Όπως ήταν φυσικό τα τηλέφωνα άναψαν κατά τη διάρκεια αλλά και μετά το πέρας της έκθεσης γούνας του ΣΕΓ FUR EXCELLENCE IN ATHENS 2014.
Τα ερωτήματα συγκεκριμένα. Είχε επισκέπτες? Έγιναν δουλειές?
Εμείς βρεθήκαμε στην έκθεση καθ όλη τη διάρκεια της. Πηγαίναμε πριν από τους εκθέτες το πρωί και φεύγαμε τελευταίοι. Μιλούσαμε συνεχώς με τους περισσότερους σε καθημερινή βάση. Μπαίναμε στα περίπτερα τους. Και έχουμε να πούμε τα εξής:
Το παιχνίδι με τον αριθμό των επισκεπτών είναι μια τακτική που μπορεί εύκολα να ξεγελάσει και δεν είναι το κύριο κριτήριο. Μπορεί άνετα ένας φορέας να «φορτώσει» κόσμο μια έκθεση και στο τέλος που ξυρίζουν το γαμπρό -για να χρησιμοποιήσουμε και μια λαϊκή ρήση- να κλαίνε όλοι επειδή η επισκεψιμότητα ήταν σκηνοθετημένη και φτιαχτή.
Υπάρχει επίσης και η άλλη εκδοχή (αυτή που συνέβη) να έχεις τους γνωστούς πάνω κάτω επισκέπτες αλλά να είναι πραγματικοί έμποροι με πραγματικό εμπορικό ενδιαφέρον.
Αυτό έγινε και φέτος. Οι εμπορικοί επισκέπτες που ήρθαν για δουλειές δεν ήταν πάνω από 300. Είναι οι γνωστοί 300 που αναφέρουμε πάντα στα άρθρα μας και με αυτούς έγιναν μάλιστα πολύ πιο άνετες (λόγω αποφυγής ενοχλητικών τουριστών χωρίς επιχειρηματικό ενδιαφέρον) και καλές συμφωνίες καθώς και πωλήσεις. Αυτό το αποδεικνύεται και με ενδεικτικές φωτογραφίες. Ξεχάστε βέβαια τα εκατομμύρια του άλλου συνδέσμου που έγιναν χλιαρό και ίσως επικίνδυνο ανέκδοτο …Φυσικά και δικαιολογείται μια μικρή αυξομείωση κάθε χρονιά, η οποία οφείλεται σε έναν σωρό παράγοντες που δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να αναλύσουμε επί της παρούσης.
Άρα, η έκθεση σύμφωνα με τα στάνταρτς που έχουν τεθεί από τους Έλληνες γουνοποιούς ήταν όπως έπρεπε να ήταν. Λειτούργησε όπως ακριβώς την έχουν σχεδιάσει να λειτουργεί.
Και αν λάβουμε υπόψιν τη φετινή παταγώδη αποτυχία της μεγαλύτερης έκθεσης του κόσμου, αυτής του Χονγκ Κονγκ θα πρέπει να δώσουμε το δικαίωμα στο ΣΕΓ να μιλά για σοβαρή επιτυχία πάντα τηρουμένων των αναλογιών και αναλογιζόμενοι τις συγκυρίες.
Τώρα από την άλλη, η μπίλια των πωλήσεων στην έκθεση δεν κάθεται πάντα στο ίδιο σημείο. Και αυτό επίσης έχει διάφορες εξηγήσεις που επίσης δεν θα αναλύσουμε στο παρόν κείμενο.
Σε κάποια χρονιά θα δουλέψουν τα χ περίπτερα και την επομένη αυτό σαφώς μπορεί να διαφοροποιηθεί. Είναι γνωστό πλέον ότι επιχείρηση με πολύ βαρύ Καστοριανό όνομα δεν έκανε ούτε σεφτέ. Και άλλες σχετικά νεότευκτες επιχειρήσεις πήγαν καλά και από παραγγελίες και από άμεσες πωλήσεις. Και μιας και μιλάμε για άμεσες πωλήσεις πρέπει να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τις πληροφορίες μας τα κομμάτια που πωλήθηκαν και εξήχθησαν άμεσα είναι κοντά στα 200.
