνοιξαν τα κελιά των άθλιων φυλακών τους και εξαπέλυσαν όλα τα καθάρματα, τους μαχαιροβγάλτες και θανατοποινίτες ενάντια στην Ρωμανία, δηλαδή την Ελλάδα, με την οποία είχε ταυτιστεί ήδη η παραπαίουσα βυζαντινή αυτοκρατορία.
Το αποτέλεσμα ήταν, μετά από συνεχή εγκλήματα, λεηλασίες, καταστροφές, ακόμα και …ανθρωποφαγίες σε βάρος των Ελλήνων και των άλλων χριστιανικών πληθυσμών της περιοχής μας, να επέλθει η οριστική παρακμή της και η εν συνεχεία παράδοσή της στους Οθωμανούς.
Το επιχείρημα για να ορμήξει καταπάνω μας εκείνο το σιδερόφρακτο λεφούσι των Σταυροφόρων ήταν ότι ήρθαν να μας «ελευθερώσουν»… εμάς τους «αιρετικούς». Σήμερα, στην αυγή του 21ου αιώνα, οι ίδιες φεουδαρχικές φάρες, που διέπραξαν διαδοχικά ανοσιουργήματα σε βάρος του λαού μας, επιτίθενται ξανά στην χώρα μας με το μεταμοντέρνο προσωπείο των «golden boys», των τραπεζιτών και των χρηματιστών.
Τα σχέδιά τους, εξ ίσου απάνθρωπα και κυνικά, τα υπηρετούν οι νεογενίτσαροι και οι εξωμότες, μια νομενκλατούρα πολιτικών, πνευματικών και άλλων ταγών, που έχουν κλίνει δουλικά το γόνυ στους σημερινούς Επικυρίαρχους. Αυτά τα ενεργούμενα των ψυχολογικών σεμιναρίων της CIA και της νεοφιλελεύθερης Σχολής του Σικάγου, υλοποιώντας εντολές εξωθεσμικών κέντρων, αποδομούν το κοινωνικό κράτος, διέβρωσαν συστηματικά την παιδεία, τη νεολαία και την οικονομία για να μας καταντήσουν σήμερα ένα «αποτυχημένο κράτος» (failed state).
Έτσι, από την σταυροφορία στην χρεοκρατία και από τους «αιρετικούς» στους «κοπρίτες», εμείς οι Έλληνες, που πολεμάμε αιώνες για την ελευθερία μας, βρισκόμαστε ξανά σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο για την ιστορική μας επιβίωση.
Στην αρχή, οι αλαζόνες της εξουσίας δεν μας υπολόγισαν, νόμισαν ότι θα κουραστούμε γρήγορα ή θα διασπαστούμε εύκολα και είπαν: «ποιοι είναι αυτοί;» – «ο κανένας!»… Φαίνεται πως οι κύριοι αυτοί δεν έλαβαν κανένα μάθημα από την Κερατέα. Όταν οι Κερατιώτες, με λιγοστούς συμπαραστάτες στην αρχή, βγήκαν στα μπλόκα, κανείς πολιτικάντης δεν πίστευε ότι θα κρατούσαν πάνω από 2-3 ημέρες. Και κράτησαν 4 μήνες συνεχώς με αυξανόμενη συμπαράσταση από παντού ώσπου τους έδιωξαν.
Όμως, ο «κανένας» είναι στην ουσία ο διαχρονικός Οδυσσέας, που θα βγάλει για άλλη μια φορά το μάτι του Πολύφημου, του σύγχρονου απάνθρωπου τοκογλυφικού τέρατος και θα δημιουργήσει μια κοινωνία δικαιοσύνης, ισότητας, αλληλεγγύης.
