Σαρώνει ολόκληρη την Ευρώπη ο ευρωσκεπτικισμός από όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος απο τα δεξιά, το κέντρο και την αριστερά, με επιμέρους διαφοροποιήσεις.
Η Μαρίν Λεπέν του γαλλικού Εθνικού Μετώπου FN, έχει κάνει στροφή απο την ακροδεξιά προς το κέντρο. Σήμερα έρχεται πρώτη στις δημοσκοπήσεις και δηλώνει ευθαρσώς ότι η Γαλλία θα αποχωρήσει απο την ευρωζώνη.
Το ίδιο ισχύει και για τον Μπέπε Γκρίλο και τον Σύλβιο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία που αν και αντίθετοι μετάξύ τους, συνολικά εκπροσωπούν τη συντριπτική πλειοψηφία του Ιταλικού εκλογικού σώματος. Ο Γκερτ Βίλντερς του ολλανδικού Κόμματος της Ελευθερίας (PVV) οι Δανοί ευρωσκεπτικιστές του Λαϊκού Κόμματος, με 18% στις δημοσκοπήσεις για τις ευρωεκλογές, βρίσκονται επίσης στην ίδια γραμμή.
Ο φίλος της Ελλάδας Νάιτζελ Φάρατζ με το Κόμμα Ανεξαρτησίας της Βρετανίας (UKIP), έρχεται πρώτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις και κουνάει το μαντήλι στην Ευρωπαϊκή Ένωση των Βρυξελών και των Γερμανών. Συντάσσεται με το κόμμα των Πολωνών Αγροτώνστην Πολωνία και το κόμμα των Πραγματικών Φινλανδών του Τίμο Σόινι στη Φιλανδία που θέλουν κατάργηση του ευρώ και μετατροπή της ΕΕ σε ζώνη ελεύθερου εμπορίου.
Ευρωσκεπτικιστές βρίσκονται και στα κόμματα της Αριστεράς, με πρώτα το γαλλικό Αριστερό Μέτωπο του Ζαν-Λυκ Μελανσόν στη Γαλλία και το Die Linke,
στη Γερμανία. Στη τελευταία επίσης, ανερχόμενη δύναμη είναι το κόμμα “Εναλλακτική για τη Γερμανία ( AfD), που ιδρύθηκε από καθηγητές οικονομολόγους από όλο το πολιτικό φάσμα με επικεφαλής τον Bernd Lucke οι οποίοι ζητούν την καταργηση του ευρώ. Υποστηρίζουν ότι, η κρίση που πλήττει τη νότια ευρωζώνη, τελικά θα καταστρέψει όλη την Ευρώπη, ακόμα και την ίδια τη Γερμανία.
Ευρωσκεπτικιστές υπάρχουν και στα κεντρώα, μεγάλα μπλοκ του Ευρωκοινοβουλίου – το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές -, λιγότερο ή περισσότερο κεκαλυμένοι. Στους πρώτους ανήκουν οι συντηρητικοί βρετανοί βουλευτές των Τόρις που επιχειρηματολογούν υπέρ του «Οχι» στο δημοψήφισμα που έχει υποσχεθεί ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον ότι θα διοργανώσει το 2017 για την παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ.
Το παράδοξο με τον ευρωσκεπτικισμό είναι ότι κάνει θραύση, όχι μόνο σε όλο το πολιτικό φάσμα αλλά τόσο στις καταχρεωμένες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου όσο και στους εύπορους δανειστές τους από τον ευρωπαϊκό Βορρά.
«Ο ευρωσκεπτικισμός δεν είναι καινούργιο φαινόμενο» λέει η Βιρζινί Γκιροντόν, διευθύντρια Ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) στη Γαλλία. «Η τάση υπήρχε ήδη από το 1990 και δεν μπορούσε να την αποκρύψει ούτε το Ευρωβαρόμετρο, το οποίο προσπαθεί να δημιουργήσει έναν ευρωπαϊκό λαό που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Αυτό σημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι είχαν συνειδητοποιήσει πολύ προτού ενσκήψει η κρίση πως η ΕΕ δεν θα τους προσέφερε καμία προστασία, για παράδειγμα απέναντι στην παγκοσμιοποίηση. Επιπλέον δόθηκαν πολλές υποσχέσεις σχετικά με την Ευρώπη οι οποίες δεν τηρήθηκαν».
Η κυρία Γκιροντόν τονίζει ότι όταν μιλάμε για ευρωσκεπτικισμό πρέπει να εξετάζουμε κάθε κράτος-μέλος χωριστά. «Στη Γαλλία ο ευρωσκεπτικισμός πηγάζει από την αριστερά, στην Ελλάδα από την οικονομική κρίση. Δεν πρέπει να γενικεύουμε, γιατί κάθε κράτος-μέλος έχει τον δικό του ευρωσκεπτικισμό και τη δική του ευρωφιλία» λέει.
Αναλύοντας τη γαλλική περίπτωση εξηγεί ότι «οι ευρωσκεπτικιστές της δεξιάς είναι το FN και ένα μικροσκοπικό γκωλικό κόμμα. Οι υπόλοιποι, τα πραγματικά αντιευρωπαϊκά κινήματα, ανήκουν στην αριστερά. Ευρωσκεπτικιστικά είναι όλα τα κινήματα της αριστεράς στη Γαλλία και ένα μέρος του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ευρωσκεπτικιστές υπάρχουν ακόμη και στους κόλπους του δεξιού UMP. Για τη γαλλική Αριστερά ΕΕ σημαίνει απλώς απορρύθμιση (κατάργηση των κανόνων) και υποκρισία – λέμε για παράδειγμα ότι έχουν καταργηθεί τα σύνορα, ωστόσο ισχύουν για ορισμένους, όπως οι Ρομά. Μετά το “Οχι” στο δημοψήφισμα του 2005 οι αριστεροί προσπάθησαν να καλύψουν τον ευρωσκεπτικισμό τους λέγοντας για παράδειγμα ότι είναι υπέρ της Ευρώπης αλλά μιας άλλης Ευρώπης».
Το 2007 η Βρετανία, που εμφάνιζε -13% στην εμπιστοσύνη προς την ΕΕ, θεωρούνταν το άκρον άωτον του ευρωσκεπτικισμού. Σήμερα (σύμφωνα με το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο) οι τέσσερις μεγαλύτερες χώρες της ευρωζώνης εμφανίζουν ακόμη χαμηλότερα ποσοστά εμπιστοσύνης στην ΕΕ.
Μακράν τη χαμηλότερη εμπιστοσύνη στην ΕΕ έχουν οι Ελληνες: από +25% το 2007 πέφτουν σήμερα κάτω από το -60%. Ακολουθεί η παραδοσιακά ευρωπαϊστική Ισπανία που από άνω του +40% εμπιστοσύνη το 2007 έπεσε σήμερα κάτω από το -50%.
Τα δύο τρίτα των Ευρωπαίων (66%) θεωρούν ότι η φωνή τους δεν εισακούγεται στην ΕΕ. Ελλάδα και Κύπρος κατέχουν τα πρωτεία με το 86% των πολιτών τους να πιστεύει ότι ο λόγος του δεν πιάνει στην ΕΕ. Οι Ευρωπαίοι θεωρούν ως το μεγαλύτερο πρόβλημα σε ευρωπαϊκό επίπεδο την οικονομική κατάσταση (48%) και την ανεργία (38%) και μόνο το 10% την μετανάστευση.