Οι παραγγελίες και οι σημειώσεις είναι κάτι πολύ διαφορετικό που ούτε μπορούμε να το εκτιμήσουμε αλλά και ούτε ξέρει κανείς αν θα γίνουν πράξη στο τέλος.
Σημειώστε επίσης την υπόσχεση συγκεκριμένων δημοπρατηρίων ότι του χρόνου θα στηρίξουν πολύ πιο θερμά την έκθεση της Αθήνας σε σχέση με αυτή του Μιλάνου. Οι λόγοι αν σκεφτεί κανείς δυο παραμέτρους, δηλαδή στο ότι το Μιλάνο α) διατηρεί ανεπίκαιρες ημερομηνίες διεξαγωγής σχετικά με τις δημοπρασίες και β)προωθεί αρκετά το τελευταίο διάστημα σχέδια με όλο και λιγότερη γούνα σε συνδυασμό με άλλα υλικά, είναι αρκετά βάσιμοι έτσι ώστε να είναι και πειστικοί σχετικά με την τήρηση της εν λόγω υποσχετικής.
Όλα αυτά όμως μας κάνουν να σκεφτούμε το εξής: Μήπως η έκθεση από μόνη της έχει ένα κάρο περιορισμούς έτσι ώστε να μπορέσει να καταστεί το πασπαρτού προς το πορτοφόλι του κάθε δυνητικού πελάτη? Μήπως η έκθεση δεν είναι από μόνη της πανάκεια στο σταυρόλεξο των πωλήσεων? Και κυρίως των σταθερά αυξητικών πωλήσεων?
Φυσικά και δεν είναι. Για να πουλήσεις δεν φτάνει απλά να λαμβάνεις μέρος στις εκθέσεις.
Για να αναπτυχθείς χρειάζεται να τα κάνεις όλα σωστά από τα θεμέλια και να συνεχίσεις αέναα έτσι χωρίς να καβαλήσεις καλάμι ακόμη και τη στιγμή που το οικοδόμημα της επιχείρησης θα αγγίζει τα σύννεφα.
Ακολουθούν αυτή την πρακτική οι γουναράδες μας? Φυσικά και όχι! Αν μετρήσουμε τα λεφτά που τζιράρει μια μεγάλη επιχείρηση γούνας και τα παρουσιάσουμε σε μια αντίστοιχη του χώρου του υφάσματος ή του κοσμήματος ή του εσωρούχου ή των καλλυντικών, θα ακούγαμε πολλά που θα μας στεναχωρούσαν από τους managers των επιχειρήσεων αυτών που οι περισσότεροι προέρχονται από τους χώρους των οικονομικών και του marketing.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ: ΤΙ ΧΕΣ ΓΙΑΝΝΗ ΤΙ ΧΑ ΠΑΝΤΑ
Άρα η απάντηση στο ερώτημα του τίτλου είναι «Τι χες Γιάννη τι χα πάντα». Έγινε ότι γίνεται σε όλες τις Ελληνικές εκθέσεις. Σίγουρα με κάποιες διαφοροποιήσεις που συνθέτουν και το προφίλ της κάθε έκθεσης.
Οπότε μην χολοσκάτε με τις εκθέσεις. Οι εκθέσεις θα τρέχουν πίσω από τους γνωστούς 300, και θα αποφέρουν λίγο-πολύ τα ίδια αποτελέσματα. Απλά αυτά τα αποτελέσματα θα τα καρπώνονται με λίγο διαφορετική κατανομή μια ο Αργύρης την άλλη ο Γιώργος την παράλλη ο Δημήτρης κοκ.
Άλλα πρέπει να ξανα σχεδιάσετε. Αλλού πρέπει να γυρίσετε το βλέμμα σας. Και άλλα πρέπει να σας απασχολήσουν…
Πέτρος Σμιξιώτης
για το oladeka