Σήμερα, ανάλογα συνθήματα δονούν την ατμόσφαιρα γύρω από την πλατεία Συντάγματος για: νέα εθνοσυνέλευση, νέους θεσμούς, νέο Σύνταγμα, Δημοκρατία Τώρα! Εδώ πάλλεται για ένα μήνα η καρδιά της ελεύθερης Ευρώπης. Όπως έγραψε ο Alfred Martin Bucher στο Almabus Blog: «Οι Έλληνες έχουν μια μοναδική ευκαιρία να μας ανοίξουν τα μάτια ώστε να θέσουμε ένα τέλος σε αυτή την τρέλλα. Ποιος ξέρει, μετά την δημοκρατία που μας έδωσαν πριν από χιλιάδες χρόνια, μπορεί να μας φέρουν την ελευθερία από το παγκόσμιο χρηματιστικό κεφάλαιο, αυτή την ιερή αγελάδα και μάστιγα του 21ου αιώνα». (almabu.wordpress.com, 20/06/2011).
Ο ίδιος μας λέει: «Μην σέρνεσαι Ελλάδα… Αυτοί οι εκβιαστές της Ε.Ε. έχουν να χάσουν πολύ περισσότερα απ’ ό,τι η Ελλάδα! Ακυρώστε όλες τις συμφωνίες! Μην αναγνωρίσετε τα χρέη! Ακυρώστε συμβόλαια για εξοπλισμούς αξίας δισεκατομμυρίων! Επαναφέρετε την Δραχμή! Κλείστε τα σύνορά σας για τα προϊόντα της Ε.Ε. Θα έρθουν οι Ρώσσοι και οι Κινέζοι και θα βοηθήσουν να συνέλθει η ελληνική οικονομία, η γεωργία, οι βιοτεχνίες και η μεσαία τάξη. Ο ήλιος θα συνεχίσει να λάμπει πάνω από την Ελλάδα! Ανακηρύξτε την Ελλάδα ζώνη εκτός της Ε.Ε.! Θα ακολουθήσουν και άλλοι – αυτό είναι εγγυημένο! Η Μέρκελ θα συνειδητοποιήσει γρήγορα ότι δεν μπορούν να προδώσουν ένα κράτος αφού σίγουρα θα ακολουθήσουν οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί και αργότερα οι Ιταλοί. Μόλις ξεπεραστεί η κεντρική εξουσία της Ε.Ε. και καταργηθεί, η καλή προαίρεση θα επανέλθει στην Ευρώπη! Χρειαζόμαστε μια νέα αρχή!».
Η κυβέρνηση, μέχρι στιγμής, δεν δείχνει να καταλαβαίνει την σοβαρότητα της κατάστασης και την αποφασιστικότητα του λαϊκού κινήματος και ωθεί την σύγκρουση στα άκρα.
Το δημοψήφισμα που ζητάει ο λαός είναι η μόνη λύση για να απαλλαγούμε από το μνημόνιο και την τρόϊκα χωρίς αιματοχυσία, όπως έχουμε γράψει επανειλημμένα πριν ξεκινήσουν όλα αυτά. Είναι καθαρή λύση με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ και δεν έχει καμμία σχέση με τα καραγκιοζιλίκια που εξαγγέλλει ο ΓΑΠ ή το ύπουλο δίλημμα που πρότεινε ο διαπλεκόμενος πρόεδρος του ΣΕΒ.
Το αυτο-οργανωμένο λαϊκό κίνημα του «Ελληνικού Μάη» είναι η αρχή μιας ιστορικής μάχης που πρέπει να κερδηθεί από τον ελληνικό λαό. Ακόμα και αν δεν πραγματωθούν τώρα οι άμεσοι στόχοι, καταψήφιση «μεσοπρόθεσμου»-πτώση της κυβέρνησης, το κίνημα μπορεί γρήγορα να γιγαντωθεί και να διώξει το ΔΝΤ με ειρηνικό ή βίαιο τρόπο. Αυτό θα προκαλέσει ένα ντόμινο εξελίξεων μέσα στην Ε.Ε. απελευθερώνοντας δυνάμεις που εναντιώνονται στην χρηματιστική ολιγαρχία και τις νεοταξικές δομές της Ευρώπης.
Η «πλατεία» έδειξε ότι οι εξεγερμένοι Έλληνες δεν είναι μια εικασία, αλλά ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Η διαφαινόμενη κατάθλιψη και σιωπή του λαού ήταν μια πρόσκαιρη βουβή οργή πριν από την εξεγερσιακή καταιγίδα.
