Οι νεώτεροι Έλληνες πρέπει, έχουν ηθικό και ιστορικό χρέος να γνωρίζουν ότι μετά τη λήξη του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου, ο βασιλιάς και οι Αμερικανοί (πρεσβεία, στρατιωτική αποστολή, CIA) ήταν οι αποφασιστικότεροι ρυθμιστές της ελληνικής δημόσιας ζωής. Η υπερτροφική εξουσία του εκάστοτε βασιλιά είχε αποκτηθεί υπεράνω και εναντίον του ισχύοντος Συντάγματος, κυρίως δια του
ανεξέλεγκτου ελέγχου που σιωπηρά του είχε αναγνωρισθεί στην εξωτερική πολιτική και στις ένοπλες δυνάμεις. Οι δύο αυτοί βασικοί τομείς της κυβερνητικής δραστηριότητας ήσαν ανέκαθεν ένα είδος απαραβίαστων βασιλικών στεγανών. Ο οποιοσδήποτε βέβηλος αποτολμούσε να παραβιάσει αυτά τα στεγανά όχι μόνον τον έτρωγε η μαρμάγκα, αλλά στιγματιζόταν σαν εχθρός της πατρίδος και περνούσε στο «πυρ το εξώτερον».
Η αμερικανική κηδεμονία στην Ελλάδα αρχίζει από το 1947 με το δόγμα Τρούμαν. Προηγούμενος κηδεμόνας ήταν η Μ. Βρετανία, επίσημα αναγνωρισμένη με τις συμφωνίες της Γιάλτας (Ρούσβελτ, Τσώρτσιλ, Στάλιν) που καθόρισαν με ζώνες επιρροής τη μεταπολεμική μοίρα των λαών, νικητών και ηττημένων. Το 1947 η Αγγλία μεταβίβασε την κηδεμονία επί της Ελλάδος στις Η.Π.Α., χωρίς φυσικά να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός.
Σήμερα η Αμερικανική κηδεμονία και επιρροή στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες συνεχίζεται, αλλά υπό άλλην μορφή και ιδιαίτερους τρόπους.
ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ
ΙΟΥΝΗΣ 2014