Όσοι δουλέψαμε όλο το προηγούμενο διάστημα, από το φθινόπωρο του 2010, δίπλα στα καινούργια κινήματα και τις λαϊκές πρωτοβουλίες το είχαμε προβλέψει και επιμέναμε σ’ αυτό.
Δεν μπόρεσαν να το εκτιμήσουν αυτοί που είναι ακόμα εγκλωβισμένοι στην λογική των μεγάλων θεωρητικών επεξεργασιών και των κομματικών καθοδηγήσεων.
Μια άλλη παρανόηση είναι ο διαχωρισμός σε «άνω πλατεία» και «κάτω πλατεία»! Πάνω οι χουλιγκάνοι και κάτω οι κουλτουριάρηδες… ή το αντίθετο, πάνω οι πατριώτες και κάτω οι εθνομηδενιστές. Και πάνω υπάρχουν ακραίες περιπτώσεις και κάτω, αφομοιώνονται όμως μέσα στο μέγα πλήθος και πάθος των χιλιάδων πολιτών που συρρέουν καθημερινά στο Σύνταγμα. Ο κόσμος απέδειξε ότι είναι ενωμένος γιατί δεν έχει να χάσει τίποτε εκτός από τις αλυσίδες που του χαλκεύουν. Η άνεργη νεολαία δείχνει τον δρόμο: «Δεν έχω δουλειά, δεν έχω σπίτι, δεν θάχω σύνταξη: Δεν φοβάμαι».
Ο μύθος ότι το «Σύνταγμα» είναι απολιτίκ είναι απόρροια της ελιτίστικης αντίληψης του καταρρέοντος κομματικού συστήματος. Στο «Σύνταγμα» έχει ορθωθεί ήδη ένα άλλο όραμα για τους πολιτειακούς θεσμούς, τις εργασιακές σχέσεις, τις αξίες της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης και δημιουργούνται νέες συμπεριφορές που θα είναι ντε φάκτο πολιτικές.
Οι ηγεσίες της αριστεράς λειτούργησαν μέχρι τώρα ως καθεστωτικά αναχώματα της λαϊκής οργής. Ξεπεράστηκαν και γι’ αυτό αφορίζουν το «Σύνταγμα» που δεν το ελέγχουν.
Οι πολλές ελληνικές σημαίες είναι ένδειξη ότι ο λαός συναισθάνεται ότι, πέρα από την οικονομική χρεωκοπία, τον οδηγούν σε εθνική και γεωπολιτική χρεωκοπία… Ότι χάνει, με λίγα λόγια, την πατρίδα του κάτω από τα πόδια του. Και έχει δίκιο.
Μεγάλο ρόλο στην αυτο-οργάνωση του κινήματος έπαιξαν οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, ένα φαινόμενο που λειτούργησε και στις εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες και πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας. Όπως και το αίτημα των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών που μπαίνει τόσο στην «πάνω» όσο και στην «κάτω» πλατεία και στην λεγόμενη «λαϊκή συνέλευση». Για να συγκροτήσουμε το νέο πολιτικό υποκείμενο, πρέπει να αφουγκρασθούμε το πνεύμα και τις επιθυμίες της νέας αγωνιστικής γενιάς που παίρνει σήμερα το βάπτισμα για τις συγκρούσεις που έρχονται.
Πρέπει να έχουμε βαθειά εμπιστοσύνη στον λαό μας, στο υποσυνείδητο του οποίου είναι ανεξίτηλα χαραγμένο αυτό που μάθαιναν γενιές και γενιές στα μαθητικά θρανία: «του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει».
Οι περισσότεροι έχουν τώρα καταλάβει ότι τα αντισυνταγματικά μνημόνια παραβιάζουν τα δικαιώματά τους σε μια αξιοπρεπή διαβίωση και καταλύουν την εθνική ανεξαρτησία. Γι’ αυτό εξεγείρονται και ζητούν την έξοδο από το ΔΝΤ μαζί με την τιμωρία των δοσίλογων και των διεφθαρμένων.
Τι ανέδειξε η Πλατεία;
Οι Έλληνες στους δρόμους και τις πλατείες προσπαθούν να επαναπροσδιορισθούν με βάση τις αρχαίες και ευγενείς αξίες της Σεισάχθειας και της Άμεσης Δημοκρατίας, που γέννησε αυτός ο τόπος. Αν το μυστικό για να καταλάβεις ένα έθνος βρίσκεται στην κατανόηση των θεμελίων του, αυτοί που προσπαθούν να κατανοήσουν την Ελλάδα θα έπρεπε να ψάξουν στον Σόλωνα. Ο Σόλωνας είναι ο θεμελιωτής της ελληνικής δημοκρατίας, δηλαδή είναι ο θεμελιωτής της δημοκρατίας γενικότερα. Και μια από τις πιο γνωστές πράξεις του ήταν η αποκήρυξη του χρέους.
«Ακούστε προσεκτικά τους διαδηλωτές στην Ελλάδα. Όταν επικρίνουν τα προγράμματα λιτότητας επειδή “μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε σκλάβους”, απηχούν τα αισθήματα του αρχαίου θεμελιωτή της δημοκρατίας τους», έγραψε ο ανταποκριτής του CNBC στις 3 Ιουνίου!
Οι αγανακτισμένες πλατείες κατέγραψαν, επίσης, και την σαρωτική χρεωκοπία του λεγόμενου «πνευματικού κόσμου». Η παντελής απουσία των περισσότερων διανοουμένων, καλλιτεχνών και ακαδημαϊκών τούς καθιστά πλέον εντελώς αναξιόπιστους και πνευματικούς νάνους στα μάτια των Ελλήνων. Είναι άλλη μια δικλείδα ασφαλείας του συστήματος, που έχει εξουδετερωθεί.
Είδαμε ακόμα και το θλιβερό φαινόμενο κάποιων, κρατικοδίαιτων κατά βάση, διανοητών να αποστρέφονται τον «λαϊκισμό» της πλατείας και να καλούν την πολιτική εξουσία «να τολμήσει» την διάλυση της κοινωνίας, ψηφίζοντας το «μεσοπρόθεσμο». Έστω και αν δεν το είπαν ανοικτά, αυτό εννοούσαν. Το αφ’ υψηλού σνομπάρισμα του λαού είναι, όπως και ο εθνομηδενισμός, δύο αρνητικές εκφράσεις της δυτικόπληκτης κουλτούρας. Και οι δύο είναι εξ ίσου ανθελληνικές.
Όποια κατάληξη και νάχει η τωρινή εξέγερση, βίαιη ή ειρηνική, το σημερινό πολιτικό σύστημα έχει απονομιμοποιηθεί και η χώρα και ο λαός θα βγουν εντελώς διαφορετικοί από αυτή την εμπειρία, που την βιώνουμε καθημερινά με όλη μας την ψυχή.
Αυτοί οι προδότες, που επιχειρούν να παραστήσουν τη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας, αφού ψήφιζαν μνημόνιο όρθιοι και σκυθρωποί, αμέσως μετά φυγαδευόντουσαν ένας-ένας από το κτίριο του κοινοβουλίου ανάμεσα σε εκατοντάδες αστυνομικούς, κλούβες και μοτοσυκλετιστές «ΔΙΑΣ», που τους προστάτευαν από την λυσσαλέα κατακραυγή της κοινωνίας.
Η ξενοκίνητη πολιτική εξουσία, συνεπικουρούμενη από επίορκους δικαστές και αστυνομικούς, εφαρμόζει διατεταγμένα το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων. Τα προσωπεία αρχίζουν να πέφτουν και μαζί να αποκαλύπτεται το μεγάλο σχέδιο της Ευρώπης για την Ελλάδα. Επιδιώκουν σχέδιο «Τελικής Λύσης» για την Ελλάδα με την πλήρη διάλυση και κατακερματισμό της.
Η σημερινή Ευρώπη, που καταδιώκει την Ελλάδα όπως τους Εβραίους το ’40, θυμίζει το χιτλερικό σχέδιο γι’ αυτήν όπως το παρουσίαζαν τρεις κορυφαίοι υπουργοί του Γ’ Ράϊχ σ’ ένα βιβλίο που τιτλοφορείται «Europaische Wirtschaftsgemeinschaft» (Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα), το οποίο δημοσιεύθηκε στο Βερολίνο το 1942 από τον Σύνδεσμο Επιχειρηματιών και Βιομηχάνων του Βερολίνου και τη Σχολή Οικονομικών του Βερολίνου.
Το Δ’ Γερμανικό Ράϊχ, που έχει δημιουργήσει στο εσωτερικό της Γερμανίας 3 εκατομ. ανέργους και 4.500.000 Γερμανούς οι οποίοι ζουν με 358 ευρώ τον μήνα, επιχειρεί να βάλει σε «τάξη» τους Έλληνες. Για τους Έλληνες, όμως, η υπέρτατη αξία ήταν πάντα η ελευθερία και, όπως λέει ο Ελύτης, «όταν ακούς τάξη, ανθρώπινο αίμα μυρίζει»…
Μετά από τις τελευταίες δραματικές εξελίξεις, η επιβίωση της χώρας και του λαού έχουν περάσει στα χέρια της ίδιας της κοινωνίας και του αυτο-οργανωμένου λαϊκού κινήματος. Απέναντί μας είναι μια εχθρική πολιτική εξουσία, ένα κράτος που έχει στραφεί ενάντια στο έθνος και τον λαό και η τήρηση της συνταγματικής νομιμότητας επαφίεται πλέον στον πατριωτισμό των Ελλήνων που, σύμφωνα με το άρθρο 120 (παρ.4), υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσον εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί την βίαιη κατάλυσή της.
Στο Μουσείο Μπενάκη εκτίθεται ένα μικρό ξυλόγλυπτο τραπέζι, με ένα μελανοδοχείο πάνω και μια πένα από φτερό χήνας. Πρόκειται για το τραπέζι του υπασπιστηρίου των ανακτόρων, που πάνω του υπέγραψε ο Όθωνας το πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδας.
Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν μπροστά στον χώρο της σημερινής Βουλής το σημαδιακό βράδυ της 3ης του Σεπτέμβρη του 1843 προκλήθηκαν όταν μια οργάνωση οπλαρχηγών και αγωνιστών του 1821, παραγκωνισμένων από την Βαυαροκρατία, αποφάσισαν ότι τα κόμματα πρέπει να εμπνέονται από την αγάπη για την πατρίδα και δεν πρέπει να κατευθύνονται από ξένες δυνάμεις, όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης.
Έτσι, μια ξαφνική λαοσύναξη των τότε «αγανακτισμένων» Ελλήνων άλλαξε τον ρου της ιστορίας αυτού του τόπου και απέτρεψε την αλλοίωση του φρονήματος του λαού, ο οποίος είχε δικαιολογημένα αντιδράσει στην απολυταρχία.
Μετά την αποδοχή των αιτημάτων των εξεγερμένων και την έκδοση των βασιλικών διαταγμάτων, συγκλήθηκε η Α’ εν Αθήναις Εθνική Συνέλευση του 1843.
Σήμερα, η διέξοδος από την κρίση απαιτεί πάλι περισσότερη και όχι λιγότερη δημοκρατία. Απαιτεί τον λαό στο προσκήνιο, όχι θεατή και θύμα των εξελίξεων. Απαιτεί μια νέα εξουσία με τον λαό στα κέντρα των αποφάσεων και όχι ένα διεφθαρμένο σύστημα κυβερνητικής απολυταρχίας, όπως είναι σήμερα. Απαιτεί την κατάκτηση της δημοκρατίας μέσα από την αυθεντική κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.
Μόνο έτσι ο ελληνικός λαός θα μπορέσει με την μαχητική του παρουσία να ανατρέψει την χούντα της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας, των Επικυρίαρχων και των διεθνών τοκογλύφων.
*[Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.54, Ιούλιος 2011]
